Revised Common Lectionary (Complementary)

45 Svo segir Drottinn við sinn smurða, við Kýrus, sem ég held í hægri höndina á, til þess að leggja að velli þjóðir fyrir augliti hans og spretta belti af lendum konunganna, til þess að opna fyrir honum dyrnar og til þess að borgarhliðin verði eigi lokuð:

² Ég mun ganga á undan þér og jafna hólana, ég mun brjóta eirhliðin og mölva járnslárnar.

³ Ég mun gefa þér hina huldu fjársjóðu og hina fólgnu dýrgripi, svo að þú kannist við, að það er ég, Drottinn, sem kalla þig með nafni þínu, ég Ísraels Guð.

⁴ Vegna þjóns míns Jakobs og vegna Ísraels, míns útvalda, kallaði ég þig með nafni þínu, nefndi þig sæmdarnafni, þó að þú þekktir mig ekki.

⁵ Ég er Drottinn og enginn annar. Enginn Guð er til nema ég. Ég hertygjaði þig, þó að þú þekktir mig ekki,

⁶ svo að menn skyldu kannast við það bæði í austri og vestri, að enginn er til nema ég. Ég er Drottinn og enginn annar.

⁷ Ég tilbý ljósið og framleiði myrkrið, ég veiti heill og veld óhamingju. Ég er Drottinn, sem gjöri allt þetta.

96 Syngið Drottni nýjan söng, syngið Drottni öll lönd!

² Syngið Drottni, lofið nafn hans, kunngjörið hjálpráð hans dag eftir dag.

³ Segið frá dýrð hans meðal þjóðanna, frá dásemdarverkum hans meðal allra lýða.

⁴ Því að mikill er Drottinn og mjög vegsamlegur, óttalegur er hann öllum guðum framar.

⁵ Því að allir guðir þjóðanna eru falsguðir, en Drottinn hefir gjört himininn.

⁶ Heiður og vegsemd eru fyrir augliti hans, máttur og prýði í helgidómi hans.

⁷ Tjáið Drottni lof, þér kynkvíslir þjóða, tjáið Drottni vegsemd og vald.

⁸ Tjáið Drottni dýrð þá, er nafni hans hæfir, færið gjafir og komið til forgarða hans,

⁹ fallið fram fyrir Drottni í helgum skrúða, titrið fyrir honum, öll lönd!

¹⁰ Segið meðal þjóðanna: Drottinn er konungur orðinn! Hann hefir fest jörðina, svo að hún bifast ekki, hann dæmir þjóðirnar með réttvísi.

¹¹ Himinninn gleðjist og jörðin fagni, hafið drynji og allt sem í því er,

¹² foldin fagni og allt sem á henni er, öll tré skógarins kveði fagnaðaróp,

¹³ fyrir Drottni, því að hann kemur, hann kemur til þess að dæma jörðina. Hann mun dæma heiminn með réttlæti og þjóðirnar eftir trúfesti sinni.

1 Páll, Silvanus og Tímóteus heilsa söfnuði Þessaloníkumanna, sem er í Guði föður og Drottni Jesú Kristi. Náð sé með yður og friður.

² Vér þökkum ávallt Guði fyrir yður alla, er vér minnumst yðar í bænum vorum.

³ Fyrir augsýn Guðs og föður vors erum vér sífellt minnugir starfs yðar í trúnni, erfiðis yðar í kærleikanum og stöðuglyndis yðar í voninni á Drottin vorn Jesú Krist.

⁴ Guð elskar yður, bræður, og vér vitum, að hann hefur útvalið yður.

⁵ Fagnaðarerindi vort kom eigi til yðar í orðum einum, heldur einnig í krafti og í heilögum anda og með fullkominni sannfæringu. Þér vitið, hvernig vér komum fram hjá yður, yðar vegna.

⁶ Og þér hafið gjörst eftirbreytendur vorir og Drottins, er þér tókuð á móti orðinu með fögnuði heilags anda, þrátt fyrir mikla þrengingu.

⁷ Þannig eruð þér orðnir fyrirmynd öllum trúuðum í Makedóníu og í Akkeu.

⁸ Frá yður hefur orð Drottins hljómað, ekki einungis í Makedóníu og Akkeu, heldur er trú yðar á Guð kunn orðin alls staðar. Vér þurfum ekkert um það að tala,

⁹ því að þeir segja sjálfir, á hvern hátt vér komum til yðar og hvernig þér sneruð yður til Guðs frá skurðgoðunum, til þess að þjóna lifandi og sönnum Guði,

¹⁰ og væntið nú sonar hans frá himnum, sem hann vakti upp frá dauðum, Jesú, er frelsar oss frá hinni komandi reiði.

¹⁵ Þá gengu farísearnir burt og tóku saman ráð sín, hvernig þeir gætu flækt hann í orðum.

¹⁶ Þeir senda til hans lærisveina sína ásamt Heródesarsinnum, og þeir segja: "Meistari, vér vitum, að þú ert sannorður og kennir Guðs veg í sannleika, þú hirðir ekki um álit neins, enda gjörir þú þér engan mannamun.

¹⁷ Seg oss því, hvað þér líst? Leyfist að gjalda keisaranum skatt eða ekki?"

¹⁸ Jesús þekkti illsku þeirra og sagði: "Hví freistið þér mín, hræsnarar?

¹⁹ Sýnið mér peninginn, sem goldinn er í skatt." Þeir fengu honum denar.

²⁰ Hann spyr: "Hvers mynd og yfirskrift er þetta?"

²¹ Þeir svara: "Keisarans." Hann segir: "Gjaldið þá keisaranum það, sem keisarans er, og Guði það, sem Guðs er."

²² Þegar þeir heyrðu þetta, undruðust þeir, og þeir yfirgáfu hann og gengu burt.