Old/New Testament

20 Yna Soffar y Naamathiad a atebodd ac a ddywedodd, ² Am hynny y mae fy meddyliau yn peri i mi ateb: ac am hyn y mae brys arnaf. ³ Yr ydwyf yn clywed cerydd gwaradwyddus i mi; ac y mae ysbryd fy neall yn peri i mi ateb. ⁴ Oni wyddost ti hyn erioed, er pan osodwyd dyn ar y ddaear, ⁵ Mai byr yw gorfoledd yr annuwiolion, a llawenydd y rhagrithwyr dros funud awr? ⁶ Pe dyrchafai ei odidowgrwydd ef i’r nefoedd, a chyrhaeddyd o’i ben ef hyd y cymylau; ⁷ Efe a gollir yn dragywydd fel ei dom: y rhai a’i gwelsant a ddywedant, Pa le y mae efe? ⁸ Efe a eheda ymaith megis breuddwyd, ac ni cheir ef: ac efe a ymlidir fel gweledigaeth nos. ⁹ Y llygad a’i gwelodd, ni wêl ef mwy: a’i le ni chenfydd mwy ohono. ¹⁰ Ei feibion a gais fodloni’r tlodion: a’i ddwylo a roddant adref eu golud hwynt. ¹¹ Ei esgyrn sydd yn llawn o bechod ei ieuenctid, yr hwn a orwedd gydag ef yn y pridd. ¹² Er bod drygioni yn felys yn ei enau ef; er iddo ei gau dan ei dafod; ¹³ Er iddo ei arbed, ac heb ei ado; eithr ei atal o fewn taflod ei enau: ¹⁴ Ei fwyd a dry yn ei ymysgaroedd: bustl asbiaid ydyw o’i fewn ef. ¹⁵ Efe a lyncodd gyfoeth, ac efe a’i chwyda: Duw a’i tyn allan o’i fol ef. ¹⁶ Efe a sugn wenwyn asbiaid: tafod gwiber a’i lladd ef. ¹⁷ Ni chaiff weled afonydd, ffrydiau, ac aberoedd o fêl ac ymenyn. ¹⁸ Y mae efe yn rhoddi adref yr hyn a lafuriodd amdano, ac nis llwnc: yn ôl ei olud y rhydd adref, ac heb gael llawenydd ohono. ¹⁹ Am iddo ddryllio, a gado’r tlodion; ysglyfaethu tŷ nid adeiladodd; ²⁰ Diau na chaiff lonydd yn ei fol, na weddill o’r hyn a ddymunodd. ²¹ Ni bydd gweddill o’i fwyd ef; am hynny ni ddisgwyl neb am ei dda ef. ²² Pan gyflawner ei ddigonoldeb, cyfyng fydd arno; llaw pob dyn blin a ddaw arno. ²³ Pan fyddo efe ar fedr llenwi ei fol, Duw a ddenfyn arno angerdd ei ddigofaint; ac a’i glawia hi arno ef ymysg ei fwyd. ²⁴ Efe a ffy oddi wrth arfau haearn; a’r bwa dur a’i trywana ef. ²⁵ Efe a dynnir, ac a ddaw allan o’r corff, a gloywlafn a ddaw allan o’i fustl ef; dychryn fydd arno. ²⁶ Pob tywyllwch a fydd cuddiedig yn ei ddirgeloedd ef: tân heb ei chwythu a’i hysa ef: yr hyn a adawer yn ei luestai ef, a ddrygir. ²⁷ Y nefoedd a ddatguddiant ei anwiredd ef, a’r ddaear a gyfyd yn ei erbyn ef. ²⁸ Cynnydd ei dŷ ef a gilia: ei dda a lifa ymaith yn nydd ei ddigofaint ef. ²⁹ Dyma ran dyn annuwiol gan Dduw; a’r etifeddiaeth a osodwyd iddo gan Dduw.

21 A Job a atebodd ac a ddywedodd, ² Gan wrando gwrandewch fy ymadrodd; a bydded hyn yn lle eich cysur. ³ Dioddefwch fi, a minnau a lefaraf; ac wedi i mi ddywedyd, gwatwerwch. ⁴ A minnau, ydwyf fi yn gwneuthur fy nghwyn wrth ddyn? ac os ydwyf, paham na byddai gyfyng ar fy ysbryd? ⁵ Edrychwch arnaf, a synnwch: a gosodwch eich llaw ar eich genau. ⁶ Minnau pan gofiwyf, a ofnaf; a dychryn a ymeifl yn fy nghnawd. ⁷ Paham y mae yr annuwiolion yn byw, yn heneiddio, ac yn cryfhau mewn cyfoeth? ⁸ Eu had hwy sydd safadwy o’u blaen gyda hwynt, a’u hiliogaeth yn eu golwg. ⁹ Eu tai sydd mewn heddwch allan o ofn; ac nid ydyw gwialen Duw arnynt hwy. ¹⁰ Y mae eu tarw hwynt yn cyfloi, ac ni chyll ei had; ei fuwch ef a fwrw lo, ac nid erthyla. ¹¹ Danfonant allan eu rhai bychain fel diadell, a’u bechgyn a neidiant. ¹² Cymerant dympan a thelyn, a llawenychant wrth lais yr organ. ¹³ Treuliant eu dyddiau mewn daioni, ac mewn moment y disgynnant i’r bedd. ¹⁴ Dywedant hefyd wrth Dduw, Cilia oddi wrthym; canys nid ydym yn chwennych gwybod dy ffyrdd. ¹⁵ Pa beth ydyw yr Hollalluog, fel y gwasanaethem ef? a pha fudd fydd i ni os gweddïwn arno? ¹⁶ Wele, nid ydyw eu daioni hwy yn eu llaw eu hun: pell yw cyngor yr annuwiol oddi wrthyf fi. ¹⁷ Pa sawl gwaith y diffydd cannwyll yr annuwiolion? ac y daw eu dinistr arnynt hwy? Duw a ran ofidiau yn ei ddig. ¹⁸ Y maent hwy fel sofl o flaen gwynt, ac fel mân us yr hwn a gipia’r corwynt. ¹⁹ Duw a guddia ei anwiredd ef i’w feibion: efe a dâl iddo, ac efe a’i gwybydd. ²⁰ Ei lygaid a welant ei ddinistr ef; ac efe a yf o ddigofaint yr Hollalluog. ²¹ Canys pa wynfyd sydd ganddo ef yn ei dŷ ar ei ôl, pan hanerer rhifedi ei fisoedd ef? ²² A ddysg neb wybodaeth i Dduw? gan ei fod yn barnu y rhai uchel. ²³ Y naill sydd yn marw yn ei gyflawn nerth, ac efe yn esmwyth ac yn heddychol yn gwbl. ²⁴ Ei fronnau ef sydd yn llawn llaeth, a’i esgyrn yn iraidd gan fêr. ²⁵ A’r llall sydd yn marw mewn chwerwder enaid, ac ni fwytaodd mewn hyfrydwch. ²⁶ Hwy a orweddant ynghyd yn y pridd, a’r pryfed a’u gorchuddia hwynt. ²⁷ Wele, mi a adwaen eich meddyliau, a’r bwriadau yr ydych chwi yn eu dychmygu ar gam yn fy erbyn. ²⁸ Canys dywedwch, Pa le y mae tŷ y pendefig? a pha le y mae lluesty anheddau yr annuwiolion? ²⁹ Oni ofynasoch chwi i’r rhai oedd yn myned heibio ar hyd y ffordd? ac onid adwaenoch chwi eu harwyddion hwy, ³⁰ Mai hyd ddydd dinistr yr arbedir y drygionus? yn nydd cynddaredd y dygir hwynt allan. ³¹ Pwy a fynega ei ffordd ef yn ei wyneb ef? a phwy a dâl iddo fel y gwnaeth? ³² Eto efe a ddygir i’r bedd, ac a erys yn y pentwr. ³³ Y mae priddellau y dyffryn yn felys iddo, a phob dyn a dynn ar ei ôl ef, megis yr aeth aneirif o’i flaen ef. ³⁴ Pa fodd gan hynny y cysurwch fi ag oferedd, gan fod camwedd yn eich atebion chwi?

²⁴ A thrannoeth yr aethant i mewn i Cesarea. Ac yr oedd Cornelius yn disgwyl amdanynt; ac efe a alwasai ei geraint a’i annwyl gyfeillion ynghyd. ²⁵ Ac fel yr oedd Pedr yn dyfod i mewn, Cornelius a gyfarfu ag ef, ac a syrthiodd wrth ei draed, ac a’i haddolodd ef. ²⁶ Eithr Pedr a’i cyfododd ef i fyny, gan ddywedyd, Cyfod; dyn wyf finnau hefyd. ²⁷ A than ymddiddan ag ef, efe a ddaeth i mewn, ac a gafodd lawer wedi ymgynnull ynghyd. ²⁸ Ac efe a ddywedodd wrthynt, Chwi a wyddoch mai anghyfreithlon yw i ŵr o Iddew ymwasgu neu ddyfod at alltud: eithr Duw a ddangosodd i mi na alwn neb yn gyffredin neu yn aflan. ²⁹ O ba herwydd, ie, yn ddi‐nag, y deuthum, pan anfonwyd amdanaf: yr wyf gan hynny yn gofyn am ba achos y danfonasoch amdanaf. ³⁰ A Chornelius a ddywedodd, Er ys pedwar diwrnod i’r awr hon o’r dydd yr oeddwn yn ymprydio, ac ar y nawfed awr yn gweddïo yn fy nhŷ: ac wele, safodd gŵr ger fy mron mewn gwisg ddisglair, ³¹ Ac a ddywedodd, Cornelius, gwrandawyd dy weddi di, a’th elusennau a ddaethant mewn coffa gerbron Duw. ³² Am hynny anfon i Jopa, a galw am Simon, yr hwn a gyfenwir Pedr: y mae efe yn lletya yn nhŷ Simon, barcer, yng nglan y môr; yr hwn, pan ddelo atat, a lefara wrthyt. ³³ Am hynny yn ddi‐oed myfi a anfonais atat; a thi a wnaethost yn dda ddyfod. Yr awron, gan hynny, yr ŷm ni oll yn bresennol gerbron Duw, i wrando’r holl bethau a orchmynnwyd i ti gan Dduw.

³⁴ Yna yr agorodd Pedr ei enau, ac a ddywedodd, Yr wyf yn deall mewn gwirionedd, nad ydyw Duw dderbyniwr wyneb: ³⁵ Ond ym mhob cenedl, y neb sydd yn ei ofni ef, ac yn gweithredu cyfiawnder, sydd gymeradwy ganddo ef. ³⁶ Y gair yr hwn a anfonodd Duw i blant Israel, gan bregethu tangnefedd trwy Iesu Grist: (efe yw Arglwydd pawb oll:) ³⁷ Chwychwi a wyddoch y gair a fu yn holl Jwdea, gan ddechrau o Galilea, wedi’r bedydd a bregethodd Ioan: ³⁸ Y modd yr eneiniodd Duw Iesu o Nasareth â’r Ysbryd Glân, ac â nerth; yr hwn a gerddodd o amgylch gan wneuthur daioni, ac iacháu pawb a’r oedd wedi eu gorthrymu gan ddiafol: oblegid yr oedd Duw gydag ef. ³⁹ A ninnau ydym dystion o’r pethau oll a wnaeth efe yng ngwlad yr Iddewon, ac yn Jerwsalem; yr hwn a laddasant, ac a groeshoeliasant ar bren: ⁴⁰ Hwn a gyfododd Duw y trydydd dydd, ac a’i rhoddes ef i’w wneuthur yn amlwg; ⁴¹ Nid i’r bobl oll, eithr i’r tystion etholedig o’r blaen gan Dduw, sef i ni, y rhai a fwytasom ac a yfasom gydag ef wedi ei atgyfodi ef o feirw. ⁴² Ac efe a orchmynnodd i ni bregethu i’r bobl, a thystiolaethu, mai efe yw’r hwn a ordeiniwyd gan Dduw yn Farnwr byw a meirw. ⁴³ I hwn y mae’r holl broffwydi yn dwyn tystiolaeth, y derbyn pawb a gredo ynddo ef faddeuant pechodau trwy ei enw ef.

⁴⁴ A Phedr eto yn llefaru’r geiriau hyn, syrthiodd yr Ysbryd Glân ar bawb a oedd yn clywed y gair. ⁴⁵ A’r rhai o’r enwaediad a oeddynt yn credu, cynifer ag a ddaethent gyda Phedr, a synasant, am dywallt dawn yr Ysbryd Glân ar y Cenhedloedd hefyd. ⁴⁶ Canys yr oeddynt yn eu clywed hwy yn llefaru â thafodau, ac yn mawrygu Duw. Yna yr atebodd Pedr, ⁴⁷ A all neb luddias dwfr, fel na fedyddier y rhai hyn, y rhai a dderbyniasant yr Ysbryd Glân fel ninnau? ⁴⁸ Ac efe a orchmynnodd eu bedyddio hwynt yn enw yr Arglwydd. Yna y deisyfasant arno aros dros ennyd o ddyddiau.