Book of Common Prayer

5 Pakinggan mo ang aking mga salita, Oh Panginoon,
Pakundanganan mo ang aking pagbubulaybulay.
² Dinggin mo ang tinig ng aking daing, ^(A)Hari ko, at Dios ko;
Sapagka't ^(B)sa Iyo'y dumadalangin ako.
³ Oh Panginoon, ^(C)sa kinaumagaha'y didinggin mo ang aking tinig;
Sa kinaumagahan ay aayusin ko ang aking dalangin sa iyo, at magbabantay ako.
⁴ Sapagka't ikaw ay di isang Dios na may kaluguran sa kasamaan:
Ang masama ay hindi tatahang kasama mo.
⁵ Ang hambog ay hindi tatayo sa iyong paningin:
Iyong kinapopootan ang lahat na mga manggagawa ng kalikuan.
⁶ Iyong lilipulin sila na nangagsasalita ng mga ^(D)kabulaanan:
^(E)Kinayayamutan ng Panginoon ang taong mabangis at magdaraya,
⁷ Nguni't sa ganang akin, sa kasaganaan ng iyong kagandahang-loob ay papasok ako sa iyong bahay;
^(F)Sa takot sa iyo ay sasamba ako sa dako ng iyong banal na templo.
^8 (G)Patnubayan mo ako, Oh Panginoon, sa iyong katuwiran dahil sa aking mga kaaway;
Patagin mo ang iyong daan sa harapan ko.
⁹ Sapagka't walang pagtatapat sa kanilang bibig;
Ang kanilang kalooban ay tunay na kasamaan;
Ang kanilang lalamunan ay bukas na ^(H)libingan;
Sila'y nanganunuya ng kanilang dila.
¹⁰ Bigyan mong sala sila, Oh Dios;
Ibuwal mo sila sa kanilang sariling mga payo:
Palayasin mo sila sa karamihan ng kanilang mga pagsalangsang;
Sapagka't sila'y nanganghimagsik laban sa iyo,
¹¹ Nguni't iyong pagalakin ang lahat na nagsisipagkanlong sa iyo,
Pahiyawin mo nawa sila sa kagalakan magpakailan man, sapagka't iyong ipinagsasanggalang sila:
Mangagalak nawa rin sa iyo ang nagsisiibig ng iyong pangalan.
¹² Sapagka't iyong pagpapalain ang matuwid;
Oh Panginoon, lilibirin mo siya ng paglingap ^(I)na gaya ng isang kalasag.

6 Oh Panginoon, ^(J)huwag mo akong sawayin sa iyong galit,
^(K)Ni parusahan mo man ako sa iyong mahigpit na sama ng loob.
^2 (L)Maawa ka sa akin, Oh Panginoon; sapagka't ako'y naluluoy, Oh Panginoon, pagalingin mo ako; sapagka't ang aking mga buto ay nagsisipangalog.
³ Ang akin ding kaluluwa ay nababagabag na mainam:
At ikaw, Oh Panginoon, ^(M)hanggang kailan?
⁴ Bumalik ka, Oh Panginoon, palayain mo ang aking kaluluwa:
Iligtas mo ako alangalang sa iyong kagandahang-loob.
^5 (N)Sapagka't sa kamatayan ay walang alaala sa iyo;
Sa Sheol ay sinong mangagpapasalamat sa iyo?
⁶ Ako'y pagal ng aking pagdaing; Gabigabi ay aking pinalalangoy ang aking higaan;
Aking dinidilig ang aking hiligan ng aking mga luha.
^7 (O)Ang aking mga mata ay nangamumugto dahil sa kapanglawan;
Tumatanda ako dahil sa aking lahat na kaaway.
^8 (P)Magsilayo kayo sa akin, kayong lahat na manggagawa ng kasamaan:
Sapagka't narinig ng Panginoon ang tinig ng aking pagtangis.
⁹ Narinig ng Panginoon ang aking pananaing;
Tatanggapin ng Panginoon ang aking dalangin.
¹⁰ Lahat ng kaaway ko'y mapapahiya, at mababagabag na mainam:
Sila'y magsisibalik, sila'y mangapapahiyang kagyat.

10 Bakit ka tumatayong malayo, Oh Panginoon?
Bakit ka nagtatago sa mga panahon ng kabagabagan?
² Sa kapalaluan ng masama ang dukha ay hinahabol na mainam;
^(A)Mahuli nawa sila sa mga lalang na kanilang inakala.
³ Sapagka't ang masama ay nagmamalaki sa nais ng kaniyang puso,
At ang mapagimbot ay nagtatakuwil, oo, nagwawalang kabuluhan sa Panginoon.
⁴ Ang masama, sa kapalaluan ng kaniyang mukha, ay nagsasabi, Hindi niya sisiyasatin.
Lahat niyang pagiisip ay, ^(B)Walang Dios.
⁵ Ang kaniyang mga lakad ay panatag sa lahat ng panahon;
^(C)Ang iyong mga kahatulan ay malayong totoo sa kaniyang paningin:
Tungkol sa lahat niyang mga kaaway, tinutuya niya sila.
⁶ Sinasabi niya sa kaniyang puso, ^(D)Hindi ako makikilos:
Sa lahat ng sali't saling lahi ay hindi ako malalagay sa karalitaan.
^7 (E)Ang kaniyang bibig ay puno ng panunungayaw, at pagdaraya, at pang-aapi:
Sa ilalim ng kaniyang dila ay kalikuan at kasamaan.
⁸ Siya'y nauupo sa mga pinakasulok na dako ng mga nayon:
^(F)Sa mga kubling dako ay pinapatay niya ang walang sala;
Ang kaniyang mga mata ay natititig laban sa walang nagkakandili.
^9 (G)Siya'y bumabakay sa kubli, na parang leon sa kaniyang lungga:
Siya'y nagaabang upang hulihin ang dukha:
Hinuhuli niya ang dukha, pagka kaniyang dinadala siya sa silo niya.
¹⁰ Siya'y naninibasib, siya'y nagpapakaliit,
At ang mga walang nagkakandili ay nangahuhulog sa kaniyang mga malakas.
¹¹ Sinasabi niya sa kaniyang puso: Ang Dios ay nakalimot:
^(H)Kaniyang ikinukubli ang kaniyang mukha, hindi na niya makikita kailan man.
¹² Bumangon ka, Oh Panginoon, Oh Dios, ^(I)itaas mo ang iyong kamay:
Huwag mong kalimutan ang dukha.
¹³ Bakit sinusumpa ng masama ang Dios,
At nagsasabi sa kaniyang puso: Hindi mo ^(J)sisiyasatin?
¹⁴ Iyong nakita; sapagka't iyong minamasdan ang pahirap at pangduduwahagi upang mapasa iyong kamay:
Ang walang nagkakandili ay napakukupkop ^(K)sa iyo; ^(L)Ikaw ay naging tagakandili sa ulila.
^15 (M)Baliin mo ang bisig ng masama:
At tungkol sa masamang tao, pag-usigin mo ang kaniyang kasamaan hanggang sa wala ka nang masumpungan.
¹⁶ Ang Panginoon ay ^(N)Hari magpakailan-kailan man.
Ang mga bansa ay nalilipol sa kaniyang lupain.
¹⁷ Panginoon, iyong narinig ang nasa ng mga maamo:
Iyong ihahanda ang kanilang puso, iyong pakikinggan ng iyong pakinig:
¹⁸ Upang ^(O)hatulan ang ulila at ang napipighati,
Upang huwag nang makapangilabot ang tao na taga lupa.

11 Sa Panginoon ay ^(P)nanganganlong ako:
^(Q)Ano't inyong sinasabi sa aking kaluluwa,
Tumakas ka na gaya ng isang ibon sa iyong bundok?
² Sapagka't, ^(R)narito, binalantok ng masama ang busog,
Kanilang inihahanda ang kanilang palaso sa bagting, Upang kanilang mapahilagpusan sa kadiliman ang matuwid sa puso,
^3 (S)Kung ang mga patibayan ay masira,
Anong magagawa ng matuwid?
^4 (T)Ang panginoon ay nasa kaniyang banal na templo,
Ang Panginoon, ang kaniyang luklukan ay nasa langit;
Ang kaniyang mga mata ay nagmamalas, ang kaniyang mga talukap-mata ay nagmamasid, sa mga anak ng mga tao.
^5 (U)Sinusubok ng Panginoon ang matuwid;
Nguni't ang masama at ang umiibig ng pangdadahas ay kinapopootan ng kaniyang kaluluwa.
^6 (V)Sa masama ay magpapaulan siya ng mga silo;
Apoy at azufre at nagaalab na hangin ay ^(W)magiging bahagi ng kanilang saro.
⁷ Sapagka't ang Panginoon ay matuwid; ^(X)minamahal niya ang katuwiran:
^(Y)Mamasdan ng matuwid ang kaniyang mukha.

4 Dinggin ninyo, ^(A)mga anak ko, ang turo ng ama,
At makinig kayo upang matuto ng kaunawaan:
² Sapagka't bibigyan ko kayo ng mabuting aral;
Huwag ninyong bayaan ang aking kautusan.
³ Sapagka't ako'y anak sa aking ama,
^(B)Malumanay at bugtong sa paningin ng aking ina.
^4 (C)At tinuruan niya ako, at nagsabi sa akin:
Pigilan ng iyong puso ang aking mga salita;
^(D)Ingatan mo ang aking mga utos, at mabuhay ka:
^5 (E)Magtamo ka ng karunungan, magtamo ka ng kaunawaan;
Huwag mong kalimutan, ni humiwalay man sa mga salita ng aking bibig:
⁶ Huwag mo siyang pabayaan at iingatan ka niya;
^(F)Ibigin mo siya at iingatan ka niya.
⁷ Karunungan ay pinaka pangulong bagay; kaya't kunin mo ang karunungan:
Oo, sa lahat mong kukunin ay kunin mo ang unawa.
^8 (G)Iyong ibunyi siya, at kaniyang itataas ka:
Kaniyang dadalhin ka sa karangalan, pagka iyong niyakap siya.
⁹ Siya'y magbibigay sa iyong ulo ng ^(H)pugong na biyaya:
Isang putong ng kagandahan ay kaniyang ibibigay sa iyo.
¹⁰ Dinggin mo, Oh anak ko, at iyong tanggapin ang aking mga sinasabi;
^(I)At ang mga taon ng iyong buhay ay magiging marami.
¹¹ Aking itinuro ka sa daan ng karunungan;
Aking pinatnubayan ka sa landas ng katuwiran.
¹² Pagka ikaw ay yumayaon ^(J)hindi magigipit ang iyong mga hakbang;
At kung ikaw ay tumatakbo, hindi ka matitisod.
¹³ Hawakan mong mahigpit ang turo; huwag mong bitawan:
Iyong ingatan: sapagka't siya'y iyong buhay.
^14 (K)Huwag kang pumasok sa landas ng masama,
At huwag kang lumakad ng lakad ng mga masasamang tao.
¹⁵ Ilagan mo, huwag mong daanan;
Likuan mo, at magpatuloy ka.
^16 (L)Sapagka't hindi sila nangatutulog, malibang sila'y nakagawa ng kasamaan;
At ang kanilang tulog ay napapawi, malibang sila'y makapagpabuwal.
¹⁷ Sapagka't sila'y nagsisikain ng tinapay ng kasamaan,
At nagsisiinom ng alak ng karahasan.
^18 (M)Nguni't ang landas ng matuwid ^(N)ay parang maliyab na liwanag,
Na sumisilang ng higit at higit sa sakdal na araw.
^19 (O)Ang lakad ng masama ay parang kadiliman:
Hindi nila nalalaman kung ano ang kanilang kinatitisuran.
²⁰ Anak ko, makinig ka sa aking mga salita;
Ikiling mo ang iyong pakinig sa aking mga sabi.
^21 (P)Huwag mangahiwalay sa iyong mga mata;
^(Q)Ingatan mo sa kaibuturan ng iyong puso.
²² Sapagka't ^(R)buhay sa nangakakasumpong,
At kagalingan sa buo nilang katawan.
²³ Ingatan mo ang iyong puso ng buong sikap;
^(S)Sapagka't dinadaluyan ng buhay,
²⁴ Ihiwalay mo sa iyo ang masamang bibig,
At ang mga suwail na labi ay ilayo mo sa iyo.
²⁵ Tuminging matuwid ang iyong mga mata,
At ang iyong mga talukap-mata ay tuminging matuwid sa harap mo.
²⁶ Papanatagin mo ang landas ng iyong mga paa,
At mangatatag ang lahat ng iyong lakad.
^27 (T)Huwag kang lumiko sa kanan o sa kaliwa man:
Ihiwalay mo ang iyong paa sa kasamaan.

^(D)Narito, sinusugo ko ang aking sugo sa unahan ng iyong mukha,
Na maghahanda ng iyong daan sa unahan mo.