Book of Common Prayer

108 In finem. Psalmus David.

² Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.

³ Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.

⁴ Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.

⁵ Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.

⁶ Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus.

⁷ Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum.

⁸ Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.

⁹ Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.

¹⁰ Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.

¹¹ Scrutetur foenerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.

¹² Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus.

¹³ Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus.

33 Davidi, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit.

² Benedicam Dominum in omni tempore; semper laus ejus in ore meo.

³ In Domino laudabitur anima mea: audiant mansueti, et laetentur.

⁴ Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen ejus in idipsum.

⁵ Exquisivi Dominum, et exaudivit me; et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me.

⁶ Accedite ad eum, et illuminamini; et facies vestrae non confundentur.

⁷ Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum, et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum.

⁸ Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum, et eripiet eos.

⁹ Gustate et videte quoniam suavis est Dominus; beatus vir qui sperat in eo.

¹⁰ Timete Dominum, omnes sancti ejus, quoniam non est inopia timentibus eum.

¹¹ Divites eguerunt, et esurierunt; inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono.

¹² Venite, filii; audite me: timorem Domini docebo vos.

¹³ Quis est homo qui vult vitam; diligit dies videre bonos?

¹⁴ Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua ne loquantur dolum.

¹⁵ Diverte a malo, et fac bonum; inquire pacem, et persequere eam.

¹⁶ Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum.

¹⁷ Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.

¹⁸ Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos.

¹⁹ Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit.

²⁰ Multae tribulationes justorum; et de omnibus his liberabit eos Dominus.

²¹ Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur.

²² Mors peccatorum pessima; et qui oderunt justum delinquent.

²³ Redimet Dominus animas servorum suorum, et non delinquent omnes qui sperant in eo.

²¹ Iste est sermo, quem locutus est Dominus de eo: Sprevit te, et subsannavit te, virgo filia Sion: post tergum tuum caput movit, filia Jerusalem.

²² Cui exprobrasti, et quem blasphemasti? contra quem exaltasti vocem tuam, et elevasti in excelsum oculos tuos? Contra Sanctum Israel.

²³ Per manum servorum tuorum exprobrasti Domino, et dixisti: In multitudine curruum meorum ascendi excelsa montium in summitate Libani, et succidi sublimes cedros ejus, et electas abietes illius. Et ingressus sum usque ad terminos ejus, et saltum Carmeli ejus

²⁴ ego succidi. Et bibi aquas alienas, et siccavi vestigiis pedum meorum omnes aquas clausas.

²⁵ Numquid non audisti quid ab initio fecerim? ex diebus antiquis plasmavi illud, et nunc adduxi: eruntque in ruinam collium pugnantium civitates munitae.

²⁶ Et qui sedent in eis, humiles manu, contremuerunt et confusi sunt: facti sunt velut foenum agri, et virens herba tectorum, quae arefacta est antequam veniret ad maturitatem.

²⁷ Habitaculum tuum, et egressum tuum, et introitum tuum, et viam tuam ego praescivi, et furorem tuum contra me.

²⁸ Insanisti in me, et superbia tua ascendit in aures meas: ponam itaque circulum in naribus tuis, et camum in labiis tuis, et reducam te in viam per quam venisti.

²⁹ Tibi autem, Ezechia, hoc erit signum: comede hoc anno quae repereris: in secundo autem anno, quae sponte nascuntur: porro in tertio anno seminate et metite: plantate vineas, et comedite fructum earum.

³⁰ Et quodcumque reliquum fuerit de domo Juda, mittet radicem deorsum, et faciet fructum sursum.

³¹ De Jerusalem quippe egredientur reliquiae, et quod salvetur de monte Sion: zelus Domini exercituum faciet hoc.

³² Quam ob rem haec dicit Dominus de rege Assyriorum: Non ingredietur urbem hanc, nec mittet in eam sagittam, nec occupabit eam clypeus, nec circumdabit eam munitio.

³³ Per viam qua venit, revertetur: et civitatem hanc non ingredietur, dicit Dominus.

³⁴ Protegamque urbem hanc, et salvabo eam propter me, et propter David servum meum.

³⁵ Factum est igitur in nocte illa, venit angelus Domini, et percussit in castris Assyriorum centum octoginta quinque millia. Cumque diluculo surrexisset, vidit omnia corpora mortuorum: et recedens abiit,

³⁶ et reversus est Sennacherib rex Assyriorum, et mansit in Ninive.

10 Nolo enim vos ignorare fratres, quoniam patres nostri omnes sub nube fuerunt, et omnes mare transierunt,

² et omnes in Moyse baptizati sunt in nube, et in mari:

³ et omnes eamdem escam spiritalem manducaverunt,

⁴ et omnes eumdem potum spiritalem biberunt (bibebant autem de spiritali, consequente eos, petra: petra autem erat Christus):

⁵ sed non in pluribus eorum beneplacitum est Deo: nam prostrati sunt in deserto.

⁶ Haec autem in figura facta sunt nostri, ut non simus concupiscentes malorum, sicut et illi concupierunt.

⁷ Neque idololatrae efficiamini, sicut quidam ex ipsis: quemadmodum scriptum est: Sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere.

⁸ Neque fornicemur, sicut quidam ex ipsis fornicati sunt, et ceciderunt una die viginti tria millia.

⁹ Neque tentemus Christum, sicut quidam eorum tentaverunt, et a serpentibus perierunt.

¹⁰ Neque murmuraveritis, sicut quidam eorum murmuraverunt, et perierunt ab exterminatore.

¹¹ Haec autem omnia in figura contingebant illis: scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos fines saeculorum devenerunt.

¹² Itaque qui se existimat stare, videat ne cadat.

¹³ Tentatio vos non apprehendat nisi humana: fidelis autem Deus est, qui non patietur vos tentari supra id quod potestis, sed faciet etiam cum tentatione proventum ut possitis sustinere.

¹⁸ Videns autem Jesus turbas multas circum se, jussit ire trans fretum.

¹⁹ Et accedens unus scriba, ait illi: Magister, sequar te, quocumque ieris.

²⁰ Et dicit ei Jesus: Vulpes foveas habent, et volucres caeli nidos; Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet.

²¹ Alius autem de discipulis ejus ait illi: Domine, permitte me primum ire, et sepelire patrem meum.

²² Jesus autem ait illi: Sequere me, et dimitte mortuos sepelire mortuos suos.

²³ Et ascendente eo in naviculam, secuti sunt eum discipuli ejus:

²⁴ et ecce motus magnus factus est in mari, ita ut navicula operiretur fluctibus: ipse vero dormiebat.

²⁵ Et accesserunt ad eum discipuli ejus, et suscitaverunt eum, dicentes: Domine, salva nos: perimus.

²⁶ Et dicit eis Jesus: Quid timidi estis, modicae fidei? Tunc surgens imperavit ventis, et mari, et facta est tranquillitas magna.

²⁷ Porro homines mirati sunt, dicentes: Qualis est hic, quia venti et mare obediunt ei?