Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

148 Aleluja. Lëvdoni Zotin nga qiejtë, lëvdojeni në vendet shumë të larta.

² Lëvdojeni, ju të gjithë engjëjt e tij, lëvdojeni ju mbarë ushtritë e tij.

³ Lëvdojeni, o diell dhe hënë, lëvdojeni, ju mbarë yje të ndritshme.

⁴ Lëvdojeni, ju qiej të qiejve, dhe ju ujëra përmbi qiejtë.

⁵ Tërë këto gjëra le të lëvdojnë emrin e Zotit, sepse ai dha urdhër dhe ato u krijuan.

⁶ Ai i ka vendosur përjetë, në përjetësi; por ka bërë një statut që nuk do të kalojë kurrë.

⁷ Lëvdojeni Zotin nga toka, ju përbindësh të detit dhe mbarë oqeane,

⁸ zjarr dhe breshër, borë dhe re, ajër i shtrëngatës që zbaton urdhërat e tij,

⁹ mbarë male dhe kodra, mbarë dru frutorë dhe kedra;

¹⁰ ju mbarë kafshë të egra dhe shtëpiake, rrëshqanorë dhe zogj me krahë;

¹¹ ju mbretër të dheut dhe mbarë popuj, princa dhe gjyqtarë të tokës;

¹² të rinj dhe vajza, pleq dhe fëmijë.

¹³ Le të lëvdojnë emrin e Zotit, sepse vetëm emri i tij përlëvdohet. Lavdia e tij qëndron përmbi tokën dhe qiejtë.

¹⁴ Ai e ka rritur forcën e popullit të tij, një arsye kjo lëvdimi për të gjithë shenjtorët e tij, për bijtë e Izraelit, një popull i afërt për të. Aleluja.

²² Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

²³ U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

²⁴ Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

²⁵ Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

²⁶ kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

²⁷ Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

²⁸ kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

²⁹ kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

³⁰ unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

³¹ kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

5 Kushdo që beson se Jezusi është Krishti, ka lindur nga Perëndia; dhe kushdo që do atë që e ka ngjizur, do edhe atë që ka qenë ngjizur nga ai.

² Nga kjo ne dimë ti duam bijtë e Perëndisë: kur duam Perëndinë dhe zbatojmë urdhërimet e tij.

³ Sepse kjo është dashuria e Perëndisë: që ne të zbatojmë urdhërimet e tij; dhe urdhërimet e tij nuk janë të rënda.

⁴ Sepse çdo gjë që ka lindur nga Perëndia e mund botën; dhe kjo është fitorja që e mundi botën: besimi ynë

⁵ Cili është ai që e mund botën, veç se ai që beson se Jezusi është Biri i Perëndis?

⁶ Ky është ai që erdhi me anë të ujit e gjakut, Jezu Krishti; jo vetëm me anë të ujit, por me anë të ujit e me anë të gjakut. Dhe Fryma është ai që dëshmon, sepse Fryma është e vërteta.

⁷ Sepse tre janë ata që dëshmojnë në qiell: Ati, Fjala dhe Fryma e Shenjtë; dhe këta të tre janë një.

⁸ Edhe tre janë ata që dëshmojnë mbi dhe: Fryma, uji dhe gjaku; dhe këta të tre janë të një mendimi.

⁹ Në qoftë se ne pranojmë dëshminë e njerëzve, dëshmia e Perëndisë është më e madhe, sepse kjo është dëshmia e Perëndisë që ai dha për Birin e tij.

¹⁰ Ai që beson në Birin e Perëndisë ka këtë dëshmi në vetvete; ai që nuk beson te Perëndia, e ka bërë atë gënjeshtar, sepse nuk i besoi dëshmisë që Perëndia dha për Birin e tij.

¹¹ Dhe dëshmia është kjo: Perëndia na dha jetën e përjetshme dhe kjo jetë është në Birin e tij.

¹² Ai që ka Birin, ka jetën; ai që nuk ka Birin e Perëndisë, nuk ka jetën.