Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Psalm.

98 Śpiewajcie PANU nową pieśń, bo cudownych rzeczy dokonał, jego prawica i święte ramię przyniosły mu zwycięstwo.

² PAN objawił swoje zbawienie, okazał swoją sprawiedliwość na oczach pogan.

³ Pamiętał o swoim miłosierdziu i swojej prawdzie wobec domu Izraela; wszystkie krańce ziemi ujrzały zbawienie naszego Boga.

⁴ Radośnie wykrzykuj PANU, cała ziemio; wykrzykujcie, weselcie się i śpiewajcie.

⁵ Grajcie PANU na harfie, na harfie, przy słowach pieśni.

⁶ Przy trąbach i dźwięku kornetów wykrzykujcie radośnie przed PANEM, Królem.

⁷ Niech zaszumi morze i to, co w nim jest, świat i jego mieszkańcy.

⁸ Niech rzeki klaszczą w dłonie, niech góry radują się wspólnie;

⁹ Przed PANEM, bo przychodzi, by sądzić ziemię. Będzie sądził świat sprawiedliwie i narody według słuszności.

1 Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków;

² W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy;

³ Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach;

⁴ I stał się o tyle wyższy od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię.

⁵ Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem? I znowu: Ja będę mu Ojcem, a on będzie mi Synem?

⁶ I znowu, gdy wprowadza pierworodnego na świat, mówi: Niech mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boga.

⁷ O aniołach zaś mówi: On czyni swoich aniołów duchami, a swoje sługi płomieniami ognia.

⁸ Lecz do Syna mówi: Twój tron, o Boże, na wieki wieków, berłem sprawiedliwości jest berło twego królestwa.

⁹ Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił cię, o Boże, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż twoich towarzyszy.

¹⁰ Oraz: Ty, Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi, a niebiosa są dziełem twoich rąk.

¹¹ One przeminą, ale ty zostaniesz i wszystkie jak szata się zestarzeją;

¹² I jak płaszcz je zwiniesz, i zostaną odmienione. Ty zaś jesteś ten sam, a twoje lata się nie skończą.

1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.

² Ono było na początku u Boga.

³ Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało.

⁴ W nim było życie, a życie było światłością ludzi.

⁵ A ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie ogarnęła.

⁶ Był człowiek posłany od Boga, któremu na imię było Jan.

⁷ Przyszedł on na świadectwo, aby świadczyć o tej światłości, by wszyscy przez niego uwierzyli.

⁸ Nie był on tą światłością, ale przyszedł, aby świadczyć o tej światłości.

⁹ Ten był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat.

¹⁰ Był na świecie, a świat został przez niego stworzony, ale świat go nie poznał.

¹¹ Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli.

¹² Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię;

¹³ Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga.

¹⁴ A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.