Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁴⁶ Wtedy Maria powiedziała: Wielbi moja dusza Pana;

⁴⁷ I rozradował się mój duch w Bogu, moim Zbawicielu;

⁴⁸ Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem wszystkie pokolenia będą mnie odtąd nazywać błogosławioną.

⁴⁹ Bo uczynił mi wielkie rzeczy ten, który jest mocny, i święte jest jego imię.

⁵⁰ A jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się go boją.

⁵¹ Okazał moc swoim ramieniem i rozproszył pysznych w myślach ich serc.

⁵² Strącił mocarzy z tronów, a wywyższył pokornych.

⁵³ Głodnych napełnił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym.

⁵⁴ Ujął się za Izraelem, swym sługą, pomny na swoje miłosierdzie;

⁵⁵ Jak mówił do naszych ojców, do Abrahama i jego potomstwa na wieki.

9 Wprawdzie i pierwsze przymierze miało przepisy o służbie Bożej oraz ziemską świątynię.

² Został bowiem zbudowany przybytek, w którego pierwszej części, zwanej Miejscem Świętym, znajdował się świecznik, stół i chleby pokładne.

³ Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który zwano Miejscem Najświętszym.

⁴ Posiadało ono złotą kadzielnicę i arkę przymierza całą pokrytą złotem, w której było złote naczynie z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice przymierza.

⁵ Nad arką były cherubiny chwały, które zacieniały przebłagalnię. Nie ma teraz potrzeby szczegółowo o tym wszystkim mówić.

⁶ A odkąd zostało to tak urządzone, do pierwszej części przybytku zawsze wchodzą kapłani pełniący służbę Bożą;

⁷ Do drugiej zaś raz w roku tylko sam najwyższy kapłan, i to nie bez krwi, którą ofiaruje za siebie i za grzechy niewiedzy ludu.

⁸ W ten sposób Duch Święty pokazuje, że jeszcze nie została objawiona droga do Miejsca Najświętszego, dopóki jeszcze stał pierwszy przybytek.

⁹ Był on obrazem na tamten czas, a składano w nim dary i ofiary, które nie mogą uczynić doskonałym w sumieniu tego, który pełni służbę Bożą;

¹⁰ Która polegała tylko na pokarmach, napojach i różnych obmyciach, i przepisach cielesnych nałożonych aż do czasu naprawy.

¹¹ Lecz Chrystus, gdy przyszedł jako najwyższy kapłan dóbr przyszłych, przez większy i doskonalszy przybytek, nieuczyniony ręką, to jest nienależący do tego budynku;

¹² Ani nie przez krew kozłów i cieląt, ale przez własną krew wszedł raz do Miejsca Najświętszego, zdobywszy wieczne odkupienie.

¹³ Jeśli bowiem krew wołów i kozłów oraz popiół z jałówki, którymi skrapia się nieczystych, uświęca aż do oczyszczenia ciała;

¹⁴ To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował Bogu samego siebie bez skazy, oczyści wasze sumienie z martwych uczynków, by służyć Bogu żywemu?