Revised Common Lectionary (Complementary)

⁷ Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

⁸ Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

⁹ Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

¹⁰ Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się to moją hańbą.

¹¹ Założyłem wór pokutny jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

¹² Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem tematem pieśni pijaków.

¹³ Ale ja kieruję swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

¹⁴ Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

¹⁵ Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

¹⁶ Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

¹⁷ Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

¹⁸ Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

¹⁷ Wtedy najwyższy kapłan i wszyscy, którzy z nim byli, należący do stronnictwa saduceuszy, pełni zazdrości, powstali;

¹⁸ I schwytali apostołów, których wtrącili do publicznego więzienia.

¹⁹ Lecz anioł Pana w nocy otworzył drzwi więzienia i wyprowadziwszy ich, powiedział:

²⁰ Idźcie i wystąpiwszy, mówcie do ludzi w świątyni wszystkie słowa tego życia.

²¹ Kiedy to usłyszeli, weszli o świcie do świątyni i nauczali. Tymczasem najwyższy kapłan i ci, którzy z nim byli, przyszli, zwołali Radę oraz wszystkich starszych spośród synów Izraela i posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono.

²² Lecz gdy słudzy przyszli i nie znaleźli ich w więzieniu, wrócili i oznajmili:

²³ Wprawdzie zastaliśmy więzienie starannie zamknięte, a strażników stojących na zewnątrz, przed drzwiami, po otwarciu jednak nie znaleźliśmy w nim nikogo.

²⁴ A gdy najwyższy kapłan i dowódca straży świątynnej oraz naczelni kapłani usłyszeli te słowa, zastanawiali się, co z tego będzie.

²⁵ Wówczas nadszedł ktoś i oznajmił im: Ludzie, których wtrąciliście do więzienia, stoją w świątyni i nauczają lud.

²⁶ Wtedy dowódca straży poszedł ze sługami i przyprowadził ich bez użycia siły. Bali się bowiem ludu, żeby ich nie ukamienowali.