Revised Common Lectionary (Complementary)

⁷ Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.

⁸ Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.

⁹ Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.

¹⁰ Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.

¹¹ Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.

¹² Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój jest świat i wszystko, co go napełnia.

¹³ Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?

¹⁴ Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;

¹⁵ I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a ty mnie uwielbisz.

28 Po ocaleniu dowiedzieli się, że ta wyspa nazywa się Melita.

² A barbarzyńcy okazali nam niezwykłą życzliwość. Rozpalili bowiem ognisko i przyjęli nas, bo padał deszcz i było zimno.

³ A gdy Paweł nazbierał naręcze chrustu i nałożył na ogień, na skutek gorąca wypełzła żmija i uczepiła się jego ręki.

⁴ Kiedy barbarzyńcy zobaczyli gada wiszącego u jego ręki, mówili między sobą: Ten człowiek na pewno jest mordercą, bo choć wyszedł cało z morza, zemsta nie pozwala mu żyć.

⁵ Lecz on strząsnął gada w ogień i nie doznał nic złego.

⁶ A oni oczekiwali, że spuchnie albo nagle padnie martwy. Lecz gdy długo czekali i widzieli, że nic złego mu się nie stało, zmienili zdanie i mówili, że jest bogiem.

⁷ W pobliżu tego miejsca znajdowały się posiadłości naczelnika wyspy, imieniem Publiusz, który nas przyjął i przez trzy dni po przyjacielsku gościł.

⁸ A ojciec Publiusza leżał, bo miał gorączkę i czerwonkę. Paweł poszedł do niego i modlił się, a położywszy na nim ręce, uzdrowił go.

⁹ Po tym wydarzeniu przychodzili również inni chorzy z wyspy i byli uzdrawiani.

¹⁰ Okazali nam oni wielki szacunek, a gdy mieliśmy odpływać, dali wszystko, co nam było potrzebne.