Revised Common Lectionary (Complementary)

⁷ Słuchaj, mój ludu, a będę mówił; słuchaj, Izraelu, a będę świadczył przeciw tobie: Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.

⁸ Nie będę cię ganił za twoje ofiary ani za twoje całopalenia, które są zawsze przede mną.

⁹ Nie przyjmę cielca z twojego domu ani kozłów z twoich zagród.

¹⁰ Do mnie bowiem należy wszelkie zwierzę leśne i tysiące bydła na górach.

¹¹ Znam wszelkie ptactwo górskie i moje są zwierzęta polne.

¹² Gdybym był głodny, nie mówiłbym ci o tym, bo mój jest świat i wszystko, co go napełnia.

¹³ Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?

¹⁴ Ofiaruj Bogu dziękczynienie i spełnij swoje śluby wobec Najwyższego;

¹⁵ I wzywaj mnie w dniu utrapienia; wtedy cię wybawię, a ty mnie uwielbisz.

¹³ Obietnica bowiem, że ma być dziedzicem świata, nie została dana Abrahamowi czy jego potomstwu przez prawo, ale przez sprawiedliwość wiary.

¹⁴ Jeśli bowiem dziedzicami są ci, którzy są z prawa, to wiara stała się daremna i obietnica obróciła się wniwecz.

¹⁵ Gdyż prawo sprowadza gniew, bo gdzie nie ma prawa, tam nie ma przestępstwa.

¹⁶ Tak więc dziedzictwo jest z wiary, aby było z łaski i żeby obietnica była niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla tego, które opiera się na prawie, ale i dla tego, które jest z wiary Abrahama, który jest ojcem nas wszystkich;

¹⁷ (Jak jest napisane: Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów) przed Bogiem, któremu uwierzył, który ożywia umarłych i przywołuje te rzeczy, których nie ma, tak jakby były.

¹⁸ On to wbrew nadziei, mając nadzieję, uwierzył, że stanie się ojcem wielu narodów według tego, co mu powiedziano: Takie będzie twoje potomstwo.

¹⁹ A nie będąc słabym w wierze, nie zważał na swoje już obumarłe ciało – bo miał około stu lat – ani na obumarłe łono Sary.

²⁰ I nie zachwiał się z powodu niewiary w obietnicę Boga, ale umocnił się wiarą i oddał chwałę Bogu;

²¹ Będąc też pewien tego, że to, co on obiecał, ma moc też uczynić.

²² Dlatego zostało mu to poczytane za sprawiedliwość.

²³ A nie tylko ze względu na niego samego napisano, że zostało mu to poczytane;

²⁴ Ale i ze względu na nas, którym ma być poczytane, którzy wierzymy w tego, który wskrzesił z martwych Jezusa, naszego Pana;

²⁵ Który został wydany za nasze grzechy i wstał z martwych dla naszego usprawiedliwienia.

⁹ A odchodząc stamtąd, Jezus zobaczył człowieka zwanego Mateuszem, siedzącego w punkcie celnym. I powiedział do niego: Pójdź za mną. A on wstał i poszedł za nim.

¹⁰ Gdy Jezus siedział za stołem w jego domu, przyszło wielu celników i grzeszników i usiedli z Jezusem oraz jego uczniami.

¹¹ Widząc to, faryzeusze zapytali jego uczniów: Dlaczego wasz nauczyciel je z celnikami i grzesznikami?

¹² A gdy Jezus to usłyszał, powiedział im: Nie zdrowi, lecz chorzy potrzebują lekarza.

¹³ Idźcie więc i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Bo nie przyszedłem wzywać do pokuty sprawiedliwych, ale grzeszników.

¹⁸ Gdy to do nich mówił, pewien przełożony synagogi przyszedł, oddał mu pokłon i powiedział: Moja córka dopiero co umarła, ale przyjdź i połóż na nią rękę, a ożyje.

¹⁹ Wtedy Jezus wstał i wraz ze swoimi uczniami poszedł za nim.

²⁰ I oto kobieta, która od dwunastu lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła brzegu jego szaty.

²¹ Mówiła bowiem sobie: Jeśli tylko dotknę jego szaty, będę uzdrowiona.

²² Ale Jezus odwrócił się i ujrzawszy ją, powiedział: Ufaj, córko! Twoja wiara cię uzdrowiła. I od tej chwili kobieta była zdrowa.

²³ A gdy Jezus przyszedł do domu przełożonego i zobaczył flecistów i ludzi czyniących zgiełk;

²⁴ Powiedział im: Odejdźcie, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi. I naśmiewali się z niego.

²⁵ Ale gdy wygnano tych ludzi, wszedł, ujął ją za rękę i dziewczynka wstała.

²⁶ I wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej ziemi.