Revised Common Lectionary (Complementary)

⁷ Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

⁸ Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

⁹ Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

¹⁰ Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się to moją hańbą.

¹¹ Założyłem wór pokutny jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

¹² Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem tematem pieśni pijaków.

¹³ Ale ja kieruję swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

¹⁴ Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

¹⁵ Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

¹⁶ Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

¹⁷ Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

¹⁸ Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

⁵ Nie aniołom bowiem poddał przyszły świat, o którym mówimy.

⁶ Ktoś to gdzieś stwierdził, gdy powiedział: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

⁷ Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go i ustanowiłeś go nad uczynkami twoich rąk.

⁸ Wszystko poddałeś pod jego stopy. A skoro poddał mu wszystko, nie pozostawił niczego, co nie byłoby mu poddane. Lecz teraz jeszcze nie widzimy, aby wszystko było mu poddane.

⁹ Ale widzimy Jezusa, który stał się niewiele mniejszy od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z łaski Boga zakosztował śmierci za wszystkich.