Revised Common Lectionary (Complementary)
Dee 138 Psalm
En Psalm fonn Doft.
1 Ekj woa die danke met mien gaunset Hoat; ekj well Preis sinje to die fer dee Jetta;
2 Ekj woa aunbäde fer dien heilja Tempel; un Dank jäwe to dien Nome fa dien Erboarme, un fa diene Woarheit; dan du hast dien Wuat hejcha jeacht aus aul dien Nome.
3 Du deetst mie auntwuate enn dän Dach aus ekj die aunroopt; du muakst mie Brow enn miene Seel met Krauft.
4 Aul dee Kjeenije oppe Ead woare die danke, O Herr Gott; dan dee ha dee Wead jeheat ut dien Mul.
5 Jo, dee selle sinje enn däm Herr Gott siene Wäaj; dan däm Herr Gott siene Harlijchkjeit es groot.
6 Wan dee Herr Gott uk huach es, doch kjikjt Hee opp dee Jerinje; oba dee Stollte kjant Hee fonn wiet auf.
7 Wan ekj enne Med fonn Trubbel waundel, dan jefst du mie Läwe; Du schekjst dien Haunt rut jäajen miene Fiend äare Wutt; un diene rajcht Haunt deit mie rade.
8 Dee Herr Gott woat sien Woakj foadijch moake enn mie; O Herr Gott, dien Erboarme es fa emma duarhauft; Du woascht dee Oabeit fonn miene Henj nijch felote.
22 Jie Mana, Iesraelita, horcht waut ekj saj: Jesus fonn Natsaret, dee Maun daem Gott fer junt utstald derch majchte Woakje en Wunndateakjen, dee Gott derch am deed mank ju so aus jie selfst weete:
23 dis Maun haud Gott derch sien ferhaea beschlotna Plon hanjejaeft, en jie ha daem nu derch jesatsloose Mana jekjrietsicht en Doot jemoakt;
24 daem haft Gott fom Doot oppjewakjt, en haft am frie jemoakt fonn dee Doodesnoot, dan daut wea ommaeajlich daut dee Doot am kunn faust hoole.
25 Dan Doft sajcht fonn am: 'Ekj sach daem Herr emma fer mie, wiel hee aun miene rajchte Haunt es, daut ekj nich sull festat woare.
26 Doaromm wea mien Hoat froo, en miene Tung freit sikj seeha, en nu woat mien Fleesch enn Hopninj wone,
27 dan du woascht miene Seel nich bie de Doodes felote, en woascht uk nich dien Heilja daut fewaese seene lote.
28 Du hast mie diene Laeweswaeaj bekaunt jemoakt, en woascht mie met freid felle enn diene Jaeajenwoat.'
29 Mana en Breeda, mie esset erlaubt gauns frie to junt fonn onns Faeafoda Doft to raede, daut hee storf en begroft wort, en sien Grauf es bott Fonndoagen Dach noch bie onns.
30 Wiel hee en Profeet wea, en wist daut Gott am jeschwoare haud daut fonn siene Nokome wudd opp sien Troon sette,
31 en sach daut em ferut, en raed fonn Christus sien oppstone fom Doot, en daut hee nich mank dee Doode felote wea, en sien Fleesch sach nich fewaesunk.
32 Dis Jesus haft Gott fom Doot oppjewakjt, en wie sent aule Zeij doafonn;
33 Nu daut Gott am to siene rajchte Haunt oppjehowe haft, en hee daen Heilje Jeist jekjraeaje haft dee am fesproake wea, haft hee dit utjegote daut jie nu seene en heare.
34 Dan Doft es nich nom Himel jefoare, oba hee sajcht: 'De Herr saed to mien Herr; Set bie miene rachte Haunt,
35 bott ekj diene Fiend to ne Footbenk moak fa die'.
36 Doaromm saul daut gaunse Follkj Iesrael secha weete, daut Gott dis Jesus daen jie jekjrietsicht ha, beides Herr en Christus jemoakt haft."
Copyright © 2001 by Elmer Reimer