Revised Common Lectionary (Complementary)

106 Halelúja! Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

² Hver getur sagt frá máttarverkum Drottins, kunngjört allan lofstír hans?

³ Sælir eru þeir, sem gæta réttarins, sem iðka réttlæti alla tíma.

⁴ Minnst þú mín, Drottinn, með velþóknun þeirri, er þú hefir á lýð þínum, vitja mín með hjálpræði þínu,

⁵ að ég megi horfa með unun á hamingju þinna útvöldu, gleðjast yfir gleði þjóðar þinnar, fagna með eignarlýð þínum.

⁶ Vér höfum syndgað ásamt feðrum vorum, höfum breytt illa og óguðlega.

⁷ Feður vorir í Egyptalandi gáfu eigi gætur að dásemdarverkum þínum, minntust eigi þinnar miklu miskunnar og sýndu Hinum hæsta þrjósku hjá Hafinu rauða.

⁸ Þó hjálpaði hann þeim sakir nafns síns til þess að kunngjöra mátt sinn.

⁹ Hann hastaði á Hafið rauða, svo að það þornaði upp, og lét þá ganga um djúpin eins og um eyðimörk.

¹⁰ Hann frelsaði þá af hendi hatursmanna þeirra og leysti þá af hendi óvinanna.

¹¹ Vötnin huldu fjendur þeirra, ekki einn af þeim komst undan.

¹² Þá trúðu þeir orðum hans, sungu honum lof.

41 Verið hljóð og hlustið á mig, þér eylönd. Safni þjóðirnar nýjum kröftum, gangi svo nær og tali máli sínu. Vér skulum eigast lög við.

² Hver hefir vakið upp manninn í austrinu, sem réttlætið kveður til fylgdar? Hver leggur þjóðir undir vald hans og lætur hann drottna yfir konungum? Hver gjörir sverð þeirra að moldarryki og boga þeirra sem fjúkandi hálmleggi,

³ svo að hann veitir þeim eftirför og fer ósakaður þann veg, er hann aldrei hefir stigið á fæti sínum?

⁴ Hver hefir gjört það og framkvæmt? _ Hann sem kallaði fram kynþáttu mannanna í öndverðu, ég, Drottinn, sem er hinn fyrsti, og með hinum síðustu enn hinn sami.

⁵ Eylöndin sáu það og urðu hrædd, endimörk jarðarinnar skulfu. Þeir þyrptust saman og komu.

⁶ Hver hjálpar öðrum og segir við félaga sinn: "Vertu hughraustur!"

⁷ Trésmiðurinn hughreystir gullsmiðinn, koparsmiðurinn járnsmiðinn og segir: "Kveikingin er góð!" Síðan festir hann goðalíkneskið með nöglum, til þess að það haggist ekki.

⁸ En þú Ísrael, þjónn minn, Jakob, sem ég hefi útvalið, þú afsprengi Abrahams ástvinar míns.

⁹ Þú, sem ég þreif frá endimörkum jarðarinnar og kallaði þig frá ystu landsálfum hennar og sagði við þig: "Þú ert þjónn minn, ég hefi útvalið þig og eigi hafnað þér!"

¹⁰ Óttast þú eigi, því að ég er með þér. Lát eigi hugfallast, því að ég er þinn Guð. Ég styrki þig, ég hjálpa þér, ég styð þig með hægri hendi réttlætis míns.

¹¹ Sjá, allir fjandmenn þínir skulu verða til skammar og háðungar. Sökudólgar þínir skulu verða að engu og tortímast.

¹² Þó að þú leitir að þrætudólgum þínum, skalt þú ekki finna þá. Þeir sem á þig herja, skulu hverfa og að engu verða.

¹³ Því að ég, Drottinn, Guð þinn, held í hægri hönd þína og segi við þig: "Óttast þú eigi, ég hjálpa þér!"

18 Á þeirri stundu komu lærisveinarnir til Jesú og spurðu: "Hver er mestur í himnaríki?"

² Hann kallaði til sín lítið barn, setti það meðal þeirra

³ og sagði: "Sannlega segi ég yður: Nema þér snúið við og verðið eins og börn, komist þér aldrei í himnaríki.

⁴ Hver sem auðmýkir sjálfan sig eins og barn þetta, sá er mestur í himnaríki.

⁵ Hver sem tekur við einu slíku barni í mínu nafni, tekur við mér.