Old/New Testament
Ang Pagdadalamhati ng Jerusalem
1 O(A) anong lungkot ng lunsod na dating matao!
Siya na dating bantog sa buong mundo ngayo'y tulad na ng isang balo;
siya na dating pangunahing lunsod ngayon ay isa nang lingkod!
2 Buong kapaitan siyang umiiyak sa magdamag, ang mga mata'y laging luhaan;
lumayo na ang lahat at walang natira kahit isa upang umaliw sa kanya.
Ang dati niyang mga kaibigan ngayon ay naging mga kaaway na.
3 Ang mga taga-Juda'y nabihag at dumanas ng kalungkutan at sapilitang paglilingkod.
Sa pananahanan nila sa gitna ng mga bansa'y hindi man lamang sila makapagpahinga.
Napapaligiran sila ng mga kaaway, walang paraan para makatakas.
4 Malungkot ang mga landas patungong Jerusalem, pagkat wala nang dumadalo sa kanyang mga takdang kapistahan.
Wala nang nagdaraan sa kanyang mga pintuang-bayan; dumaraing at nagbubuntong-hininga ang kanyang mga pari,
pinagmamalupitan ang mga dalagang mang-aawit sa templo. Napakapait ng sinapit niya!
5 Naging panginoon niya ang kanyang mga kaaway,
pinapaghirap siya ni Yahweh dahil sa marami niyang kasalanan.
Wala na ang kanyang mga anak, sila'y dinalang-bihag ng kaaway.
6 Naparam na ang karangyaan ng Jerusalem.
Ang kanyang mga pinuno'y parang mga usang di makasumpong ng pastulan;
nanghihina na sa pag-iwas sa mga humahabol sa kanila.
7 Ngayong ang mga taga-Jerusalem ay nasa panahon ng pagdadalamhati at paggala, nagugunita nila ang maliligayang araw na nagdaan.
Nang mahulog sila sa kamay ng kaaway ay walang sinumang sa kanila'y umalalay;
nang sila'y bumagsak, sila'y kinutya ng mga sumakop sa kanila.
8 Mabigat ang nagawang kasalanan ng Jerusalem, kaya't siya'y naging katatawanan; itinatakwil na siya ng mga pumupuri noon sa kanya.
Sa matinding kahihiyan mukha'y tinakpan,
sa isang sulok nanaghoy na lamang.
9 Ang kanyang karumhan ay di maikakaila,
malagim ang kanyang pagbagsak at wala man lamang umaliw sa kanya.
Nagtagumpay ang kanyang mga kaaway at siya'y dumulog kay Yahweh.
10 Sinamsam ng mga kaaway ang lahat niyang kayamanan;
ang mga di-dapat pumasok na mga taga-ibang bayan,
ang banal na Templo'y kanilang nilapastangan.
11 Dumaraing ang lahat ng kanyang mamamayan sa paghahanap ng pagkain;
ipinagpapalit nila ng pagkain ang kanilang mga kayamanan para lamang mabuhay.
“Yahweh, masdan po ninyo kami. Mahabag ka sa aming kalagayan!”
12 “Wala ba kayong pakialam, mga nagdaraan?
Hirap na ganito'y inyo na bang naranasan?
Ito'y parusa ni Yahweh dahil sa kanyang matinding poot.
13 “Nagpababa siya ng apoy mula sa itaas; nanuot ito sa aking mga buto;
sa nilagay na bitag, doon ako'y nahulog,
isang matinding hirap sa aki'y pinalasap.
14 “Inipon niya ang lahat kong pagkakasala at ito'y ipinapasan sa akin;
dahil sa bigat nito'y unti-unting nauubos ang aking lakas.
Ako'y ibinigay ni Yahweh sa aking mga kalaban at aking sarili'y hindi ko man lang matulungan.
15 “Tinawanan lang ni Yahweh ang magigiting kong kawal.
Nagpadala siya ng isang hukbo upang lipulin ang mga kabataang lalaki.
Dinurog niya ang buong bayan, parang ubas sa pisaan.
16 “Dahil dito, hindi mapigil ang pagdaloy ng aking luha,
walang makaaliw sa akin ni makapagpalakas ng aking loob.
Nagtagumpay ang aking kalaban, kawawang mga anak, iniwan silang wasak.
17 “Ako'y nagpasaklolo ngunit walang tumulong sa akin,
inatasan ni Yahweh ang mga karatig-bansa upang ako'y gawing isang kawawa,
kaya ako'y nagmistulang maruming basahan.
18 “Nasa panig ng katuwiran si Yahweh, ako ang naghimagsik laban sa kanyang salita;
ngunit makinig kayo, mga bansa, at tingnan ninyo ang aking paghihirap;
binihag ang aking kadalagahan at kabinataan.
19 “Tinawag ko ang aking mga kakampi ngunit hindi nila ako tinulungan;
namatay ang aking mga pari at mga pinuno ng lunsod,
sa paghahanap ng pagkaing magpapanumbalik ng kanilang lakas.
20 “Masdan mo ako, O Yahweh, sapagkat labis akong nababagabag.
Naliligalig ang aking kaluluwa, ako'y lubhang naguguluhan, sapagkat naging mapaghimagsik ako.
Kabi-kabila ang patayan, sa loob at labas ng kabahayan.
21 “Pakinggan mo ang aking daing; walang umaaliw sa akin.
Natuwa pa nga ang mga kaaway ko sa ginawa mo sa akin.
Madaliin mo ang araw na iyong ipinangako, na sila'y magiging gaya ko rin.
22 “Hatulan mo sila sa kanilang kasamaan; pahirapan mo sila,
tulad ng pagpapahirap mo sa akin dahil sa aking mga pagsalangsang;
napapahimutok ako sa tindi ng hirap at para akong kandilang nauupos.”
Pinarusahan ni Yahweh ang Jerusalem
2 Sa matinding galit ni Yahweh, ipinahiya niya ang Zion!
Ibinagsak niya ang karangalan ng Israel;
sa araw ng kanyang poot nakalimutan niyang Zion ang kanyang tuntungan.
2 Walang awang winasak ni Yahweh ang lahat ng nayon ni Jacob;
sinira niya ang matitibay na kuta ng Juda;
ang kaharian at mga pinuno nito'y kanyang ibinagsak at inilagay sa kahihiyan.
3 Sa tindi ng kanyang galit ay iginupo niya ang hukbo ng Israel;
hindi niya kami tinulungan nang dumating ang kaaway.
Nag-aalab ang galit niya sa amin, gaya ng paglamon ng apoy sa buong paligid.
4 Para siyang kaaway, tinudla niya kami ng pana,
at nilipol ang lahat ng kinalulugdan nami't ipinagmamalaking mamamayan.
Ibinuhos niya sa Jerusalem ang tindi ng kanyang galit, parang isang apoy na sa kanya'y tumupok.
5 Tulad ng kaaway, winasak ni Yahweh ang Israel.
Giniba niya ang mga palasyo at lahat ng kuta;
inilagay niya ang Juda sa walang katapusang pagdadalamhati.
6 Pinaguho niya ang tabernakulo nito gaya ng isang halamanan;
winakasan ni Yahweh ang mga itinakdang pista at Araw ng Pamamahinga,
at itinakwil niya ang mga hari at mga pari dahil ang kanyang galit ay matindi.
7 Itinakwil ni Yahweh ang kanyang altar, tinalikuran ang kanyang templo;
ipinagiba niya sa mga kaaway ang mga pader nito.
Dahil sa kanilang tagumpay, nagkaingay sa tuwa ang mga kaaway sa lugar na dati'y buong galak naming pinagdarausan ng pagsamba.
8 Ipinasya ni Yahweh na wasakin ang pader ng Zion,
itinakda niya ang ganap na pagkasira nito; hindi niya iniurong ang kanyang balak na pagwasak.
Ngayon, ang muog at ang kuta ay nakaguho.
9 Gumuho na rin ang mga pintuang-bayan, bali ang mga panara nito, pati na rin ang mga tarangkahan.
Nangalat sa mga bansa ang kanyang hari at mga pinuno; wala nang kautusang umiiral,
at wala na ring pangitain mula kay Yahweh ang kanyang mga propeta.
10 Tahimik na nakalugmok sa lupa
ang pinuno ng Jerusalem;
naglagay sila ng abo sa ulo at nakasuot ng damit-panluksa.
Ang mga dalaga sa Jerusalem ay nakaluhod, ang mukha'y halos sayad sa lupa.
11 Namumugto ang mga mata ko sa kaiiyak. Bagbag na bagbag ang aking kalooban.
Matindi ang pagdadalamhati ko dahil sa kapahamakang sinapit ng aking bayan;
nakahandusay sa mga lansangan ang mga bata at ang mga sanggol.
12 Nag-iiyakan sila at patuloy na humihingi ng pagkain at inumin.
Nanlulupaypay sila na parang mga sugatan sa mga lansangan.
Unti-unting nangangapos ang mga hininga sa kandungan ng kanilang mga ina.
13 Ano ang masasabi ko sa iyo, O Jerusalem, Jerusalem, lunsod na pinakamamahal ko?
Saan kita maitutulad upang ika'y aking maaliw?
Sapagkat sinlawak ng dagat ang iyong kasiraan; tila wala nang pag-asa.
14 Ang sinasabi ng inyong mga propeta ay pawang kasinungalingan.
Dinadaya nila kayo sa hindi nila paglalantad ng inyong kasamaan.
Pinapaniwala nila kayo na hindi na ninyo kailangang magsisi sa inyong mga kasalanan.
15 O lunsod ng Jerusalem,
hinahamak ka't pinagtatawanan ng lahat ng nagdaraan.
Sinasabi nila, “Ito ba ang lunsod na huwaran ng kagandahan? Ito ba ang kagalakan ng lahat ng bansa?”
16 Iniismiran ka ng iyong mga kaaway at kanilang sinasabi,
“Nawasak na rin natin siya!
Sa wakas bumagsak din siya sa ating mga kamay.”
17 Isinagawa nga ni Yahweh ang kanyang balak; tinupad niya ang kanyang banta.
Walang awa niya tayong winasak;
pinagtagumpay niya ang ating kaaway at dinulutan ng kagalakan sa paglupig sa atin.
18 Dumaing ka nang malakas kay Yahweh, Jerusalem.
Araw-gabi, hayaan mong umagos ang iyong luha gaya ng ilog;
huwag kang tumigil sa iyong pag-iyak.
19 Bumangon ka't humiyaw nang paulit-ulit sa magdamag, sa bawat pagsisimula ng oras ng pagbabantay.
Tulad ng tubig, ibuhos mo sa harapan ni Yahweh ang laman ng iyong puso!
Itaas mo sa kanya ang iyong mga kamay alang-alang sa iyong mga anak; nanlulupaypay sila sa gutom, nakahandusay sa mga lansangan.
20 Yahweh, tingnan mo kung sino ang iyong pinaparusahan.
Matuwid bang kainin ng mga babae ang kanilang supling, na sa kanila rin naman nanggaling?
O dapat bang patayin sa templo ang pari at ang propeta?
21 Naghambalang sa mga lansangan ang patay, bata't matanda, dalaga't binata.
Nilipol mo sila nang araw na ikaw ay magalit; walang awa mo silang pinatay.
22 Aking mga kalaban iyong inanyayahan; tuwang-tuwa sila na para bang nasa pistahan.
Kaya ang mga anak kong inaruga sa mga kaaway ko'y pinapuksa,
dahil sa araw na iyon galit mo'y matindi.
10 Ang Kautusan ay anino lamang at hindi lubos na naglalarawan ng mabubuting bagay na darating. Hindi ito nagpapabanal sa mga lumalapit sa Diyos sa pamamagitan ng mga handog na iniaalay taun-taon. 2 Kung napatawad na nga ang mga lumalapit sa Diyos sa pamamagitan ng ganoong mga handog, wala na silang aalalahanin pa tungkol sa kanilang mga kasalanan, at hindi na sila kailangang mag-alay pang muli. 3 Ngunit ang mga alay na ito ang nagpapagunita sa mga tao ng kanilang mga kasalanan taun-taon, 4 sapagkat ang dugo ng mga toro at mga kambing ay hindi makakapawi ng mga kasalanan.
5-6 Dahil(A) diyan, nang si Cristo'y naparito sa daigdig, sinabi niya sa Diyos:
“Ang mga pang-alay, pati mga handog, at ang mga hayop na handang sunugin,
hindi mo na ibig sa dambana dalhin,
hindi mo kinalugdan ang mga handog na sinusunog,
at ang mga handog upang pawiin ang kasalanan.
Kaya't inihanda mo ang aking katawan upang maging handog.
7 Kaya't sinabi ko, ‘Ako'y narito, O Diyos,
upang sundin ang iyong kalooban,’
ayon sa sinasabi ng kasulatan tungkol sa akin.”
8 Sinabi muna niya, “Hindi mo ninais o kinalugdan ang mga alay at handog na hayop, mga handog na susunugin, at mga handog dahil sa kasalanan” kahit ito'y inihahandog ayon sa Kautusan. 9 Saka niya idinugtong, “Ako'y narito upang sundin ang iyong kalooban.” Sa ganitong paraan, inalis nga ng Diyos ang unang handog at pinalitan ng handog ni Cristo. 10 At dahil sinunod niya ang kalooban ng Diyos, tayo ay ginawang banal ni Jesu-Cristo sa pamamagitan ng minsanang paghahandog ng kanyang sarili, at iyon ay sapat na.
11 Bawat(B) pari ay naglilingkod araw-araw at paulit-ulit na naghahandog ng pare-pareho ding mga handog, subalit ang mga iyon ay hindi naman nakakapawi ng kasalanan. 12 Ngunit(C) si Cristo ay minsan lamang naghandog para sa mga kasalanan, at iyo'y sapat na. Pagkatapos ay umupo siya sa kanan ng Diyos. 13 Ngayo'y naghihintay siya roon hanggang sa lubusang pasukuin sa kanya ng Diyos ang kanyang mga kaaway. 14 Samakatuwid, sa pamamagitan lamang ng isang paghahandog ay kanyang ginawang ganap magpakailanman ang mga nililinis
ng Diyos.
15 Ang Espiritu Santo'y nagpapatotoo rin sa atin tungkol dito. Sinabi niya,
16 “Ganito(D) ang gagawin kong tipan sa kanila
pagdating ng mga araw na iyon, sabi ng Panginoon:
Itatanim ko sa kanilang puso ang aking mga utos,
at isusulat ko ang mga iyon sa kanilang mga isip.”
17 Pagkatapos(E) ay sinabi pa niya, “Kalilimutan ko na ang kanilang mga kasalanan at kasamaan.” 18 Sapagkat ipinatawad na ang mga kasalanan, hindi na kailangan pang maghandog dahil sa kasalanan.
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.