M’Cheyne Bible Reading Plan

97 PAN króluje, raduj się, ziemio, i weselcie się, niezliczone wyspy!

² Chmury i ciemność wokół niego, sprawiedliwość i sąd podstawą jego tronu.

³ Ogień idzie przed nim i pożera jego wrogów wokoło.

⁴ Jego błyskawice oświetlają świat, widzi to ziemia i drży.

⁵ Góry topią się jak wosk przed obliczem PANA, przed obliczem Pana całej ziemi.

⁶ Niebiosa opowiadają jego sprawiedliwość, a wszystkie narody widzą jego chwałę.

⁷ Niech będą zawstydzeni wszyscy, którzy służą posągom, którzy chlubią się bożkami; oddajcie mu pokłon, wszyscy bogowie.

⁸ Syjon to usłyszał i weseli się, a córki Judy będą się radować z powodu twoich sądów, PANIE!

⁹ Ty bowiem, PANIE, jesteś Najwyższy na całej ziemi, wywyższony ponad wszystkich bogów.

¹⁰ Wy, którzy miłujecie PANA, miejcie w nienawiści zło; on strzeże dusz swoich świętych, ocala ich z ręki niegodziwych.

¹¹ Światło jest zasiane dla sprawiedliwego i radość dla tych, którzy są prawego serca.

¹² Weselcie się w PANU, sprawiedliwi, i wysławiajcie go, pamiętając o jego świętości.

Psalm.

98 Śpiewajcie PANU nową pieśń, bo cudownych rzeczy dokonał, jego prawica i święte ramię przyniosły mu zwycięstwo.

² PAN objawił swoje zbawienie, okazał swoją sprawiedliwość na oczach pogan.

³ Pamiętał o swoim miłosierdziu i swojej prawdzie wobec domu Izraela; wszystkie krańce ziemi ujrzały zbawienie naszego Boga.

⁴ Radośnie wykrzykuj PANU, cała ziemio; wykrzykujcie, weselcie się i śpiewajcie.

⁵ Grajcie PANU na harfie, na harfie, przy słowach pieśni.

⁶ Przy trąbach i dźwięku kornetów wykrzykujcie radośnie przed PANEM, Królem.

⁷ Niech zaszumi morze i to, co w nim jest, świat i jego mieszkańcy.

⁸ Niech rzeki klaszczą w dłonie, niech góry radują się wspólnie;

⁹ Przed PANEM, bo przychodzi, by sądzić ziemię. Będzie sądził świat sprawiedliwie i narody według słuszności.

10 I zobaczyłem innego potężnego anioła, zstępującego z nieba, ubranego w obłok, nad jego głową była tęcza, jego twarz jak słońce, a jego nogi jak słupy ognia.

² W swojej ręce miał otwartą książeczkę. I postawił prawą nogę na morzu, a lewą na ziemi.

³ I zawołał donośnym głosem, tak jak ryczy lew. A gdy zawołał, siedem gromów odezwało się swoimi głosami.

⁴ A gdy siedem gromów przemówiło swoimi głosami, zabrałem się do pisania, lecz usłyszałem głos z nieba, który mówił do mnie: Zapieczętuj to, co mówiło siedem gromów, i nie pisz tego.

⁵ A anioł, którego widziałem stojącego na morzu i na ziemi, podniósł swoją rękę ku niebu;

⁶ I przysiągł na tego, który żyje na wieki wieków, który stworzył niebo i to, co w nim jest, i ziemię i to, co na niej, i morze, i to, co w nim, że czasu już nie będzie;

⁷ Lecz w dniach głosu siódmego anioła, gdy zacznie trąbić, dokona się tajemnica Boga, jak to oznajmił swoim sługom, prorokom.

⁸ A głos, który usłyszałem z nieba, znowu przemówił do mnie: Idź, weź tę otwartą książeczkę, która jest w ręce anioła stojącego na morzu i na ziemi.

⁹ Podszedłem więc do anioła i powiedziałem mu: Daj mi tę książeczkę. I powiedział do mnie: Weź ją i zjedz, a spowoduje gorycz w twoim brzuchu, lecz w twoich ustach będzie słodka jak miód.

¹⁰ I wziąłem książeczkę z ręki anioła i zjadłem ją, a była w moich ustach słodka jak miód. Lecz gdy ją zjadłem, mój brzuch napełnił się goryczą.

¹¹ I powiedział do mnie: Musisz znowu prorokować przed wieloma ludami, narodami, językami i królami.