Beginning
1 Ang aklat na ito ay naglalaman ng pangitaing ibinigay ng Panginoong Yahweh kay Propeta Obadias tungkol sa Edom.
Paparusahan ni Yahweh ang Edom
May narinig kaming ulat buhat sa Panginoong Yahweh;
may isang sugo na ipinadala sa mga bansa:
“Humanda kayo at ang Edom ay salakayin!”
2 Sinabi ni Yahweh sa Edom,
“Gagawin kitang pinakamahinang bansa,
at kamumuhian ka ng lahat ng mga tao.
3 Nilinlang ka ng iyong kayabangan;
dahil ang kapitolyo mo'y nakatayo sa batong buháy;
dahil ang tahanan mo'y nasa matataas na kabundukan.
Kaya't sinasabi mo,
‘Sinong makakapagpabagsak sa akin?’”
4 Kasintaas man ng pugad ng agila ang iyong bahay,
o maging ang mga bituin man ay iyong kapantay,
hahatakin kitang pababa at ikaw ay babagsak.
5 “Kung sa gabi'y dumating ang magnanakaw,
ang kinukuha lamang nila'y ang kanilang magustuhan.
Kapag ang mga tao'y namimitas ng ubas,
kahit kaunting bunga'y nagtitira sila.
Ngunit ang mga kaaway mo'y walang ititira kahit isa.
6 O lahi ni Esau, ang yaman mo'y sasamsamin;
at ang lahat ng sa iyo'y kukuhanin.
7 Nilinlang ka ng iyong mga kapanalig,
itinaboy ka mula sa iyong lupain.
Nasasakop ka na ngayon ng iyong mga kakampi.
Ang iyong mga kaibigang noo'y kasalo, ngayo'y naglagay ng patibong para sa iyo;
at kanila pang sinasabi, ‘Nasaan na ang kanyang katusuhan?’”
8 Sinabi ni Yahweh:
“Darating ang araw na paparusahan ko ang Edom,
lilipulin ko ang kanyang mga matatalinong tao,
at ang kaalaman nila'y aking papawiin.
9 Mga mandirigma ng Teman ay pawang nasisindak,
at ang mga kawal ng Edom ay malilipol na lahat.
Bakit Pinarusahan ang Edom
10 “Dahil sa ginawa mong karahasan sa angkan ng kapatid mong si Jacob,
sa kahihiya'y malalagay ka,
at mahihiwalay sa akin magpakailanman.
11 Pinanood mo lamang sila,
nang araw na pasukin ng mga kaaway.
Kasinsama ka ng mga dayuhan
na nananamsam at naghahati-hati
sa kayamanan ng Jerusalem na kanilang tinangay.
12 Hindi mo dapat ikinatuwa ang[a] kapahamakang sinapit
ng iyong mga kapatid sa lupain ng Juda.
Hindi ka dapat nagalak sa araw ng kanilang pagkawasak;
hindi ka dapat naging palalo sa araw ng kanilang kasawian.
13 Hindi mo dapat pinasok ang lunsod ng aking bayan,
ni pinagtawanan ang kanilang kasawian.
At sinamsam mo pa ang kanilang kayamanan
sa panahon ng kanilang kapahamakan.
14 Hindi(A) ka dapat nag-abang sa mga sangang-daan
upang ang mga pugante doon ay hadlangan.
Hindi mo na dapat sila ibinigay sa kalaban
sa araw na iyon ng kanilang kapahamakan.
Hahatulan ng Diyos ang mga Bansa
15 “Malapit na ang araw ng aking paghatol sa lahat ng bansa,” sabi ni Yahweh.
“Ang ginawa mo Edom, sa iyo'y gagawin din;
ang ibinigay mo sa iba, siya mo ring tatanggapin.
16 Sa banal na bundok ko ay nalasap ng aking bayan
ang mapait na alak na sa kanila'y kaparusahan.
Ngunit ang mga bayan na dito'y nakapaligid,
higit na parusa ang kanilang matitikman;
iinom sila nito at lubos na mapaparam.
Ang Tagumpay ng Israel
17 “Ngunit sa Bundok Zion ay may ilang makakatakas,
at ang bundok na ito'y magiging banal na dako.
Muling aariin ng lahi ni Jacob
ang lupaing sa kanila ay ipinagkaloob.
18 At maglalagablab naman ang lahi ni Jose.
Lilipulin nila ang lahi ni Esau,
at susunugin ito na parang dayami.
Walang matitira isa man sa kanila.
Akong si Yahweh ang maysabi nito.
19 “Sasakupin ng mga taga-Negeb ang Bundok ng Edom.
Sasakupin ng mga nasa kapatagan ang lupain ng mga Filisteo.
Makukuha nila ang lupain ng Efraim at Samaria.
Ang Gilead nama'y sasakupin ng lahi ni Benjamin.
20 Magbabalik ang hukbong binubuo ng mga dinalang-bihag, sila na nagmula sa hilagang Israel.
Sila ang sasakop sa lupain ng Fenicia hanggang sa Zarefat doon sa hilaga.
Ang mga taga-Jerusalem na itinapon sa Sardis[b]
ang siya namang sasakop sa mga lunsod sa timog ng Juda.
21 Ang matagumpay na hukbo ng Jerusalem,
sasalakay sa Edom at doo'y mamamahala.
Si Yahweh mismo ang doo'y maghahari.”
Pinagtaguan ni Jonas si Yahweh
1 Ang(A) aklat na ito ay naglalaman ng mensahe ni Yahweh sa pamamagitan ni Jonas na anak ni Amitai. Isang araw, sinabi sa kanya ni Yahweh: 2 “Pumunta ka sa Nineve na isang malaking lunsod, at sabihin mo sa mga tagaroon na umabot na sa aking kaalaman ang kanilang kasalanan.” 3 Sa halip na sumunod, ipinasya ni Jonas na takasan si Yahweh. Nagtungo siya sa Joppa, at doon ay nakatagpo ng isang barkong patungong Tarsis. Pagkatapos na magbayad ng pamasahe, sumakay siya sa barko upang maglakbay kasama ng iba pang mga pasahero patungong Tarsis. Sa ganitong paraan ay inakala niyang makakatakas siya kay Yahweh.
4 Ngunit nang sila'y nasa laot na, nagpadala si Yahweh ng isang malakas na bagyo kaya't halos mawasak ang barko. 5 Dahil dito, labis na natakot ang mga tripulante kaya't silang lahat ay humingi ng tulong sa kani-kanilang diyos. Pagkatapos, inihulog nila sa dagat ang mga kargamento para gumaan ang sasakyan. Samantala, si Jonas naman ay mahimbing na natutulog sa isang sulok sa ibabang palapag ng barko.
6 Nakita siya ng kapitan at ginising, “Ano't nagagawa mo pang matulog? Bumangon ka't manalangin sa iyong diyos, baka sakaling kaawaan niya tayo at iligtas sa kamatayan.”
7 Nag-usap-usap ang mga tripulante, “Magpalabunutan tayo, para malaman natin kung sino ang dahilan ng lahat ng ito.” Gayon nga ang kanilang ginawa at nabunot ang pangalan ni Jonas. 8 Kaya't siya'y kinausap nila, “Sabihin mo sa amin kung sino ang dapat sisihin sa nangyayaring ito. Anong ginagawa mo rito? Saang bansa ka galing? Tagasaan ka at anong lahi mo?”
9 Sumagot si Jonas, “Ako ay isang Hebreo at sumasamba ako kay Yahweh, ang Diyos ng kalangitan na lumikha ng dagat at ng lupa.” 10 Sinabi ni Jonas na tinakasan niya si Yahweh. Nakadama ng matinding takot ang mga nakarinig kaya sinabi nila kay Jonas, “Napakalaking kasalanan ang ginawa mo!”
11 Lalong lumakas ang bagyo, kaya tinanong nila si Jonas, “Ano ang dapat naming gawin sa iyo para pumayapa ang dagat?”
12 “Ihagis ninyo ako sa dagat at papayapa ito. Alam kong ako ang dahilan kaya nagkaroon ng ganito kalakas na bagyo,” sagot niya.
13 Gayunpaman, sinikap ng mga tripulante na itabi ang barko, ngunit wala silang magawâ sapagkat lalong lumalakas ang bagyo. 14 Kaya't nanalangin sila kay Yahweh nang ganito: “Yahweh, huwag po ninyo kaming hayaang mamatay dahil sa gagawin namin sa taong ito. Huwag po ninyo kaming parusahan kung mamatay man ang taong ito. Kayo po Yahweh ang may pananagutan dito.” 15 Pagkasabi nito, binuhat nila si Jonas at inihagis sa dagat. Agad namang pumayapa ang dagat. 16 Dahil dito, nagkaroon sila ng matinding takot kay Yahweh kaya't sila'y nag-alay ng handog at nangakong maglilingkod sa kanya.
17 Sa(B) utos ni Yahweh, nilamon si Jonas ng isang dambuhalang isda at siya'y nanatili ng tatlong araw at tatlong gabi sa tiyan nito.
Ang Panalangin ni Jonas
2 Habang si Jonas ay nasa tiyan ng isda, nanalangin siya ng ganito:
2 “Yahweh, nang ako'y nasa kagipitan, nanalangin ako sa inyo,
at sinagot ninyo ako.
Mula sa daigdig ng mga patay
ako'y tumawag sa inyo, at dininig ninyo ako.
3 Itinapon ninyo ako sa kalaliman;
sa pusod ng karagatan.
Nabalot ako ng malakas na agos ng tubig,
at malalaking alon ang sa akin ay tumabon.
4 Akala ko'y malayo na ako sa inyo,
at hindi ko na kailanman makikitang muli ang banal mong Templo.
5 Hinigop ako ng kalaliman,
hanggang sa tuluyang lumubog;
napuluputan ang aking ulo ng mga halamang dagat.
6 Ako'y bumabâ sa paanan ng mga bundok,
sa libingan ng mga patay.
Ngunit mula roo'y buháy akong iniahon, O Yahweh.
7 Nang maramdaman kong malalagot na ang aking hininga,
naalala ko kayo, Yahweh. Ako'y nanalangin,
at mula sa banal ninyong Templo, ako'y inyong narinig.
8 Ang mga sumasamba sa mga diyus-diyosan
ay hindi naging tapat sa inyo.
9 Ngunit aawit ako ng pasasalamat
at sa inyo'y maghahandog;
tutuparin ko ang aking mga pangako,
O Yahweh na aking Tagapagligtas!”
10 Pagkatapos, inutusan ni Yahweh ang isda na iluwa si Jonas sa dalampasigan.
Si Jonas sa Nineve
3 Muling sinabi ni Yahweh kay Jonas, 2 “Pumunta ka sa Lunsod ng Nineve at ipahayag mo ang mga ipinapasabi ko sa iyo.” 3 Nagpunta nga si Jonas sa Nineve. Malaki ang lunsod na ito; aabutin ng tatlong araw kung ito ay lalakarin. 4 Siya'y(C) pumasok sa lunsod. Pagkaraan ng maghapong paglalakad, malakas niyang ipinahayag, “Gugunawin ang Nineve pagkaraan ng apatnapung araw!” 5 Naniwala ang mga tagaroon sa pahayag na ito mula sa Diyos. Kaya, nag-ayuno silang lahat at nagdamit ng panluksa bilang tanda ng lubos na pagsisisi at pagtalikod sa kanilang mga kasalanan.
6 Nang mabalitaan ito ng hari ng Nineve, bumabâ siya sa kanyang trono, naghubad ng balabal, nagdamit ng panluksa at naupo sa abo. 7 At ipinasabi niya sa mga taga-Nineve, “Ito'y utos ng hari at ng kanyang mga pinuno. Walang dapat kumain ng anuman. Wala ring iinom, maging tao o hayop. 8 Lahat ng tao at hayop ay magdamit ng panluksa. Taimtim na manalangin sa Diyos ang bawat isa. Pagsisihan ng lahat ang nagawa nilang kasalanan at iwan ang masamang pamumuhay. 9 Baka sa paraang ito'y mapawi ang galit ng Diyos, magbago siya ng kanyang pasya at hindi na niya ituloy ang balak na pagpatay sa atin.”
10 Nakita ng Diyos ang kanilang pagtalikod sa kasamaan kaya hindi na niya pinarusahan ang mga ito tulad ng kanyang naunang sinabi.
Nagalit si Jonas Dahil sa Pagkahabag ng Diyos
4 Ngunit dahil dito, nalungkot si Jonas at siya'y nagalit sapagkat hindi niya nagustuhan ang pagpapatawad ng Diyos sa Nineve. 2 Kaya't(D) siya'y nanalangin, “O Yahweh, hindi ba bago pa ako magpunta rito ay sinabi kong ganito nga ang gagawin ninyo? At ito ang dahilan kaya ako tumakas patungong Tarsis! Alam kong kayo ay Diyos na mahabagin at mapagmahal, hindi madaling magalit at wagas ang pag-ibig. Alam kong lagi kayong handang magpatawad. 3 Mabuti(E) pang mamatay na lang ako, Yahweh. Mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa mabuhay.”
4 Sumagot si Yahweh, “Anong ikinagagalit mo, Jonas?” 5 Pagkasabi nito, lumakad si Jonas papunta sa silangan ng lunsod at naupo. Gumawa siya ng isang silungan at doon hinintay kung ano ang mangyayari sa lunsod. 6 Pinatubo ng Diyos na si Yahweh sa may tabi ni Jonas ang isang malagong halaman na nagbibigay ng lilim sa kanya. Labis naman itong ikinagalak ni Jonas. 7 Ngunit kinabukasan, ang halaman ay ipinasira ng Diyos sa isang uod at ito'y natuyo. 8 Sumikat nang matindi ang araw at umihip ang nakakapasong hangin; halos mahilo si Jonas sa tindi ng init. Kaya sinabi niya, “Mabuti pang mamatay na ako.”
9 Sinabi sa kanya ng Diyos, “Dapat ka bang magalit dahil sa nangyari sa halaman?”
Sumagot siya, “Opo, nagagalit po ako. Gusto ko nang mamatay.”
10 Sinabi ni Yahweh, “Tumubo ang halamang iyon, lumago sa loob ng magdamag, at namatay kinabukasan. Wala kang hirap diyan ngunit nalungkot ka nang iyan ay mamatay. 11 Ako pa kaya ang hindi malulungkot sa kalagayan ng Nineve? Ito'y isang malaking lunsod na tinitirhan ng mahigit na 120,000 taong hindi alam kung ano ang mabuti o ang masama, bukod pa sa maraming kawan!”
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.