Previous Prev Day Next DayNext

Beginning

Read the Bible from start to finish, from Genesis to Revelation.
Duration: 365 days
Reimer 2001 (REIMER)
Version
Psalme 133-139

Dee 133 Psalm

En leet fonn nehejcht gone, fonn Doft.

See! Woo Goot un Scheen es daut wan Breeda toop sent, soogoa enn Eenheit!

Daut es soo aus dee kjestlijcha Saulw opp dän Kopp, daut rauf rand opp daut Boat – Oant sien Boat; daut rauf rand bott daut Mul fonn siene Kjleeda;

soo aus dee Deiw fonn Hermon daut rauf kjemt opp dee Zion Boaj; dan doa deed dee Herr Gott en Säajen aunkommendeare; Läwe bott enne Eewijchkjeit.

Dee 134 Psalm

En leet fonn nehejcht gone.

See, säajent däm Herr Gott aul jie dee däm Herr Gott deene; dee enn däm Herr Gott sien Hus stone enne Nacht.

Häft june Henj nehejcht enn dee Aundachts Städ, un säajent däm Herr Gott.

Mucht dee Herr Gott die säajne ut Zion; Hee, dee de Himmels un Ead jemoakt haft.

Dee 135 Psalm

Pries däm Herr Gott! Preis däm Herr Gott sien Nome, aul jie dee däm Herr Gott deene, enn dee Fäaleew fonn onns Gott sien Hus;

Preis däm Herr Gott! Dan dee Herr Gott es Goot! Sinjt Preise to sien Nome, dan daut es foll Freid!

Dan dee Herr Gott haft Joakopp jewält fa sikj selfst – Iesrael fa sien Schats.

Dan ekj weet daut dee Herr Gott groot es, un onns Herr es bowe aule Jetta.

Aules daut dee Herr Gott welle deed to doone, haft Hee jedone enne Himmels un enne Ead, un enn dän See un dee deepe Städe.

Hee moakt dän Donnst nehejcht to gone fonn daut Enj fonn dee Ead; Hee moakt dän Blitz fa dän Räajen, Hee brinjt dän Wint ut sien Schats Koma;

Hee schluach dee Iejipte äare Easchtjebuarna, fonn Mensch bott Tiare;

Dee Teakjens un Wunda schekjt enn diene Med, O Iejipte, opp Farao un aul siene Deena;

10 dee groote Nazione schluach, un muak majchtje Kjeenije Doot;

11 Sihon dee Amorieta Kjeenijch; un Og dee Baschan Kjeenijch; un aul dee Kanaanieta Kjeenijchs.

12 Un Hee jeef äa Launt aus en Oafgoot, en Oafgoot to sien Folkj Iesrael.

13 O Herr Gott, dien Nome blift eewijch; O Herr Gott, dien Aunjedenkj es fonn Jennerazion to Jennerazion.

14 Dan dee Herr Gott woat sien Folkj rejchte; un Hee woat Metleet ha opp siene Deene.

15 Dee Nazione äare Jetta sent Selwa un Golt, dee Mensche äare Oabeit;

16 Dee ha Miela oba dee saje nuscht; dee ha Uage, oba dee seene nuscht;

17 dee ha Uare, oba dee kjenne nijch heare; jo, doa es kjeen Odem enn äare Miela.

18 Soone dee dee moake sent soo aus dee sent, jieda eena dee enn dän fetrühe.

19 Säajen däm Herr Gott, O Iesrael Jeschlajcht; säajen däm Herr Gott, O Oant Jeschlajcht;

20 säajen däm Herr Gott, O Leefie Jeschlajcht; jie dee jie däm Herr Gott ferjchte, säajent däm Herr Gott.

21 Jesäajent es dee Herr Gott ut Zion, dee enn Jerusalem wont, Preis däm Herr Gott!

Dee 136 Psalm

O jäft Dank to däm Herr Gott, dan Hee es goot; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma.

O jäft Dank to däm äwa aule Jetta; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma.

O jäft Dank to däm Herr äwa aule Herre; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

to Däm dee auleen groote Wundasch deit; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

to Däm dee derjch Weisheit dee Himmels jemoakt haft; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

to Däm dee de Welt utspreede deed opp dee Wotasch; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

to Däm dee dee groote Lijchte muak; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

dee Sonn to rejeare bie Dach; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

dee Mon un dee Stearns to rejeare bie Nacht; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

10 to Däm dee Iejipte schluach enn äare Easchtjebuarne; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

11 un brocht Iesrael rut fonn mank an; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

12 met ne stoakje Haunt un en utjestrakjta Oarm; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

13  dee dän Rooda See utaneen deeld enn Poat; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

14 un muak Iesrael derjch dee Med gone doafonn; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

15 oba scheddad Farao un siene Armee enn dän Rooda See; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

16 Dee sien Folkj enn dee Wiltnes leid; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

17 to Däm dee groote Kjeenijchs schluach; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

18 un muak madastijchkjeit Kjeenije doot; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

19 Sihon dee Amorieta Kjeenijch; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

20 un Og, dee Baschan Kjeenijch; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

21 un jeef äa Launt aus en Oafgoot; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

22 en Oafgoot to sien Deena Iesrael; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

23 Dee aun onns docht enn onns läaja Toostaunt; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

24 en haft onns jerat fonn onnse Fiend; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

25 Dee Äte jeef to aulet Fleesch; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

26 O jäft Dank to däm Gott emm Himmel; dan sien Erboarme es duarhauft fa emma;

Dee 137 Psalm

Wie sade onns dol bie dee Riefasch enn Babyloon; un wie hielde uk aus wie aun Zion dochte.

Wie honje onnse Jittoare opp dee Wiedebeem enne Med.

Dan doa deede dee, dee onns jefanje neeme, onns froage no dee Wead fonn en Leet, un dee onns plindre säde met Spos, Sinjt en Leet fonn Zion to onns.

Woo sel wie däm Herr Gott sien Leet sinje enn en framdet Launt?

Wan ekj die fejät, O Jerusalem, dan lot miene rajchte Haunt fejäte;

Lot miene Tunj aun mien Mul Bän faust senne, wan ekj die nijch behoole doo- wan ekj Jerusalem nijch fäa brinj bowa mien Kopp fonn miene Freid.

O Herr Gott, behool dee Eedom Säns enn dän Jerusalem Dach; dee säde, Moak daut kol, soogoa bott dee Gruntloag.

O Babylon Dochta, O dee fenijcht es! Jesäajent es dee, dee to die trigj tolt aus Loon fa waut du to onns jedone hast.

Jesäajent es dee, dee diene Kjliene nemt un dän jäajen dee Steene schmatat!

Dee 138 Psalm

En Psalm fonn Doft.

Ekj woa die danke met mien gaunset Hoat; ekj well Preis sinje to die fer dee Jetta;

Ekj woa aunbäde fer dien heilja Tempel; un Dank jäwe to dien Nome fa dien Erboarme, un fa diene Woarheit; dan du hast dien Wuat hejcha jeacht aus aul dien Nome.

Du deetst mie auntwuate enn dän Dach aus ekj die aunroopt; du muakst mie Brow enn miene Seel met Krauft.

Aul dee Kjeenije oppe Ead woare die danke, O Herr Gott; dan dee ha dee Wead jeheat ut dien Mul.

Jo, dee selle sinje enn däm Herr Gott siene Wäaj; dan däm Herr Gott siene Harlijchkjeit es groot.

Wan dee Herr Gott uk huach es, doch kjikjt Hee opp dee Jerinje; oba dee Stollte kjant Hee fonn wiet auf.

Wan ekj enne Med fonn Trubbel waundel, dan jefst du mie Läwe; Du schekjst dien Haunt rut jäajen miene Fiend äare Wutt; un diene rajcht Haunt deit mie rade.

Dee Herr Gott woat sien Woakj foadijch moake enn mie; O Herr Gott, dien Erboarme es fa emma duarhauft; Du woascht dee Oabeit fonn miene Henj nijch felote.

Dee 139 Psalm

To dän Haupt Musikaunt, een Psalm fonn Doft.

O Herr Gott, Du hast mie unjasocht un mie jekjant.

Du weetst mien Dolsette, un mien oppstone; Du festeist miene Jedanke fonn wiet auf.

Du deist mien Stijch derjch säwe, un mien dol laje, un best bekaunt met aul miene Wäaj.

Dan doa es nijch en Wuat opp miene Tunj, O Herr Gott, du weetst daut aules.

Du hast mie enn jeschlote hinje un uk fäare, un diene Haunt es opp mie jelajcht.

Soone Wissenschoft es to wundaboa fa mie, daut es soo huach, ekj kaun daut nijch erlange.

Wua saul ekj hangone fonn dien Jeist? Oda wua saul ekj hanflijchte fonn dien Jesejcht?

Wan ekj enopp go nom Himmel, dan best Du doa. wan ekj mien Bad oppmoak enne Hal, see dan best Du doa!

Wan ekj dee Flijchte fonn daen Morje näm, un doo enn daut wietste Poat fomm See wone,

10 Soogoa doa deit diene Haunt mie leide; un diene rajcht Haunt deit mie jriepe.

11 Wan ekj saj: sejchalijch woat dee Diestanis mie bedakje; soogoa dee Nacht saul Lijcht romm mie senne.

12 Soogoa dee Diestanis es nijch diesta bie die; oba dee Nacht schient soo aus dee Dach; soo aus dee Diestanis es, soo es daut Lijcht.

13 Dan Du hast mien Ennaschtet bejräpe; du deetst mie enn miene Mutta äa Muttalief toop wäwe.

14 Ekj woa die danke, dan ekj sie wundaboa met furchtboare Dinje; Diene Woakje sent wundaboa, un miene Seel weet daut seeha goot.

15 Miene Knoakes weare nijch fonn die festoakje aus ekj emm Jeheeme jemoakt wort, aus mie jewäft wort enn daut deepet fonne Ead.

16 Diene Uage sage mien Emfange; un aul miene Jlieda weare enn dien Buak dol jeschräwe aus dee jeformt weare, un doa noch kjeene mank an wea.

17 Un woo kjestlijch sent diene Jedanke to mie, O Gott! Woo groot es dee Somm doafonn!

18 Wan ekj dee talle sull, sent dee meeha aus daut Saunt; wan ekj oppwakj sie ekj noch bie die.

19 Sejchalijch woascht Du dee Beese fenijchte, O Gott, un jie bloodrije Mana – wajch fonn mie.

20 Dee schwearijch jäajen die räde; diene Fiend sent prautsijch met nuscht.

21 O Herr Gott, doo ekj dee nijch hause dee die hause? Un ha ekj nijch en Aufschu fa dän dee sikj jäajen die opphäwe?

22 Ekj haus dän met en follkomna Haus; dee sent miene Fiend jeworde.

23 Forsch mie ut, O Gott, un unjaseakj mien Hoat; proow mie, un unjaseakj miene Jedanke;

24 un see auf doa irjent en beesa Wajch enn mie es, un leid mie enn dän eewje Wajch.

Reimer 2001 (REIMER)

Copyright © 2001 by Elmer Reimer