Beginning

⁴ คนที่ไว้วางใจในพระผู้เป็นเจ้า ก็เป็นสุข
    เขาไม่หันเข้าหาคนหยิ่งยโสและ
    พวกที่หลงผิดไปกับความจอมปลอม
⁵ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า
    พระองค์ได้กระทำสิ่งมหัศจรรย์และเตรียมการให้พวกเราหลายประการ
    ไม่มีผู้ใดเทียบเทียมพระองค์ได้
ข้าพเจ้าจะป่าวประกาศถึงสิ่งมหัศจรรย์
    แต่ก็มีมากเกินกว่าจะประกาศได้ครบถ้วน

⁶ พระองค์ไม่ต้องการเครื่องสักการะและของถวาย
    แต่พระองค์ได้ทำให้ข้าพเจ้าได้ยินด้วยหู
    พระองค์ไม่ได้เรียกร้องต้องการสัตว์ที่เผาเป็นของถวายและเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป
⁷ ครั้นแล้วข้าพเจ้ากล่าวว่า “ข้าพเจ้าอยู่ ณ ที่นี้
    มีบันทึกไว้เกี่ยวกับข้าพเจ้าในหนังสือม้วน
⁸ โอ พระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้ายินดีกระทำตามความประสงค์ของพระองค์
    กฎบัญญัติของพระองค์อยู่ภายในใจของข้าพเจ้า”^[a]

⁹ ข้าพเจ้าได้บอกเล่าเรื่องความชอบธรรมอันน่ายินดี
    ในที่ประชุมใหญ่
โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ย่อมทราบว่า
    ข้าพเจ้าไม่ได้หุบริมฝีปากไว้เลย
¹⁰ ข้าพเจ้าไม่ได้ซ่อนเร้นความชอบธรรมของพระองค์ไว้ในใจ
    ข้าพเจ้าพูดถึงความสัตย์จริงและความรอดพ้นที่มาจากพระองค์
ข้าพเจ้าพูดถึงความรักอันมั่นคงและความสัตย์จริงของพระองค์
    ในที่ประชุมใหญ่

¹¹ โอ พระผู้เป็นเจ้า อย่าเหนี่ยวรั้งความเมตตาของพระองค์ที่จะให้แก่ข้าพเจ้าเลย
    ให้ความรักอันมั่นคงและความสัตย์จริงของพระองค์ปกป้องข้าพเจ้าตลอดไปเถิด
¹² เพราะความทุกข์มากมายล้อมรอบข้าพเจ้า
    บาปของข้าพเจ้าท่วมถึงหัว จนข้าพเจ้ามองไม่เห็นอะไร
จำนวนของมันมีมากเกินกว่าเส้นผมบนหัวข้าพเจ้าเสียอีก
    ข้าพเจ้าระทดท้อเป็นที่สุด
¹³ โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น
    โอ พระผู้เป็นเจ้า รีบมาช่วยข้าพเจ้าเถิด

¹⁴ ให้พวกที่ตามล่าชีวิตข้าพเจ้า
    ทั้งอับอายและสับสน
ให้ทุกคนที่ต้องการให้ข้าพเจ้าพินาศ
    กลับหลังหันไปอย่างไร้เกียรติเถิด
¹⁵ ขอให้พวกที่พูดเยาะเย้ยข้าพเจ้า
    ต้องตกตะลึงในความอับอายของตน
¹⁶ ขอให้ทุกคนที่แสวงหาพระองค์
    ยินดีและเบิกบานใจในพระองค์
ขอให้บรรดาผู้รักความรอดพ้นที่มาจากพระองค์พูดเสมอว่า
    “พระผู้เป็นเจ้ายิ่งใหญ่นัก”

¹⁷ แต่ข้าพเจ้าขัดสนและยากไร้
    ขอให้พระผู้เป็นเจ้าคิดถึงข้าพเจ้า
พระองค์เป็นผู้ช่วยเหลือและผู้ช่วยให้รอดพ้นของข้าพเจ้า
    โอ พระเจ้าของข้าพเจ้า อย่ารอช้าเลย

⁴ ข้าพเจ้าพูดว่า “โอ พระผู้เป็นเจ้า เมตตาข้าพเจ้าเถิด
    รักษาข้าพเจ้าให้หาย เพราะข้าพเจ้าได้กระทำบาปต่อพระองค์”
⁵ พวกศัตรูของข้าพเจ้าพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับข้าพเจ้าว่า
    “เมื่อไหร่เขาจึงจะตายและชื่อจะสาบสูญไปด้วย”
⁶ ถ้ามีใครสักคนมาหาข้าพเจ้า
    เขาจะเอ่ยปากพูดด้วยความไม่จริงใจ ในขณะเดียวกันกับที่เขาพยายามให้ร้ายป้ายสี
    ครั้นแล้วเขาก็ออกไปป่าวประกาศจนทั่ว

⁷ คนทั้งปวงที่เกลียดชังข้าพเจ้าพากันซุบซิบเกี่ยวกับข้าพเจ้า
    พวกเขาพากันจินตนาการเรื่องร้ายๆ ที่จะเกิดกับข้าพเจ้า
⁸ เขาพูดว่า “มีโรคร้ายแรงถึงชีวิตเกาะติดอยู่กับตัวเขา
    เขาจะลุกขึ้นจากที่เขานอนอยู่ไม่ได้อีกเลย”
⁹ แม้แต่เพื่อนสนิท
    ที่ข้าพเจ้าเคยไว้ใจ
คนที่รับประทานอาหารของข้าพเจ้า
    ได้ยกส้นเท้าต่อต้านข้าพเจ้า^[b]

¹⁰ โอ พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์เมตตาข้าพเจ้าเถิด
    โปรดให้ข้าพเจ้าทุเลาขึ้น และข้าพเจ้าจะทำการตอบโต้พวกเขา
¹¹ จากการกระทำเช่นนี้ข้าพเจ้าทราบว่าพระองค์พอใจในตัวข้าพเจ้า
    เพราะศัตรูข้าพเจ้าไม่อาจมีชัยเหนือข้าพเจ้า
¹² พระองค์เป็นหลักค้ำจุนข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้ามีสัจจะ
    และให้ข้าพเจ้าอยู่ ณ เบื้องหน้าพระองค์ไปตลอดกาล

¹³ สรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอิสราเอล
    จากนิรันดร์กาลจนถึงนิรันดร์กาล
อาเมน และอาเมน

⁵ โอ จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย ทำไมจึงเศร้าสลดหดหู่เช่นนี้
    และทำไมใจจึงว้าวุ่นนัก
ตั้งความหวังในพระเจ้าเถิด
    เพราะข้าพเจ้ายังจะสรรเสริญพระองค์อีก
โอ ผู้ช่วยเหลือของข้าพเจ้า ⁶     และพระเจ้าของข้าพเจ้า

จิตวิญญาณข้าพเจ้าเศร้าสลดหดหู่อยู่ภายใน
    ฉะนั้นข้าพเจ้าระลึกถึงพระองค์
จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและแห่งเทือกเขาเฮอร์โมน
    จากภูเขามิซาร์
⁷ ห้วงน้ำลึกร้องเรียกหากันและกัน
    เสียงกึกก้องจากน้ำตกของพระองค์
คลื่นทั้งลูกเล็กและลูกใหญ่
    ซัดผ่านท่วมตัวข้าพเจ้า

⁸ พระผู้เป็นเจ้าบัญชาให้ความรักอันมั่นคงของพระองค์ในยามกลางวัน
    และเพลงของพระองค์อยู่กับข้าพเจ้าในยามค่ำ
    คำอธิษฐานต่อพระเจ้าแห่งชีวิตของข้าพเจ้า

⁹ ข้าพเจ้าพูดกับพระเจ้า ศิลาของข้าพเจ้าว่า
    “ทำไมพระองค์จึงลืมข้าพเจ้าเสียแล้ว
ทำไมข้าพเจ้าต้องเดินไปด้วยความเศร้าโศก
    เพราะศัตรูบีบบังคับข้าพเจ้าเล่า”
¹⁰ พวกศัตรูถากถางข้าพเจ้า
    ประหนึ่งเป็นแผลร้ายในกระดูกข้าพเจ้า
พวกเขาพูดกับข้าพเจ้าตลอดวันเวลาว่า
    “พระเจ้าของท่านอยู่ที่ไหน”

¹¹ โอ จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย ทำไมจึงเศร้าสลดหดหู่เช่นนี้
    และทำไมใจจึงว้าวุ่นนัก
จงตั้งความหวังในพระเจ้าเถิด
    เพราะข้าพเจ้ายังจะสรรเสริญพระองค์อีก
    โอ ผู้ช่วยเหลือของข้าพเจ้า และพระเจ้าของข้าพเจ้า

⁵ โอ จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย ทำไมจึงเศร้าสลดหดหู่เช่นนี้
    และทำไมใจจึงว้าวุ่นนัก
จงตั้งความหวังในพระเจ้าเถิด
    เพราะข้าพเจ้ายังจะสรรเสริญพระองค์อีก
    โอ ผู้ช่วยเหลือของข้าพเจ้า และพระเจ้าของข้าพเจ้า

⁴ พระองค์เป็นกษัตริย์และพระเจ้าของข้าพเจ้า
    พระองค์ออกคำสั่งให้ยาโคบได้ชัยชนะ
⁵ พวกเราทำให้ศัตรูพ่ายแพ้ได้ก็เพราะพระองค์
    พวกเราทำให้ข้าศึกทลายราบเป็นหน้ากลองได้โดยพระนามของพระองค์
⁶ ด้วยว่า ข้าพเจ้าไม่อาจวางใจในคันธนู
    และดาบไม่สามารถช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นได้
⁷ แต่พระองค์ช่วยพวกเราให้รอดจากศัตรู
    และทำให้พวกที่เกลียดชังเราอับอาย
⁸ พวกเราโอ้อวดถึงพระเจ้าตลอดวันเวลา
    และเราสรรเสริญพระนามของพระองค์ไปตลอดกาล เซล่าห์

⁹ ถึงกระนั้นพระองค์ก็ได้ทอดทิ้งพวกเรา และให้เราต้องอับอาย
    พระองค์ไม่ได้ออกไปกับกองทัพของเรา
¹⁰ พระองค์ทำให้พวกเราวิ่งหนีศัตรู
    และพวกข้าศึกริบของไป
¹¹ พระองค์ทำให้พวกเราเป็นดั่งแกะสำหรับใช้เป็นอาหาร
    และทำให้พวกเรากระจัดพลัดพรายไปในท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
¹² พระองค์ได้ขายชนชาติของพระองค์ในราคาเพียงน้อยนิด
    โดยไม่เรียกร้องราคาสูงๆ

¹³ พระองค์ทำให้พวกเราถูกเหยียดหยามในหมู่เพื่อนบ้านเรา
    พวกเขาล้อเลียนและหัวเราะเยาะรายรอบข้างเรา
¹⁴ พระองค์ทำให้พวกเราเป็นที่ขบขันในบรรดาประชาชาติ
    เป็นที่ดูแคลนในบรรดาชนชาติ
¹⁵ ข้าพเจ้าเผชิญความอัปยศตลอดวันเวลา
    และข้าพเจ้าอับอายเป็นที่สุด
¹⁶ เป็นเพราะคำพูดจากผู้ถากถางและดูถูก
    เป็นเพราะฝ่ายตรงข้ามและพวกเจ้าคิดเจ้าแค้น

¹⁷ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นกับเรา
    แต่พวกเรายังไม่ลืมพระองค์
    และเราไม่ได้กระทำผิดต่อพันธสัญญาของพระองค์
¹⁸ เราไม่ได้เอาใจออกห่างไป
    และเท้าของเราไม่ได้ก้าวออกนอกวิถีทางของพระองค์
¹⁹ ถึงกระนั้นพระองค์ยังทำให้พวกเราแตกสลายอยู่ในที่ของหมาใน
    และปล่อยให้ตกอยู่ในความมืดมิด

²⁰ ถ้าหากว่าพวกเราลืมพระนามของพระเจ้าของเรา
    หรือยกมือขึ้นเคารพเทพเจ้าต่างชาติ
²¹ แล้วพระเจ้าจะไม่ค้นพบหรือ
    พระองค์หยั่งรู้ความลึกลับในจิตใจ
²² พวกเราเผชิญความตายเพื่อพระองค์ตลอดวันเวลา
    พวกเราถูกนับว่าเป็นดั่งแกะสำหรับการประหาร^[c]

²³ ตื่นขึ้นเถิด โอ พระผู้เป็นเจ้า ไยพระองค์จึงนอนหลับ
    ตื่นขึ้นเถิด อย่าทอดทิ้งพวกเราไปชั่วนิรันดร์กาล
²⁴ ทำไมพระองค์จึงซ่อนหน้า
    ทำไมพระองค์ลืมความทุกข์ทรมาน และการถูกบีบบังคับของพวกเรา
²⁵ ด้วยว่า เราจมลงอยู่กับธุลีดิน
    กายของเราติดอยู่กับพื้นดิน
²⁶ โปรดลุกขึ้นเถิด มาช่วยพวกเรา
    และไถ่เราเนื่องจากความรักอันมั่นคงของพระองค์

² ท่านรูปงามที่สุดในบรรดาบุตรของมนุษย์
    สิ่งที่ท่านพูดมีแต่พระคุณ
    ฉะนั้นพระเจ้าอวยพรท่านตลอดกาล

³ สะพายดาบไว้ที่เอว โอ ท่านผู้มีอานุภาพ
    ทรงเครื่องด้วยความเรืองรองและความยิ่งใหญ่ของท่าน
⁴ ท่านขี่ม้ารุดไปด้วยความมีชัยในความยิ่งใหญ่ของท่าน
    เพื่อปกป้องความจริง ความอ่อนโยนและความชอบธรรม
    ให้มือขวาของท่านแสดงการกระทำอันวิเศษสุด
⁵ ให้ลูกธนูคมกริบของท่านปักลงที่หัวใจพวกศัตรูของกษัตริย์
    ให้เหล่าชนชาติล้มลงใต้เท้าของท่าน
⁶ ข้าแต่พระเจ้า บัลลังก์ของท่านจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์กาล
    และความชอบธรรมจะเป็นดุจคทาแห่งอาณาจักรของท่าน
⁷ ท่านรักความชอบธรรมและเกลียดความชั่วร้าย
    ฉะนั้นพระเจ้า พระเจ้าของท่านได้ให้ท่านอยู่เหนือมิตรสหาย
    โดยเจิมท่านด้วยน้ำมันแห่งความยินดี^[d]
8 เสื้อคลุมของท่านมีกลิ่นน้ำมันหอมจากมดยอบ กฤษณาและการบูร
    เครื่องสายจากวังที่ประดับด้วยงาช้างทำให้ท่านยินดี
⁹ บรรดาธิดาของกษัตริย์ทั้งปวงอยู่ในบรรดาสตรีผู้มีเกียรติ
    ทางขวามือของท่านคือราชินีประดับด้วยทองคำแห่งโอฟีร์

¹⁰ จงฟังเถิด บุตรสาว จงเงี่ยหูให้ดี
    จงลืมชนชาติและพวกพ้องของเจ้า
¹¹     และกษัตริย์จะปรารถนาความงามของเจ้า
ในเมื่อท่านเป็นนายของเจ้า จงก้มตัวลง
¹² บุตรสาวแห่งเมืองไทระจะมอบของกำนัลแก่เจ้า
    คนมั่งมีจะพยายามแสวงหาความดีความชอบจากเจ้า
¹³ เจ้าหญิงผู้กอปรด้วยเกียรติทุกประการอยู่ที่ห้องของเธอ
    เสื้อผ้าของเธอทอด้วยทองคำ
¹⁴ เธอสวมเสื้อคลุมหลากสีขณะถูกนำตัวเข้าหากษัตริย์
    ติดตามด้วยบรรดาพรหมจาริณี
    เป็นเพื่อนตามหลังเธอมา
¹⁵ บรรดาหญิงเหล่านี้ถูกพาไปด้วยความยินดีและเบิกบานใจ
    เป็นอย่างยิ่งขณะที่เข้าไปในวังของกษัตริย์

¹⁶ บรรดาบุตรชายของท่านจะรับตำแหน่งแทนบรรดาบิดาของท่าน
    และท่านจะให้เป็นเจ้าชายปกครองแผ่นดินทั่วทั้งโลก

¹⁷ ข้าพเจ้าจะทำให้ทุกชั่วอายุคนเฉลิมฉลองนามของท่าน
    ฉะนั้น บรรดาชนชาติจะสรรเสริญท่านเป็นนิจ