Beginning

³ โปรดให้คำรับรองแก่ข้าพเจ้า
    มีใครที่จะค้ำประกันให้ข้าพเจ้า
⁴ ในเมื่อพระองค์ปิดใจพวกเขา ทำให้พวกเขาไม่เข้าใจ
    ฉะนั้นพระองค์จะไม่ปล่อยให้พวกเขาชนะข้าพเจ้า
⁵ คนที่ทรยศเพื่อนๆ ของเขาเพื่อชิงทรัพย์สินไป
    ลูกๆ ของเขาเป็นฝ่ายที่ต้องรับทุกข์
⁶ พระเจ้าทำให้ฉันเป็นที่หัวเราะเยาะของคนทั่วไป
    และพวกเขาถ่มน้ำลายรดหน้าฉัน
⁷ ตาของฉันมัวจนแทบมองไม่เห็นเนื่องจากความเศร้าโศก
    แขนขาของฉันเป็นเหมือนเงา
⁸ บรรดาผู้มีความชอบธรรมตกตะลึงในเรื่องนี้
    และผู้ไร้ความผิดไม่พอใจคนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า
⁹ ถึงกระนั้นผู้มีความชอบธรรมก็ยังเชื่อในวิถีทางของเขา
    และคนมือสะอาดจะมีจิตวิญญาณที่เข้มแข็งยิ่งขึ้น

¹⁰ แต่พวกท่านทุกคน เชิญกลับมาอีก
    และฉันก็จะพบว่าไม่มีผู้เรืองปัญญาสักคนในหมู่พวกท่าน
¹¹ วันเวลาของฉันสิ้นสุดลง แผนการของฉันพังพินาศ
    ใจของฉันก็แตกสลาย
¹² พวกเขาทำกลางคืนให้เป็นกลางวัน
    พวกเขาพูดว่า แสงสว่างอยู่ใกล้กับความมืด
¹³ ถ้าฉันรอคอยให้แดนคนตายเป็นที่อยู่
    ถ้าฉันให้ที่นอนของฉันอยู่ในความมืด
¹⁴ ถ้าฉันพูดกับหลุมศพว่า ‘เจ้าเป็นพ่อของฉัน’
    และพูดกับตัวหนอนว่า ‘แม่ของฉัน’ หรือ ‘พี่สาวของฉัน’
¹⁵ แล้วความหวังของฉันอยู่ที่ไหน
    ใครจะเห็นความหวังของฉัน
¹⁶ ความหวังจะลงไปสู่โลกแห่งแดนคนตายหรือไม่
    เราจะลงไปเป็นผงธุลีด้วยกันหรือไม่”

⁵ ตะเกียงของคนชั่วร้ายจะถูกดับลง
    และเปลวไฟของเขาก็ไม่ส่องแสง
⁶ แสงไฟในกระโจมของเขามืด
    และตะเกียงที่อยู่เหนือศีรษะเขาก็ถูกดับ
⁷ เท้าของเขาที่ก้าวไปอย่างมั่นคงก็อ่อนแอลง
    และแผนการของเขาเองทำให้เขาล้มลง
⁸ เพราะเขาถูกเหวี่ยงลงในตาข่ายด้วยเท้าของเขาเอง
    และเขาเดินในร่างแห
⁹ ส้นเท้าของเขาติดกับดัก
    เขาติดบ่วงแร้ว
¹⁰ สายรัดซ่อนอยู่ใต้พื้นดินไว้ดักตัวเขา
    เป็นกับดักสำหรับเขาที่ข้างทาง
¹¹ สิ่งที่ทำให้เขาตกใจกลัวอยู่รอบข้างเขา
    และไล่ล่าเขาอย่างกระชั้นชิด
¹² เขาอ่อนกำลังลงเพราะความหิวโหย
    และความวิบัติรอให้เขาสะดุดล้ม
¹³ มันทำให้เขาเป็นโรคผิวหนังขั้นร้ายแรง
    โรคร้ายกำลังกัดกินแขนขาของเขา
¹⁴ ความตายพรากเขาไปจากกระโจมที่เขาไว้วางใจ
    และเขาถูกพาตัวไปหาผู้มีอำนาจเหนือความตาย
¹⁵ ผู้อาศัยอยู่ในกระโจมของเขาไม่ใช่คนของเขา
    กำมะถันถูกโปรยบนที่อยู่ของเขา
¹⁶ รากของเขาแห้งเหี่ยวอยู่เบื้องล่าง
    และกิ่งก้านของเขาเหี่ยวเฉาอยู่เบื้องบน
¹⁷ แผ่นดินโลกไม่รำลึกถึงเขาอีกต่อไป
    และไม่มีใครที่จำเขาได้
¹⁸ เขาถูกผลักออกจากแสงสว่างไปสู่ความมืด
    และถูกขับไล่ออกไปจากโลก
¹⁹ เขาไม่มีบุตรหรือผู้สืบเชื้อสายท่ามกลางชนชาติของเขา
    และไม่มีผู้ใดรอดชีวิตออกมาได้จากที่ซึ่งเขาเคยอยู่
²⁰ ชาวตะวันตกก็ตกตะลึงกับวันแห่งความตายของเขา
    และชาวตะวันออกก็หวาดหวั่น
²¹ แน่นอนทีเดียว ที่อยู่อาศัยของคนไร้ความชอบธรรมก็เป็นเช่นนั้น
    และนี่เป็นที่ของคนซึ่งไม่รู้จักพระเจ้า”

⁷ ดูเถิด ฉันร้องขึ้นว่า ‘ฉันถูกโจมตี’ แต่ฉันไม่ได้รับคำตอบ
    ฉันร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่ได้รับความยุติธรรม
⁸ พระองค์ปิดกั้นทางจนฉันผ่านไปไม่ได้
    และพระองค์ทำให้ทางของฉันมืดมิด
⁹ พระองค์พรากเกียรติยศไปจากฉัน
    และถอดมงกุฎออกจากศีรษะของฉัน
¹⁰ พระองค์ทำให้ฉันทรุดลงทุกด้าน หมดสิ้นทุกอย่าง
    และความหวังของฉันก็ถูกถอนขึ้นอย่างรากต้นไม้
¹¹ ความกริ้วของพระองค์พลุ่งขึ้นต่อฉัน
    และนับว่าฉันเป็นศัตรูของพระองค์
¹² กองทหารของพระองค์รวมพลังเข้าด้วยกัน
    ก่อเชิงเทินประชิดตัวฉัน
    และตั้งค่ายอยู่รอบกระโจมของฉัน

¹³ พระองค์ทำให้บรรดาพี่น้องของฉันรังเกียจฉัน
    ฉันกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับคนที่รู้จักฉัน
¹⁴ ญาติพี่น้องของฉันทอดทิ้งฉัน
    บรรดาผู้ที่รู้จักฉันก็ลืมฉันไปแล้ว
¹⁵ บรรดาผู้ที่พักอยู่ที่บ้านฉันและหญิงรับใช้ทั้งหลายก็นับว่าฉันเป็นคนแปลกหน้า
    ฉันได้กลายเป็นคนต่างชาติในสายตาของพวกเขา
¹⁶ ฉันเรียกหาคนรับใช้ของฉัน แต่เขาก็ไม่ตอบ
    ฉันต้องเอ่ยปากขอความเมตตาจากเขา
¹⁷ ภรรยาของฉันยังเกลียดกลิ่นปากของฉัน
    พี่น้องแท้ๆ ของฉันก็ทนฉันไม่ไหว
¹⁸ แม้แต่เด็กๆ ก็หัวเราะเยาะฉัน
    เวลาฉันลุกขึ้นยืน พวกเขาพูดเหยียดหยามฉัน
¹⁹ พวกเพื่อนสนิทชิงชังฉัน
    และบรรดาผู้ที่ฉันรักก็หันหลังให้ฉัน
²⁰ ฉันมีแต่หนังหุ้มกระดูก
    และฉันแทบจะเอาชีวิตไม่รอด

²¹ โอ พวกท่านที่เป็นเพื่อนของฉัน โปรดเห็นใจฉันด้วย เห็นใจฉันด้วย
    เพราะพระเจ้าได้ลงโทษฉันแล้ว
²² ทำไมท่านจึงตามล่าฉันอย่างที่พระเจ้าทำ
    ทำไมท่านจึงไม่พอใจฉัน
²³ ฉันอยากให้ใครสักคนเขียนคำพูดของฉันไว้
    ฉันอยากให้มีหนังสือม้วนบันทึกคำพูดเก็บไว้
²⁴ ฉันอยากให้มีใครสลักคำพูดของฉันบนหิน
    ด้วยปากกาเหล็กและตะกั่วเพื่อให้คงทนไปตลอดกาล
²⁵ เพราะฉันรู้ว่า ผู้ไถ่ของฉันดำรงอยู่
    และในที่สุดพระองค์จะแก้คดีในโลกนี้ให้ฉัน
²⁶ หลังจากที่ผิวหนังของฉันเน่าเปื่อยไป
    แม้จะไร้ร่างกาย ฉันก็ยังจะเห็นพระเจ้า
²⁷ ฉันจะเห็นพระองค์เอง
    ฉันจะเห็นพระองค์ด้วยตาของฉันเอง
    ฉันรอด้วยใจจดจ่อ

²⁸ ถ้าท่านพูดว่า ‘เราจะตามล่าเขาอย่างไรดี’
    และ ‘ต้นเหตุของเรื่องก็อยู่ที่ตัวของเขาเอง’
²⁹ ท่านจงกลัวดาบเถิด
    เพราะความกริ้วของพระเจ้าจะนำดาบมาลงโทษ
    แล้วท่านจะรู้ว่ามีการพิพากษาจริง”

⁴ ท่านไม่ทราบเรื่องนี้หรือว่า ในสมัยดึกดำบรรพ์
    ตั้งแต่มนุษย์ถูกกำหนดให้มาอยู่บนแผ่นดินโลก
⁵ คนชั่วร้ายมีความสุขได้เพียงระยะสั้น
    และความร่าเริงใจของคนไม่เชื่อในพระเจ้าก็เป็นเพียงชั่วขณะเดียว
⁶ แม้ว่าเขาจะไปสูงถึงฟ้าสวรรค์
    และศีรษะของเขาจะแตะถึงหมู่เมฆ
⁷ เขาจะตายไปชั่วกาลนานเหมือนฝุ่น
    บรรดาผู้ที่เคยเห็นเขาจะถามว่า ‘เขาอยู่ไหน’
⁸ เขาจะสลายไปเหมือนความฝันที่หาไม่พบอีก
    เขาจะหายไปเหมือนภาพนิมิตในยามค่ำ
⁹ ดวงตาที่เคยเห็นเขา ก็จะไม่เห็นเขาอีก
    คนในครัวเรือนของเขาก็จะไม่เห็นเขาอีกเลย
¹⁰ ลูกๆ ของเขาจะต้องหาทางคืนให้กับผู้ยากไร้
    และเขาจะต้องให้คืนสิ่งที่ยึดมา
¹¹ กระดูกของเขาแข็งแกร่งด้วยวัยหนุ่ม
    แต่มันจะตายไปกับเขาในฝุ่น
¹² แม้ว่าความชั่วเป็นดั่งความหวานในปากของเขา
    แม้เขาจะซ่อนมันไว้ใต้ลิ้น

¹³ แม้เขาจะอม
    และยังเก็บมันไว้ในปากของเขา
¹⁴ แต่อาหารก็ยังไหลลงสู่กระเพาะ
    มันเป็นพิษงูเห่าที่อยู่ในตัวเขา
¹⁵ เขากลืนความมั่งมี และอาเจียนมันขึ้นมาอีก
    พระเจ้าขับความมั่งมีออกมาจากท้องของเขา
¹⁶ เขาจะดูดพิษงูเห่า
    ลิ้นงูจะฆ่าเขา
¹⁷ เขาจะไม่ได้มองดูที่ลำธาร
    แม่น้ำอันอุดมด้วยน้ำผึ้งและโยเกิร์ต
¹⁸ เขาจะต้องคืนผลที่ได้จากแรงงานและจะไม่กลืนมันลงไป
    เขาจะไม่ได้รับความเพลิดเพลินจากผลกำไรที่หามาได้
¹⁹ เพราะเขาเอาเปรียบและทอดทิ้งคนยากไร้
    เขาริบบ้านเรือนที่เขาไม่ได้สร้าง

²⁰ เพราะเขาไม่รู้จักพอ
    สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดจะไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้
²¹ เขาโลภสวาปามจนกระทั่งไม่มีสิ่งใดเหลือ
    ฉะนั้นความมั่งมีของเขาจะอยู่ได้ไม่นาน
²² เมื่อความเพียงพอของเขาถึงขีดสุด เขาก็เป็นทุกข์
    ความทุกข์แสนสาหัสจะเป็นภัยต่อเขา
²³ พระเจ้าจะโกรธเขามาก
    และจะกระหน่ำความโกรธลงมาเป็นดั่งอาหารของเขา
    เพื่อให้เขารับจนเต็มท้อง
²⁴ เขาจะหนีจากอาวุธเหล็ก
    แต่ลูกธนูทองสัมฤทธิ์จะทิ่มทะลุตัวเขา
²⁵ มันถูกกระชากออกมาจากตัวเขา
    ปลายที่แวบวาบออกจากถุงน้ำดีของเขา
ทำให้เขาตกใจกลัว
²⁶     ความมืดสนิทถูกเตรียมไว้เป็นสมบัติของเขา
ไฟที่ไม่ถูกพัดให้กระพือจะกลืนกินเขา
    สิ่งใดที่เหลือในกระโจมของเขาจะถูกเผาผลาญ
²⁷ ฟ้าสวรรค์จะเผยความชั่วของเขา
    และแผ่นดินโลกจะเป็นพยานต่อต้านเขา
²⁸ น้ำจะท่วมและพัดพังบ้านของเขา
    มันจะถูกลากออกไปในวันลงโทษของพระเจ้า
²⁹ นี่แหละเป็นส่วนที่คนชั่วได้รับจากพระเจ้า
    เป็นมรดกที่พวกเขารับจากพระเจ้า”