Book of Common Prayer

20 In finem. Psalmus David.

² Domine, in virtute tua laetabitur rex, et super salutare tuum exsultabit vehementer.

³ Desiderium cordis ejus tribuisti ei, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum.

⁴ Quoniam praevenisti eum in benedictionibus dulcedinis; posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.

⁵ Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum, in saeculum, et in saeculum saeculi.

⁶ Magna est gloria ejus in salutari tuo; gloriam et magnum decorem impones super eum.

⁷ Quoniam dabis eum in benedictionem in saeculum saeculi; laetificabis eum in gaudio cum vultu tuo.

⁸ Quoniam rex sperat in Domino, et in misericordia Altissimi non commovebitur.

⁹ Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis; dextera tua inveniat omnes qui te oderunt.

¹⁰ Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui: Dominus in ira sua conturbabit eos, et devorabit eos ignis.

¹¹ Fructum eorum de terra perdes, et semen eorum a filiis hominum,

¹² quoniam declinaverunt in te mala; cogitaverunt consilia quae non potuerunt stabilire.

¹³ Quoniam pones eos dorsum; in reliquiis tuis praeparabis vultum eorum.

¹⁴ Exaltare, Domine, in virtute tua; cantabimus et psallemus virtutes tuas.

21 In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.

² Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.

³ Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi.

⁴ Tu autem in sancto habitas, laus Israel.

⁵ In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos.

⁶ Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi.

⁷ Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis.

⁸ Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput.

⁹ Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.

¹⁰ Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meae.

¹¹ In te projectus sum ex utero; de ventre matris meae Deus meus es tu:

¹² ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.

¹³ Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me.

¹⁴ Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.

¹⁵ Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.

¹⁶ Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhaesit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.

¹⁷ Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos;

¹⁸ dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.

¹⁹ Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.

²⁰ Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice.

²¹ Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam.

²² Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam.

²³ Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiae laudabo te.

²⁴ Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum.

²⁵ Timeat eum omne semen Israel, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum, exaudivit me.

²⁶ Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.

²⁷ Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in saeculum saeculi.

²⁸ Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terrae; et adorabunt in conspectu ejus universae familiae gentium:

²⁹ quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.

³⁰ Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terrae; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.

³¹ Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi.

³² Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt caeli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus.

23 Prima sabbati. Psalmus David. Domini est terra, et plenitudo ejus; orbis terrarum, et universi qui habitant in eo.

² Quia ipse super maria fundavit eum, et super flumina praeparavit eum.

³ Quis ascendet in montem Domini? aut quis stabit in loco sancto ejus?

⁴ Innocens manibus et mundo corde, qui non accepit in vano animam suam, nec juravit in dolo proximo suo:

⁵ hic accipiet benedictionem a Domino, et misericordiam a Deo salutari suo.

⁶ Haec est generatio quaerentium eum, quaerentium faciem Dei Jacob.

⁷ Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portae aeternales, et introibit rex gloriae.

⁸ Quis est iste rex gloriae? Dominus fortis et potens, Dominus potens in praelio.

⁹ Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portae aeternales, et introibit rex gloriae.

¹⁰ Quis est iste rex gloriae? Dominus virtutum ipse est rex gloriae.

27 Psalmus ipsi David. Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me: nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.

² Exaudi, Domine, vocem deprecationis meae dum oro ad te; dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum.

³ Ne simul trahas me cum peccatoribus, et cum operantibus iniquitatem ne perdas me; qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum.

⁴ Da illis secundum opera eorum, et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opera manuum eorum tribue illis; redde retributionem eorum ipsis.

⁵ Quoniam non intellexerunt opera Domini, et in opera manuum ejus destrues illos, et non aedificabis eos.

⁶ Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meae.

⁷ Dominus adjutor meus et protector meus; in ipso speravit cor meum, et adjutus sum: et refloruit caro mea, et ex voluntate mea confitebor ei.

⁸ Dominus fortitudo plebis suae, et protector salvationum christi sui est.

⁹ Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic haereditati tuae; et rege eos, et extolle illos usque in aeternum.

25 Domine, Deus meus es tu; exaltabo te, et confitebor nomini tuo: quoniam fecisti mirabilia, cogitationes antiquas fideles. Amen.

² Quia posuisti civitatem in tumulum, urbem fortem in ruinam, domum alienorum: ut non sit civitas, et in sempiternum non aedificetur.

³ Super hoc laudabit te populus fortis; civitas gentium robustarum timebit te:

⁴ quia factus es fortitudo pauperi, fortitudo egeno in tribulatione sua, spes a turbine, umbraculum ab aestu; spiritus enim robustorum quasi turbo impellens parietem.

⁵ Sicut aestus in siti, tumultum alienorum humiliabis; et quasi calore sub nube torrente, propaginem fortium marcescere facies.

⁶ Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc convivium pinguium, convivium vindemiae, pinguium medullatorum, vindemiae defaecatae.

⁷ Et praecipitabit in monte isto faciem vinculi colligati super omnes populos, et telam quam orditus est super omnes nationes.

⁸ Praecipitabit mortem in sempiternum; et auferet Dominus Deus lacrimam ab omni facie, et opprobrium populi sui auferet de universa terra: quia Dominus locutus est.

⁹ Et dicet in die illa: Ecce Deus noster iste; exspectavimus eum, et salvabit nos; iste Dominus, sustinuimus eum: exsultabimus, et laetabimur in salutari ejus.

⁹ Ego Joannes frater vester, et particeps in tribulatione, et regno, et patientia in Christo Jesu: fui in insula, quae appellatur Patmos, propter verbum Dei, et testimonium Jesu:

¹⁰ fui in spiritu in Dominica die, et audivi post me vocem magnam tamquam tubae,

¹¹ dicentis: Quod vides, scribe in libro: et mitte septem ecclesiis, quae sunt in Asia, Epheso, et Smyrnae, et Pergamo, et Thyatirae, et Sardis, et Philadelphiae, et Laodiciae.

¹² Et conversus sum ut viderem vocem, quae loquebatur mecum: et conversus vidi septem candelabra aurea:

¹³ et in medio septem candelabrorum aureorum, similem Filio hominis vestitum podere, et praecinctum ad mamillas zona aurea:

¹⁴ caput autem ejus, et capilli erant candidi tamquam lana alba, et tamquam nix, et oculi ejus tamquam flamma ignis:

¹⁵ et pedes ejus similes auricalco, sicut in camino ardenti, et vox illius tamquam vox aquarum multarum:

¹⁶ et habebat in dextera sua stellas septem: et de ore ejus gladius utraque parte acutus exibat: et facies ejus sicut sol lucet in virtute sua.

¹⁷ Et cum vidissem eum, cecidi ad pedes ejus tamquam mortuus. Et posuit dexteram suam super me, dicens: Noli timere: ego sum primus, et novissimus,

¹⁸ et vivus, et fui mortuus, et ecce sum vivens in saecula saeculorum: et habeo claves mortis, et inferni.

¹⁹ Scribe ergo quae vidisti, et quae sunt, et quae oportet fieri post haec.

²⁰ Sacramentum septem stellarum, quas vidisti in dextera mea, et septem candelabra aurea: septem stellae, angeli sunt septem ecclesiarum: et candelabra septem, septem ecclesiae sunt.

⁵³ Et reversi sunt unusquisque in domum suam.

8 Jesus autem perrexit in montem Oliveti:

² et diluculo iterum venit in templum, et omnis populus venit ad eum, et sedens docebat eos.

³ Adducunt autem scribae et pharisaei mulierem in adulterio deprehensam: et statuerunt eam in medio,

⁴ et dixerunt ei: Magister, haec mulier modo deprehensa est in adulterio.

⁵ In lege autem Moyses mandavit nobis hujusmodi lapidare. Tu ergo quid dicis?

⁶ Hoc autem dicebant tentantes eum, ut possent accusare eum. Jesus autem inclinans se deorsum, digito scribebat in terra.

⁷ Cum ergo perseverarent interrogantes eum, erexit se, et dixit eis: Qui sine peccato est vestrum, primus in illam lapidem mittat.

⁸ Et iterum se inclinans, scribebat in terra.

⁹ Audientes autem unus post unum exibant, incipientes a senioribus: et remansit solus Jesus, et mulier in medio stans.

¹⁰ Erigens autem se Jesus, dixit ei: Mulier, ubi sunt qui te accusabant? nemo te condemnavit?

¹¹ Quae dixit: Nemo, Domine. Dixit autem Jesus: Nec ego te condemnabo: vade, et jam amplius noli peccare.