Book of Common Prayer

137 Ipsi David. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, quoniam audisti verba oris mei. In conspectu angelorum psallam tibi;

² adorabo ad templum sanctum tuum, et confitebor nomini tuo: super misericordia tua et veritate tua; quoniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum.

³ In quacumque die invocavero te, exaudi me; multiplicabis in anima mea virtutem.

⁴ Confiteantur tibi, Domine, omnes reges terrae, quia audierunt omnia verba oris tui.

⁵ Et cantent in viis Domini, quoniam magna est gloria Domini;

⁶ quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit, et alta a longe cognoscit.

⁷ Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me; et super iram inimicorum meorum extendisti manum tuam, et salvum me fecit dextera tua.

⁸ Dominus retribuet pro me. Domine, misericordia tua in saeculum; opera manuum tuarum ne despicias.

144 Laudatio ipsi David. Exaltabo te, Deus meus rex, et benedicam nomini tuo in saeculum, et in saeculum saeculi.

² Per singulos dies benedicam tibi, et laudabo nomen tuum in saeculum, et in saeculum saeculi.

³ Magnus Dominus, et laudabilis nimis, et magnitudinis ejus non est finis.

⁴ Generatio et generatio laudabit opera tua, et potentiam tuam pronuntiabunt.

⁵ Magnificentiam gloriae sanctitatis tuae loquentur, et mirabilia tua narrabunt.

⁶ Et virtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam narrabunt.

⁷ Memoriam abundantiae suavitatis tuae eructabunt, et justitia tua exsultabunt.

⁸ Miserator et misericors Dominus: patiens, et multum misericors.

⁹ Suavis Dominus universis, et miserationes ejus super omnia opera ejus.

¹⁰ Confiteantur tibi, Domine, omnia opera tua, et sancti tui benedicant tibi.

¹¹ Gloriam regni tui dicent, et potentiam tuam loquentur:

¹² ut notam faciant filiis hominum potentiam tuam, et gloriam magnificentiae regni tui.

¹³ Regnum tuum regnum omnium saeculorum; et dominatio tua in omni generatione et generationem. Fidelis Dominus in omnibus verbis suis, et sanctus in omnibus operibus suis.

¹⁴ Allevat Dominus omnes qui corruunt, et erigit omnes elisos.

¹⁵ Oculi omnium in te sperant, Domine, et tu das escam illorum in tempore opportuno.

¹⁶ Aperis tu manum tuam, et imples omne animal benedictione.

¹⁷ Justus Dominus in omnibus viis suis, et sanctus in omnibus operibus suis.

¹⁸ Prope est Dominus omnibus invocantibus eum, omnibus invocantibus eum in veritate.

¹⁹ Voluntatem timentium se faciet, et deprecationem eorum exaudiet, et salvos faciet eos.

²⁰ Custodit Dominus omnes diligentes se, et omnes peccatores disperdet.

²¹ Laudationem Domini loquetur os meum; et benedicat omnis caro nomini sancto ejus in saeculum, et in saeculum saeculi.

104 Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus; annuntiate inter gentes opera ejus.

² Cantate ei, et psallite ei; narrate omnia mirabilia ejus.

³ Laudamini in nomine sancto ejus; laetetur cor quaerentium Dominum.

⁴ Quaerite Dominum, et confirmamini; quaerite faciem ejus semper.

⁵ Mementote mirabilium ejus quae fecit; prodigia ejus, et judicia oris ejus:

⁶ semen Abraham servi ejus; filii Jacob electi ejus.

⁷ Ipse Dominus Deus noster; in universa terra judicia ejus.

⁸ Memor fuit in saeculum testamenti sui; verbi quod mandavit in mille generationes:

⁹ quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac:

¹⁰ et statuit illud Jacob in praeceptum, et Israel in testamentum aeternum,

¹¹ dicens: Tibi dabo terram Chanaan, funiculum haereditatis vestrae:

¹² cum essent numero brevi, paucissimi, et incolae ejus.

¹³ Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum.

¹⁴ Non reliquit hominem nocere eis: et corripuit pro eis reges.

¹⁵ Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari.

¹⁶ Et vocavit famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit.

¹⁷ Misit ante eos virum: in servum venumdatus est, Joseph.

¹⁸ Humiliaverunt in compedibus pedes ejus; ferrum pertransiit animam ejus:

¹⁹ donec veniret verbum ejus. Eloquium Domini inflammavit eum.

²⁰ Misit rex, et solvit eum; princeps populorum, et dimisit eum.

²¹ Constituit eum dominum domus suae, et principem omnis possessionis suae:

²² ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret.

²³ Et intravit Israel in AEgyptum, et Jacob accola fuit in terra Cham.

²⁴ Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus.

²⁵ Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus.

²⁶ Misit Moysen servum suum; Aaron quem elegit ipsum.

²⁷ Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham.

²⁸ Misit tenebras, et obscuravit; et non exacerbavit sermones suos.

²⁹ Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum.

³⁰ Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum.

³¹ Dixit, et venit coenomyia et ciniphes in omnibus finibus eorum.

³² Posuit pluvias eorum grandinem: ignem comburentem in terra ipsorum.

³³ Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum.

³⁴ Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus:

³⁵ et comedit omne foenum in terra eorum, et comedit omnem fructum terrae eorum.

³⁶ Et percussit omne primogenitum in terra eorum, primitias omnis laboris eorum.

³⁷ Et eduxit eos cum argento et auro, et non erat in tribubus eorum infirmus.

³⁸ Laetata est AEgyptus in profectione eorum, quia incubuit timor eorum super eos.

³⁹ Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem.

⁴⁰ Petierunt, et venit coturnix, et pane caeli saturavit eos.

⁴¹ Dirupit petram, et fluxerunt aquae: abierunt in sicco flumina.

⁴² Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum.

⁴³ Et eduxit populum suum in exsultatione, et electos suos in laetitia.

⁴⁴ Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt:

⁴⁵ ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant.

23 Haec autem sunt verba David novissima. Dixit David filius Isai: Dixit vir, cui constitutum est de christo Dei Jacob, egregius psaltes Israel:

² Spiritus Domini locutus est per me, et sermo ejus per linguam meam.

³ Dixit Deus Israel mihi, locutus est fortis Israel: Dominator hominum, justus dominator in timore Dei,

⁴ sicut lux aurorae, oriente sole, mane absque nubibus rutilat: et sicut pluviis germinat herba de terra.

⁵ Nec tanta est domus mea apud Deum, ut pactum aeternum iniret mecum, firmum in omnibus atque munitum. Cuncta enim salus mea, et omnis voluntas, nec est quidquam ex ea quod non germinet.

⁶ Praevaricatores autem quasi spinae evellentur universi, quae non tolluntur manibus.

⁷ Et si quis tangere voluerit eas, armabitur ferro et ligno lanceato, igneque succensae comburentur usque ad nihilum.

¹³ Necnon et ante descenderant tres qui erant principes inter triginta, et venerant tempore messis ad David in speluncam Odollam: castra autem Philisthinorum erant posita in Valle gigantum.

¹⁴ Et David erat in praesidio: porro statio Philisthinorum tunc erat in Bethlehem.

¹⁵ Desideravit ergo David, et ait: O si quis mihi daret potum aquae de cisterna quae est in Bethlehem juxta portam!

¹⁶ Irruperunt ergo tres fortes castra Philisthinorum, et hauserunt aquam de cisterna Bethlehem, quae erat juxta portam, et attulerunt ad David: at ille noluit bibere, sed libavit eam Domino,

¹⁷ dicens: Propitius sit mihi Dominus, ne faciam hoc: num sanguinem hominum istorum qui profecti sunt, et animarum periculum bibam? Noluit ergo bibere. Haec fecerunt tres robustissimi.

¹³ Et cum dies aliquot transacti essent, Agrippa rex et Bernice descenderunt Caesaream ad salutandum Festum.

¹⁴ Et cum dies plures ibi demorarentur, Festus regi indicavit de Paulo, dicens: Vir quidam est derelictus a Felice vinctus,

¹⁵ de quo cum essem Jerosolymis, adierunt me principes sacerdotum et seniores Judaeorum, postulantes adversus illum damnationem.

¹⁶ Ad quos respondi: Quia non est Romanis consuetudo damnare aliquem hominem priusquam is qui accusatur praesentes habeat accusatores, locumque defendendi accipiat ad abluenda crimina.

¹⁷ Cum ergo huc convenissent sine ulla dilatione, sequenti die sedens pro tribunali, jussi adduci virum.

¹⁸ De quo, cum stetissent accusatores, nullam causam deferebant, de quibus ego suspicabar malum.

¹⁹ Quaestiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum, et de quodam Jesu defuncto, quem affirmabat Paulus vivere.

²⁰ Haesitans autem ego de hujusmodi quaestione, dicebam si vellet ire Jerosolymam, et ibi judicari de istis.

²¹ Paulo autem appellante ut servaretur ad Augusti cognitionem, jussi servari eum, donec mittam eum ad Caesarem.

²² Agrippa autem dixit ad Festum: Volebam et ipse hominem audire. Cras, inquit, audies eum.

²³ Altera autem die cum venisset Agrippa et Bernice cum multa ambitione, et introissent in auditorium cum tribunis et viris principalibus civitatis, jubente Festo, adductus est Paulus.

²⁴ Et dicit Festus: Agrippa rex, et omnes qui simul adestis nobiscum viri, videtis hunc de quo omnis multitudo Judaeorum interpellavit me Jerosolymis, petentes et acclamantes non oportere eum vivere amplius.

²⁵ Ego vere comperi nihil dignum morte eum admisisse. Ipso autem hoc appellante ad Augustum, judicavi mittere.

²⁶ De quo quid certum scribam domino, non habeo. Propter quod produxi eum ad vos, et maxime ad te, rex Agrippa, ut interrogatione facta habeam quid scribam.

²⁷ Sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum, et causas ejus non significare.

13 Et cum egrederetur de templo, ait illi unus ex discipulis suis: Magister, aspice quales lapides, et quales structurae.

² Et respondens Jesus, ait illi: Vides has omnes magnas aedificationes? Non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur.

³ Et cum sederet in monte Olivarum contra templum, interrogabant eum separatim Petrus, et Jacobus, et Joannes, et Andreas:

⁴ Dic nobis, quando ista fient? et quod signum erit, quando haec omnia incipient consummari?

⁵ Et respondens Jesus coepit dicere illis: Videte ne quis vos seducat:

⁶ multi enim venient in nomine meo, dicentes quia ego sum: et multos seducent.

⁷ Cum audieritis autem bella, et opiniones bellorum, ne timueritis: oportet enim haec fieri: sed nondum finis.

⁸ Exsurget enim gens contra gentem, et regnum super regnum, et erunt terraemotus per loca, et fames. Initium dolorum haec.

⁹ Videte autem vosmetipsos. Tradent enim vos in consiliis, et in synagogis vapulabitis, et ante praesides et reges stabitis propter me, in testimonium illis.

¹⁰ Et in omnes gentes primum oportet praedicari Evangelium.

¹¹ Et cum duxerint vos tradentes, nolite praecogitare quid loquamini: sed quod datum vobis fuerit in illa hora, id loquimini: non enim vos estis loquentes, sed Spiritus Sanctus.

¹² Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium: et consurgent filii in parentes, et morte afficient eos.

¹³ Et eritis odio omnibus propter nomen meum. Qui autem sustinuerit in finem, hic salvus erit.