Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
20 In finem. Psalmus David.
2 Domine, in virtute tua laetabitur rex, et super salutare tuum exsultabit vehementer.
3 Desiderium cordis ejus tribuisti ei, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum.
4 Quoniam praevenisti eum in benedictionibus dulcedinis; posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.
5 Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum, in saeculum, et in saeculum saeculi.
6 Magna est gloria ejus in salutari tuo; gloriam et magnum decorem impones super eum.
7 Quoniam dabis eum in benedictionem in saeculum saeculi; laetificabis eum in gaudio cum vultu tuo.
8 Quoniam rex sperat in Domino, et in misericordia Altissimi non commovebitur.
9 Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis; dextera tua inveniat omnes qui te oderunt.
10 Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui: Dominus in ira sua conturbabit eos, et devorabit eos ignis.
11 Fructum eorum de terra perdes, et semen eorum a filiis hominum,
12 quoniam declinaverunt in te mala; cogitaverunt consilia quae non potuerunt stabilire.
13 Quoniam pones eos dorsum; in reliquiis tuis praeparabis vultum eorum.
14 Exaltare, Domine, in virtute tua; cantabimus et psallemus virtutes tuas.
26 In die illa cantabitur canticum istud in terra Juda: Urbs fortitudinis nostrae Sion; salvator ponetur in ea murus et antemurale.
2 Aperite portas, et ingrediatur gens justa, custodiens veritatem.
3 Vetus error abiit: servabis pacem; pacem, quia in te speravimus.
4 Sperastis in Domino in saeculis aeternis; in Domino Deo forti in perpetuum.
5 Quia incurvabit habitantes in excelso; civitatem sublimem humiliabit: humiliabit eam usque ad terram, detrahet eam usque ad pulverem.
6 Conculcabit eam pes, pedes pauperis, gressus egenorum.
7 Semita justi recta est, rectus callis justi ad ambulandum.
8 Et in semita judiciorum tuorum, Domine, sustinuimus te: nomen tuum et memoriale tuum in desiderio animae.
9 Anima mea desideravit te in nocte, sed et spiritu meo in praecordiis meis de mane vigilabo ad te. Cum feceris judicia tua in terra, justitiam discent habitatores orbis.
16 Propter quod non deficimus: sed licet is, qui foris est, noster homo corrumpatur, tamen is, qui intus est, renovatur de die in diem.
17 Id enim, quod in praesenti est momentaneum et leve tribulationis nostrae, supra modum in sublimitate aeternum gloriae pondus operatur in nobis,
18 non contemplantibus nobis quae videntur, sed quae non videntur. Quae enim videntur, temporalia sunt: quae autem non videntur, aeterna sunt.