Revised Common Lectionary (Semicontinuous)
73 Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuae tuae?
2 Memor esto congregationis tuae, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam haereditatis tuae, mons Sion, in quo habitasti in eo.
3 Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto!
4 Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuae; posuerunt signa sua, signa:
5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus
6 exciderunt januas ejus in idipsum; in securi et ascia dejecerunt eam.
7 Incenderunt igni sanctuarium tuum; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
8 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
9 Signa nostra non vidimus; jam non est propheta; et nos non cognoscet amplius.
10 Usquequo, Deus, improperabit inimicus? irritat adversarius nomen tuum in finem?
11 Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem?
12 Deus autem rex noster ante saecula: operatus est salutem in medio terrae.
13 Tu confirmasti in virtute tua mare; contribulasti capita draconum in aquis.
14 Tu confregisti capita draconis; dedisti eum escam populis AEthiopum.
15 Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios Ethan.
16 Tuus est dies, et tua est nox; tu fabricatus es auroram et solem.
17 Tu fecisti omnes terminos terrae; aestatem et ver tu plasmasti ea.
18 Memor esto hujus: inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.
19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terrae domibus iniquitatum.
11 Statera dolosa abominatio est apud Dominum, et pondus aequum voluntas ejus.
2 Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia; ubi autem est humilitas, ibi et sapientia.
3 Simplicitas justorum diriget eos, et supplantatio perversorum vastabit illos.
4 Non proderunt divitiae in die ultionis; justitia autem liberabit a morte.
5 Justitia simplicis diriget viam ejus, et in impietate sua corruet impius.
6 Justitia rectorum liberabit eos, et in insidiis suis capientur iniqui.
7 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes, et exspectatio sollicitorum peribit.
8 Justus de angustia liberatus est, et tradetur impius pro eo.
9 Simulator ore decipit amicum suum; justi autem liberabuntur scientia.
10 In bonis justorum exsultabit civitas, et in perditione impiorum erit laudatio.
11 Benedictione justorum exaltabitur civitas, et ore impiorum subvertetur.
12 Qui despicit amicum suum indigens corde est; vir autem prudens tacebit.
13 Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana; qui autem fidelis est animi, celat amici commissum.
14 Ubi non est gubernator, populus corruet; salus autem, ubi multa consilia.
15 Affligetur malo qui fidem facit pro extraneo; qui autem cavet laqueos securus erit.
16 Mulier gratiosa inveniet gloriam, et robusti habebunt divitias.
17 Benefacit animae suae vir misericors; qui autem crudelis est, etiam propinquos abjicit.
18 Impius facit opus instabile, seminanti autem justitiam merces fidelis.
19 Clementia praeparat vitam, et sectatio malorum mortem.
20 Abominabile Domino cor pravum, et voluntas ejus in iis qui simpliciter ambulant.
21 Manus in manu non erit innocens malus; semen autem justorum salvabitur.
22 Circulus aureus in naribus suis, mulier pulchra et fatua.
23 Desiderium justorum omne bonum est; praestolatio impiorum furor.
24 Alii dividunt propria, et ditiores fiunt; alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt.
25 Anima quae benedicit impinguabitur, et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur.
26 Qui abscondit frumenta maledicetur in populis; benedictio autem super caput vendentium.
27 Bene consurgit diluculo qui quaerit bona; qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis.
28 Qui confidit in divitiis suis corruet: justi autem quasi virens folium germinabunt.
29 Qui conturbat domum suam possidebit ventos, et qui stultus est serviet sapienti.
30 Fructus justi lignum vitae, et qui suscipit animas sapiens est.
31 Si justus in terra recipit, quanto magis impius et peccator!
3 Recogitate enim eum qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem: ut ne fatigemini, animis vestris deficientes.
4 Nondum enim usque ad sanguinem restitistis, adversus peccatum repugnantes:
5 et obliti estis consolationis, quae vobis tamquam filiis loquitur, dicens: Fili mi, noli negligere disciplinam Domini: neque fatigeris dum ab eo argueris.
6 Quem enim diligit Dominus, castigat: flagellat autem omnem filium, quem recipit.
7 In disciplina perseverate. Tamquam filiis vobis offert se Deus: quis enim filius, quem non corripit pater?
8 quod si extra disciplinam estis, cujus participes facti sunt omnes: ergo adulteri, et non filii estis.
9 Deinde patres quidem carnis nostrae, eruditores habuimus, et reverebamur eos, non multo magis obtemperabimus Patri spirituum, et vivemus?
10 Et illi quidem in tempore paucorum dierum, secundum voluntatem suam erudiebant nos: hic autem ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem ejus.
11 Omnis autem disciplina in praesenti quidem videtur non esse gaudii, sed moeroris: postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam, reddet justitiae.
12 Propter quod remissas manus, et soluta genua erigite,
13 et gressus rectos facite pedibus vestris: ut non claudicans quis erret, magis autem sanetur.