Revised Common Lectionary (Complementary)

38 Þá svaraði Drottinn Job úr stormviðrinu og sagði:

² Hver er sá, sem myrkvar ráðsályktun Guðs með óskynsamlegum orðum?

³ Gyrð lendar þínar eins og maður, þá mun ég spyrja þig, og þú skalt fræða mig.

⁴ Hvar varst þú, þegar ég grundvallaði jörðina? Seg fram, ef þú hefir þekkingu til.

⁵ Hver ákvað mál hennar _ þú veist það! _ eða hver þandi mælivaðinn yfir hana?

⁶ Á hvað var stólpum hennar hleypt niður, eða hver lagði hornstein hennar,

⁷ þá er morgunstjörnurnar sungu gleðisöng allar saman og allir guðssynir fögnuðu?

⁸ Og hver byrgði hafið inni með hurðum, þá er það braust fram, gekk út af móðurkviði,

⁹ þá er ég fékk því skýin að klæðnaði og svartaþykknið að reifum?

¹⁰ þá er ég braut því takmörk og setti slagbranda fyrir og hurðir

¹¹ og mælti: "Hingað skaltu komast og ekki lengra, hér skulu þínar hreyknu hrannir brotna!"

107 Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans varir að eilífu.

² Svo skulu hinir endurleystu Drottins segja, þeir er hann hefir leyst úr nauðum

³ og safnað saman úr löndunum, frá austri og vestri, frá norðri og suðri.

²³ Þeir sem fóru um hafið á skipum, ráku verslun á hinum miklu vötnum,

²⁴ þeir hafa séð verk Drottins og dásemdir hans á djúpinu.

²⁵ Því að hann bauð og þá kom stormviðri, sem hóf upp bylgjur þess.

²⁶ Þeir hófust til himins, sigu niður í djúpið, þeim féllst hugur í neyðinni.

²⁷ Þeir römbuðu og skjögruðu eins og drukkinn maður, og öll kunnátta þeirra var þrotin.

²⁸ Þá hrópuðu þeir til Drottins í neyð sinni, og hann leiddi þá úr angist þeirra.

²⁹ Hann breytti stormviðrinu í blíðan blæ, svo að bylgjur hafsins urðu hljóðar.

³⁰ Þá glöddust þeir, af því að þær kyrrðust, og hann lét þá komast í höfn þá, er þeir þráðu.

³¹ Þeir skulu þakka Drottni miskunn hans og dásemdarverk hans við mannanna börn,

³² vegsama hann á þjóðarsamkomunni og lofa hann í hóp öldunganna.

6 Sem samverkamenn hans áminnum vér yður einnig, að þér látið ekki náð Guðs, sem þér hafið þegið, verða til einskis.

² Hann segir: Á hagkvæmri tíð bænheyrði ég þig, og á hjálpræðis degi hjálpaði ég þér. Nú er hagkvæm tíð, nú er hjálpræðis dagur.

³ Í engu viljum vér vera neinum til ásteytingar, til þess að þjónustan verði ekki fyrir lasti.

⁴ Á allan hátt sýnum vér, að vér erum þjónar Guðs, með miklu þolgæði í þrengingum, í nauðum, í angist,

⁵ undir höggum, í fangelsi, í upphlaupum, í erfiði, í vökum, í föstum,

⁶ með grandvarleik, með þekkingu, með langlyndi, með góðvild, með heilögum anda, með falslausum kærleika,

⁷ með sannleiksorði, með krafti Guðs, með vopnum réttlætisins til sóknar og varnar,

⁸ í heiðri og vanheiðri, í lasti og lofi. Vér erum álitnir afvegaleiðendur, en erum sannorðir,

⁹ óþekktir, en þó alþekktir, komnir í dauðann og samt lifum vér, tyftaðir og þó ekki deyddir,

¹⁰ hryggir, en þó ávallt glaðir, fátækir, en auðgum þó marga, öreigar, en eigum þó allt.

¹¹ Frjálslega tölum vér við yður, Korintumenn. Rúmt er um yður í hjarta voru.

¹² Ekki er þröngt um yður hjá oss, en í hjörtum yðar er þröngt.

¹³ En svo að sama komi á móti, _ ég tala eins og við börn mín _, þá látið þér líka verða rúmgott hjá yður.

³⁵ Að kvöldi sama dags sagði hann við þá: "Förum yfir um!"

³⁶ Þeir skildu þá við mannfjöldann og tóku hann með sér, þar sem hann var, í bátnum, en aðrir bátar voru með honum.

³⁷ Þá brast á stormhrina mikil, og féllu öldurnar inn í bátinn, svo við lá, að hann fyllti.

³⁸ Jesús var í skutnum og svaf á kodda. Þeir vöktu hann og sögðu við hann: "Meistari, hirðir þú ekki um, að vér förumst?"

³⁹ Hann vaknaði, hastaði á vindinn og sagði við vatnið: "Þegi þú, haf hljótt um þig!" Þá lægði vindinn og gerði stillilogn.

⁴⁰ Og hann sagði við þá: "Hví eruð þér hræddir, hafið þér enn enga trú?"

⁴¹ En þeir urðu miklum ótta lostnir og sögðu hver við annan: "Hver er þessi? Jafnvel vindur og vatn hlýða honum."