M’Cheyne Bible Reading Plan
9 Aulso haud daut easchte Tastament beides Faeaschrefte fonn Deenste en uk en weltlichet Heilichtum.
2 Dan doa wea en Zelt reed jemoakt; daut easchte, wua beides en Laumpehoole uk en Desch stunnt met daut hanjesatet Broot, dit wea daut Heiljet jenant;
3 en hinje dee tweede Gerdien wea ne Stow daut daut aule heilichste jenant es,
4 doa wea dee goldne Aultoa, en dee Bunndeslod dee runt omm met Golt betroke wea, en doa benne wea de goldne Kruk met Mana, en Oant sien Stok dee Bloomeknoppes jekraeaje haud, en dee Tofle met dee Jeboote;
5 en aewa aul dit weare dee harlichkjeits Cherubiem, dee daem Jnodestool Schaute jeewe; aewa waut wie nu nich kjenne em eenselnet raede.
6 Nu aus dise dinje soo reed jemoakt weare, jinje dee Priesta aun eena Haunt emma enn dee easchte Stow enenn daen Deenst to doone,
7 Oba aune aundre Haunt, enn dee tweede jinkj bloos dee Huagapriesta enenn, - auleen - eemol emm Joa, nich oone Bloot, daut hee fa sikj sekfst en fa daut Follkj aeare oonbewiste Sind opfad;
8 doaderch bewees dee Heilje Jeist daut dee Wajch enn daut aulaheilichste noch nich opjemoakt wea soo lang aus daut easchte Zelt noch stunnt.
9 Daut wea en Faeabilt fa dee jewesse Tiet, en doano worde beides Gow uk Opfa jebrocht dee nich daut Jewesse reinje kunne fa daen dee daen Deenst brochte.
10 Daut weare bloos Aete en Drinkje en feschiedenstet Wausche, Ordnunge fom Fleesch dee oppjelajcht weare bott ne rachte Ordnunk kome wudd.
11 Oba Christus es jekome aus en Huagapriesta fa goode Dinje dee bottem kome sent, derch en jratret en follkomnet Tselt daut nich fonn Mensche Henj jemoakt es, daut heet nich fonn dise Kjreeatua,
12 uk nich derch Kose en Kjalwa Bloot, oba derch sien eajnet Bloot es hee een fa aulamol en daut heilichste enenn jegone, en haft ne eewje Radunk towaeaj jebrocht.
13 Dan wan Kose en Bolle Bloot, en daut Ausch fonn ne junge Koo daut opp daen jespretst wort dee onnrein weare, rein muak so wiet aus daut Fleesch aunbelangd,
14 woo fael meeha sull Christus sien Bloot, daut hee oone Faele derch daen Jeist selfst opfad, jun Jewesse rein moake fonn doodje Woakje daen laewndje Gott to deene?
15 Doaromm es hee dee Medla fa daut niehe Tastament, daut derch daen Doot, woont pasead uk fa dee Radunk fa dee Aewatraedunje unja daut easchte Tastament, dee doa beroope weare, kunne daut eewje Oawgoot kjriehe.
16 Dan wua doa en Tastament es, mott uk secha dee jestorwe senne dee daut Tastament jemoakt haft.
17 Dan en Tastament haft Krauft wan Mensche jestorwe sent, daut haft niemols Krauft soo lang aus dee laeft dee daut jemoakt haft.
18 Doahaea wort daut easchte Tastament uk nich oone Bloot ennjeweit.
19 Dan aus Mooses jiedet Jeboot no daut Jesats no daut gaunse Follkj metjedeelt haud, neem hee Kjalwa en Boksbloot met Wota en roode Woll en Iesop en bespretst beides, daut Buak en aul daut Follkj,
20 en saed: "Dit es daut Bloot fonn daut Tastament daut Gott junt aunbefoole haft".
21 En jrod so bespretst hee beides, daut Tselt uk aul dee Jefaese tom deenst met Bloot.
22 En meist aules es no daut Jesats no met Bloot jereinicht, en oone Bloot fejeete es kjeene Fejaewunk.
23 Daut wea needich, daut aun eene Haunt, dee Faeabilda fonn himlische Dinje derch soont sulle jereinicht woare, oba aune aundre Haunt, dee himlische Dinje selfst met baetre Opfa aus dise.
24 Dan Christus es nich enn en Hielichtum enenn jegone daut met Henj jebuet es, dee Faeabilde sent fa daut Woarhauftje, oba emm Himel selfst, omm enn Gott siene Jaeajenwoat nu fa onns enntostone;
25 uk nich daut hee sikj selfst foaken sull opfre, so aus dee Huagapriesta jiedet Yoa enn daut Heilichtum enenn jeit met Bloot daut aundret aunjeheat,
26 wiel dan wudd hee seit Welt aunfank foaken ha musst liede; oba nu es hee eemol to enj fonn Tiet oppenboa jeworde dee Sind wajch to naeme doaderch daut hee sikj selfst opfad.
27 En so auset bestemt es fa dee Mensche eemol to stoawe, en no daem daut Jerecht;
28 so uk Christus, dee eemol jeopfat es dee Sind fa faele wajch to naeme, woat tom tweede mol kome, oone Sind, fa daen to Radunk dee no am luare.
Dee 146 Psalm
1 Preis däm Herr Gott; preis däm Herr Gott, O miene Seel.
2 Soo lang aus ekj läw woa ekj däm Herr Gott preise; ekj woa Preis sinje to Gott soo lang aus ekj woa romm senne.
3 Doo dien Fetruehe nijch enn Helte stale, enn en Mensch sien Sän, dan doa es kjeene Radunk enn am.
4 Sien Odem woat oppheare, hee jeit trigj no dee Ead; siene Jedanke feschwinje enn dän Dach.
5 Jesäajent es dee, dee Joakopp sien Gott haft to Help; sien Fetruehe es enn däm Herr Gott, sien Gott;
6 Dee de Himmels un dee Ead jemoakt haft, dän See, un aules daut doabenne es; dee Woarheit bewoat fa emma;
7 Dee Jerejcht towäaj brinjt fa dän dee bedrekjt sent; dee Äte jeft to dee hungrije; un deit dee Jefangne frie moake;
8 Dee Herr Gott moakt dee Blinje äare Uage op; dee Herr Gott häft dän opp dee dol jeboage sent; dee Herr Gott haft dee Jerajchte leef;
9 Dee Herr Gott bewoat dee framde; Hee moakt dee Weisekjinje un Wätfruhes äare Laust leijchta; oba Hee deit dee Beese äa Wajch feschmiete.
10 Dee Herr Gott woat fa emma rejeare; O Zion, dien Gott fonn Jennerazion no Jennerazion. Preis däm Herr Gott.
Dee 147 Psalm
1 Preis däm Herr Gott; dan daut es goot Preis to sinje to onns Gott; wiels Preis es fejneajcht un aunjenäm.
2 Dee Herr Gott deit Jerusalem oppbuhe; Hee saumelt dee rutjedrengde fonn Iesrael toop.
3 Hee heelt dän dee en jebroaknet Hoat habe, en binjt äare Sorj opp.
4 Hee bestemmt daut Numma fonn dee Stearns; Hee nant dee aule bie Nome.
5 Onns Herr es Groot un foll groote Macht; doa es kjeene Jrens to sien Festentnis.
6 Dee Herr Gott deit dee Bedrekjte äare Laust leijchta moake; Hee schmitt dee Beese dol no de Ead.
7 Sinjt to däm Herr Gott met Danksagunk, sinjt Preise to Gott opp ne Jittoa,
8 Dee de Himmels bedakjt met Wolkje; dee Räajen reed moakt fa dee Ead, dee daut Grauss wausse moakt.
9 Hee jeft dee Tiare äa Äte, to dee junje Krauge dee schriehe.
10 Hee haft kjeen Fejneaje enn en Piat siene Macht; un kjeen Fejneaje enn en Maun siene Been.
11 Dee Herr Gott haft Fejneaje enn dän dee Am ferjchte; soone dee enn sien Erboarme hope.
12 Preis däm Herr Gott, O Jerusalem; preist jun Gott, O Zion.
13 Dan Hee haft dee Stange fonn june Puate stoakj jemoakt; Hee haft diene Säns enn die jesäajent.
14 Hee moakt Fräd enn diene Jrense, Hee moakt die tofräd met daut Fattet fomm Weit.
15 Hee schekjt sien Aunkommendeare rut opp dee Ead; siene Wead ranne pienijch.
16 Hee jeft Schnee soo aus Woll; Hee festreit dän witta Frost soo aus Ausch.
17 Hee schmitt sien Ies rut soo aus Kjreemle; wäa kaun bestone fer siene Kold?
18 Hee schekjt sien Wuat rut un deit dee schmelte; Hee moakt sien Wint to blose, un dee Wotasch rane.
19 Hee jeft sien Wuat to Joakopp; siene Fäaschrefte un siene Jerejchte to Iesrael.
20 Hee haft nijch soo jedone to irjent ne Nazion; un dee ha siene Jerejchte nijch jewist. Preist däm Herr Gott.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer