M’Cheyne Bible Reading Plan

11 O, gdybyście mogli trochę znieść moje głupstwo! Doprawdy, znoście mnie.

² Jestem bowiem zazdrosny o was Bożą zazdrością; zaślubiłem was bowiem jednemu mężowi, aby przedstawić was Chrystusowi jako czystą dziewicę.

³ Lecz boję się, by czasem, tak jak wąż swoją przebiegłością oszukał Ewę, tak też wasze umysły nie zostały skażone i nie odstąpiły od prostoty, która jest w Chrystusie.

⁴ Gdyby bowiem przyszedł ktoś i głosił innego Jezusa, którego my nie głosiliśmy, albo gdybyście przyjęli innego ducha, którego nie otrzymaliście, albo inną ewangelię, której nie przyjęliście, znosilibyście go z łatwością.

⁵ A uważam, że w niczym nie ustępowałem tym wielkim apostołom.

⁶ Bo chociaż jestem prostakiem w mowie, to jednak nie w poznaniu; lecz staliśmy się jawni wobec was we wszystkim, pod każdym względem.

⁷ Czyż popełniłem grzech, uniżając samego siebie, abyście wy byli wywyższeni, że za darmo głosiłem wam ewangelię Bożą?

⁸ Ograbiłem inne kościoły, biorąc od nich zapłatę, aby wam służyć.

⁹ A gdy byłem u was i znalazłem się w potrzebie, nikomu nie byłem ciężarem; mój niedostatek bowiem uzupełnili bracia, którzy przybyli z Macedonii. Pilnowałem się, aby w niczym nie być dla was ciężarem, i nadal będę się pilnował.

¹⁰ Jak prawda Chrystusa jest we mnie, tak tej chluby nikt mi nie odbierze w granicach Achai.

¹¹ Dlaczego? Czy dlatego, że was nie miłuję? Bóg to wie.

¹² Co zaś czynię, nadal będę czynił, aby pozbawić okazji tych, którzy jej szukają, aby w tym, z czego się chlubią, okazali się takimi jak my.

¹³ Tacy bowiem są fałszywymi apostołami, podstępnymi pracownikami, którzy przybierają postać apostołów Chrystusa.

¹⁴ I nic dziwnego, sam bowiem szatan przybiera postać anioła światłości.

¹⁵ Nic więc wielkiego, jeśli i jego słudzy przybierają postać sług sprawiedliwości. Koniec ich jednak będzie według ich uczynków.

¹⁶ Mówię znowu: Niech nikt nie uważa mnie za głupiego; a jeśli już tak, to przyjmijcie mnie jako głupiego, abym i ja mógł się trochę pochlubić.

¹⁷ Co mówię, nie mówię według Pana, ale jakby w głupocie, w tym śmiałym przechwalaniu się.

¹⁸ Skoro wielu chlubi się według ciała i ja będę się chlubił.

¹⁹ Chętnie przecież znosicie głupich, sami będąc mądrymi.

²⁰ Znosicie bowiem, gdy ktoś was bierze w niewolę, gdy ktoś was objada, gdy ktoś was wyzyskuje, gdy ktoś wynosi się ponad was, gdy was ktoś policzkuje.

²¹ Mówię o hańbie, jakbyśmy byli słabi; lecz w czym ktoś jest śmiały – mówię jak głupi – ja też jestem śmiały.

²² Są Hebrajczykami? Ja także. Są Izraelitami? Ja także. Są potomstwem Abrahama? Ja także.

²³ Są sługami Chrystusa? Mówię jak głupi: Ja jeszcze bardziej; w pracach więcej, w chłostach nad miarę, w więzieniach częściej, w niebezpieczeństwie śmierci wielokroć.

²⁴ Od Żydów pięciokrotnie otrzymałem czterdzieści razów bez jednego.

²⁵ Trzy razy byłem bity rózgami, raz kamienowany, trzy razy rozbił się ze mną okręt, dzień i noc spędziłem w głębinie morskiej.

²⁶ Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od bandytów, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustyni, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach wśród fałszywych braci;

²⁷ W trudzie i znoju, często w czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, często w postach, w zimnie i nagości;

²⁸ A poza tymi sprawami zewnętrznymi, w tym, co mi codziennie ciąży, w trosce o wszystkie kościoły.

²⁹ Któż jest słaby, żebym i ja nie był słaby? Któż się gorszy, żebym i ja nie płonął?

³⁰ Jeśli mam się chlubić, będę się chlubić z moich słabości.

³¹ Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który jest błogosławiony na wieki, wie, że nie kłamię.

³² W Damaszku namiestnik króla Aretasa otoczył strażą miasto Damasceńczyków, chcąc mnie schwytać;

³³ Ale przez okno spuszczono mnie w koszu przez mur i uszedłem jego rąk.

Psalm Asafa.

73 Doprawdy Bóg jest dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.

² Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;

³ Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.

⁴ Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.

⁵ Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.

⁶ Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.

⁷ Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.

⁸ Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.

⁹ Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.

¹⁰ Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;

¹¹ Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?

¹² Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.

¹³ A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.

¹⁴ Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.

¹⁵ Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.

¹⁶ Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;

¹⁷ Aż wszedłem do świątyni Bożej i tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.

¹⁸ Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.

¹⁹ Oto jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.

²⁰ Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.

²¹ Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;

²² Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą jak zwierzę.

²³ A jednak zawsze jestem z tobą, bo mnie trzymałeś za prawą rękę.

²⁴ Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.

²⁵ Kogo innego mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym nie mam upodobania.

²⁶ Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.

²⁷ Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, odstępując od ciebie.

²⁸ Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.