M’Cheyne Bible Reading Plan

1 Paweł, z woli Boga apostoł Jezusa Chrystusa, i Tymoteusz, brat, do kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai.

² Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

³ Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy;

⁴ Który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, abyśmy i my mogli pocieszać tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, taką pociechą, jaką sami jesteśmy pocieszani przez Boga.

⁵ Jak bowiem w nas obfitują utrapienia Chrystusa, tak też przez Chrystusa obfituje nasza pociecha.

⁶ Jeśli więc doznajemy ucisku – to dla waszego pocieszenia i zbawienia, które sprawia, że znosicie te same utrapienia, które i my cierpimy; i jeśli doznajemy pociechy – to dla waszego pocieszenia i zbawienia.

⁷ A nasza nadzieja co do was jest mocna, bo wiemy, że jak jesteście uczestnikami utrapienia, tak i pociechy.

⁸ Nie chcemy bowiem, bracia, abyście nie wiedzieli o ucisku, który nas spotkał w Azji, że byliśmy obciążeni ponad miarę i ponad siły, tak że zaczęliśmy wątpić, czy przeżyjemy.

⁹ Więcej, sami w sobie mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie ufali sami sobie, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych.

¹⁰ On to wyrwał nas z tak wielkiej śmierci i jeszcze wyrywa. W nim też mamy nadzieję, że nadal będzie wyrywać;

¹¹ Także przy waszej pomocy poprzez modlitwę za nas, aby dar, który otrzymaliśmy dzięki wielu, stał się dla wielu powodem dziękczynienia za nas.

¹² To bowiem jest naszą chlubą: świadectwo naszego sumienia, że w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Boga postępowaliśmy na świecie, a szczególnie względem was.

¹³ Nie piszemy wam nic innego, jak tylko to, co czytacie albo rozumiecie. Spodziewam się zaś, że też do końca zrozumiecie;

¹⁴ Jak już po części nas zrozumieliście, że jesteśmy waszą chlubą, jak i wy naszą w dniu Pana Jezusa.

¹⁵ Z tą ufnością chciałem przybyć do was wcześniej, abyście otrzymali powtórne dobrodziejstwo;

¹⁶ A od was udać się do Macedonii, a z Macedonii znowu przybyć do was i zostać przez was wyprawionym do Judei.

¹⁷ Czy więc tak postanawiając, postąpiłem lekkomyślnie? Albo czy to, co postanawiam, postanawiam według ciała, aby było u mnie „tak, tak” i „nie, nie”?

¹⁸ Lecz jak Bóg jest wierny, tak nasze słowa do was nie były „tak” i „nie”.

¹⁹ Ponieważ Syn Boży, Jezus Chrystus, który wśród was głoszony był przez nas, to znaczy przeze mnie, Sylwana i Tymoteusza, nie był „tak” i „nie”, lecz było w nim „tak”.

²⁰ Ile jest bowiem obietnic Boga, w nim są „tak” i w nim są „Amen”, ku chwale Boga przez nas.

²¹ Tym zaś, który utwierdza nas razem z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg;

²² Który też zapieczętował nas i dał do naszych serc Ducha jako zadatek.

²³ A ja wzywam Boga na świadka mojej duszy, że aby was oszczędzić, nie przybyłem dotąd do Koryntu.

²⁴ Nie dlatego, że panujemy nad waszą wiarą, ale jesteśmy pomocnikami waszej radości; wiarą bowiem stoicie.

Przewodnikowi chóru, na Jonat elem rechokim. Miktam Dawida, gdy Filistyni schwytali go w Gat.

56 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pochłonąć człowiek; każdego dnia uciska mnie walką.

² Moi wrogowie każdego dnia chcą mnie połknąć; wielu bowiem walczy przeciwko mnie, o Najwyższy.

³ Ilekroć strach mnie ogarnia, ufam tobie.

⁴ W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić.

⁵ Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.

⁶ Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.

⁷ Czy unikną zemsty za nieprawość? Boże, powal te narody w swoim gniewie.

⁸ Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, zbierz też moje łzy do swego bukłaka; czyż nie są spisane w twojej księdze?

⁹ Gdy zawołam, cofną się moi wrogowie; to wiem, bo Bóg jest ze mną.

¹⁰ W Bogu będę wysławiać jego słowa, w PANU będę chwalić jego słowo.

¹¹ Bogu ufam, nie będę się bał tego, co mi może uczynić człowiek.

¹² Tobie, Boże, śluby złożyłem, dlatego też tobie oddam chwałę.

¹³ Ocaliłeś bowiem moją duszę od śmierci, a moje nogi od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.

Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Miktam Dawida, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini.

57 Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo moja dusza ufa tobie; w cieniu twoich skrzydeł będę się chronił, aż przeminie nieszczęście.

² Będę wołał do Boga Najwyższego, do Boga, który doprowadzi moją sprawę do końca.

³ On ześle pomoc z nieba i wybawi mnie od urągania tego, który chce mnie pochłonąć. Sela. Ześle mi Bóg swoje miłosierdzie i prawdę.

⁴ Moja dusza przebywa wśród lwów; leżę wśród płonących, wśród synów ludzkich, których zęby są jak włócznie i strzały, a język jak miecz ostry.

⁵ Bądź wywyższony, Boże, ponad niebiosa, a twoja chwała ponad całą ziemię.

⁶ Zastawili sidła na moje kroki, zgnębili moją duszę, wykopali przede mną dół, ale sami do niego wpadli. Sela.

⁷ Gotowe jest moje serce, Boże, gotowe jest moje serce; będę śpiewał i oddawał chwałę.

⁸ Obudź się, moja chwało, obudź się, cytro i harfo; ja się zbudzę o świcie.

⁹ Będę cię wysławiał wśród ludu, Panie, będę ci śpiewał wśród narodów.

¹⁰ Bo wielkie jest twoje miłosierdzie, aż do niebios, i aż pod obłoki twoja prawda.

¹¹ Bądź wywyższony ponad niebiosa, Boże, a ponad całą ziemię twoja chwała.