M’Cheyne Bible Reading Plan

17 To powiedziawszy, Jezus podniósł swoje oczy ku niebu i rzekł: Ojcze, nadeszła godzina. Uwielbij swego Syna, aby też twój Syn uwielbił ciebie;

² Jak mu dałeś władzę nad wszelkim ciałem, aby dał życie wieczne tym wszystkim, których mu dałeś.

³ A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.

⁴ Ja uwielbiłem ciebie na ziemi i dokończyłem dzieła, które mi dałeś do wykonania.

⁵ A teraz ty, Ojcze, uwielbij mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim powstał świat.

⁶ Objawiłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli i dałeś mi ich, a oni zachowali twoje słowa.

⁷ A teraz poznali, że wszystko, co mi dałeś, pochodzi od ciebie.

⁸ Dałem im bowiem słowa, które mi dałeś, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że wyszedłem od ciebie, i uwierzyli, że ty mnie posłałeś.

⁹ Ja proszę za nimi. Nie proszę za światem, ale za tymi, których mi dałeś, bo są twoi.

¹⁰ I wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i jestem uwielbiony w nich.

¹¹ A nie jestem już na świecie, ale oni są na świecie, a ja idę do ciebie. Ojcze święty, zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my.

¹² Gdy byłem z nimi na świecie, ja zachowywałem ich w twoim imieniu. Strzegłem tych, których mi dałeś, i żaden z nich nie zginął prócz syna zatracenia, żeby się wypełniło Pismo.

¹³ Ale teraz idę do ciebie i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni.

¹⁴ Ja dałem im twoje słowo, a świat ich znienawidził, bo nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata.

¹⁵ Nie proszę, abyś zabrał ich ze świata, ale abyś zachował ich od złego.

¹⁶ Nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata.

¹⁷ Uświęć ich w twojej prawdzie. Twoje słowo jest prawdą.

¹⁸ Jak ty posłałeś mnie na świat, tak i ja posłałem ich na świat.

¹⁹ A ja za nich uświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.

²⁰ A nie tylko za nimi proszę, lecz i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie;

²¹ Aby wszyscy byli jedno, jak ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni byli w nas jedno, aby świat uwierzył, że ty mnie posłałeś.

²² I dałem im tę chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jesteśmy jedno.

²³ Ja w nich, a ty we mnie, aby byli doskonali w jedno, żeby świat poznał, że ty mnie posłałeś i że umiłowałeś ich, jak i mnie umiłowałeś.

²⁴ Ojcze, chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną tam, gdzie ja jestem, aby oglądali moją chwałę, którą mi dałeś, ponieważ umiłowałeś mnie przed założeniem świata.

²⁵ Ojcze sprawiedliwy, świat ciebie nie poznał, ale ja cię poznałem i oni poznali, że ty mnie posłałeś.

²⁶ Objawiłem im twoje imię i jeszcze objawię, aby miłość, którą mnie umiłowałeś, była w nich i ja w nich.

14 Mądra kobieta buduje swój dom, a głupia burzy go własnymi rękami.

² Kto postępuje w sposób prawy, boi się PANA, a przewrotny na swoich drogach gardzi nim.

³ W ustach głupiego jest rózga pychy, a mądrych strzegą ich wargi.

⁴ Gdzie nie ma wołów, żłób jest pusty, lecz dzięki sile wołów mnoży się obfitość zboża.

⁵ Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa.

⁶ Szyderca szuka mądrości, a nie znajduje, lecz rozumnemu wiedza przychodzi łatwo.

⁷ Odsuń się od głupiego, gdyż nie znajdziesz u niego warg rozumnych.

⁸ Mądrość roztropnego to poznanie swojej drogi, a głupotą głupich jest oszustwo.

⁹ Głupcy szydzą z grzechu, a u prawych jest przychylność.

¹⁰ Serce zna własną gorycz, a obcy nie wtrąca się w jego radość.

¹¹ Dom niegodziwych będzie zgładzony, a mieszkanie prawych zakwitnie.

¹² Jest droga, która człowiekowi wydaje się słuszna, lecz końcem jej jest droga do śmierci.

¹³ Nawet w śmiechu serce boleje, a końcem takiej wesołości jest smutek.

¹⁴ Serce odstępcy nasyci się jego drogami, a dobry człowiek – swoimi.

¹⁵ Prosty wierzy każdemu słowu, a roztropny zważa na swoje kroki.

¹⁶ Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie.

¹⁷ Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a podstępny jest znienawidzony.

¹⁸ Prości ludzie dziedziczą głupotę, a roztropni są koronowani wiedzą.

¹⁹ Źli kłaniają się przed dobrymi, a niegodziwi u bram sprawiedliwego.

²⁰ Ubogi jest znienawidzony nawet przez swego bliźniego, a bogaty ma wielu przyjaciół.

²¹ Kto gardzi swym bliźnim, ten grzeszy, a kto lituje się nad ubogimi, jest błogosławiony.

²² Czyż nie błądzą ci, którzy obmyślają zło? Ale miłosierdzie i prawda są z tymi, którzy obmyślają dobro.

²³ Każda praca przynosi pożytek, a puste słowa prowadzą do nędzy.

²⁴ Koroną mądrych jest ich bogactwo, ale głupota głupich pozostaje głupotą.

²⁵ Prawdomówny świadek ocala dusze, a fałszywy mówi kłamstwa.

²⁶ W bojaźni PANA jest mocne zaufanie, a jego synowie będą mieć ucieczkę.

²⁷ Bojaźń PANA jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.

²⁸ Liczny lud to chwała króla, a brak ludu to zguba władcy.

²⁹ Nieskory do gniewu jest bardzo roztropny, lecz porywczy wywyższa głupotę.

³⁰ Zdrowe serce jest życiem ciała, a zazdrość jest zgnilizną kości.

³¹ Kto gnębi ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a czci go ten, kto lituje się nad ubogim.

³² Niegodziwy zostaje wygnany z powodu swojego zła, a sprawiedliwy ma nadzieję nawet w czasie swojej śmierci.

³³ Mądrość spoczywa w sercu rozumnego, a co jest w sercu głupich, wychodzi na jaw.

³⁴ Sprawiedliwość wywyższa naród, a grzech jest hańbą narodów.

³⁵ Król jest przychylny dla roztropnego sługi, lecz gniewa się na tego, który przynosi hańbę.

1 Paweł i Tymoteusz, słudzy Jezusa Chrystusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami.

² Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

³ Dziękuję memu Bogu, ilekroć was wspominam;

⁴ Zawsze w każdej mojej modlitwie prosząc z radością za was wszystkich;

⁵ Za wasz współudział w ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej;

⁶ Będąc tego pewien, że ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Jezusa Chrystusa.

⁷ Słuszne jest, abym tak myślał o was wszystkich, dlatego że mam was w moim sercu, bo w moim więzieniu, jak i w obronie i utwierdzaniu ewangelii wszyscy jesteście ze mną uczestnikami łaski.

⁸ Bóg bowiem jest mi świadkiem, jak tęsknię do was wszystkich najgłębszymi uczuciami Jezusa Chrystusa.

⁹ I o to się modlę, aby wasza miłość coraz bardziej obfitowała w poznanie i we wszelkie zrozumienie;

¹⁰ Abyście mogli rozpoznać to, co lepsze, żebyście byli szczerzy i bez zarzutu na dzień Chrystusa;

¹¹ Napełnieni owocami sprawiedliwości, które przynosicie przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.

¹² A chcę, bracia, abyście wiedzieli, że to, co mnie spotkało, spowodowało jeszcze większe rozkrzewienie ewangelii;

¹³ Tak że moje więzy z powodu Chrystusa stały się znane w całym pałacu i u wszystkich innych.

¹⁴ A wielu braci w Panu nabrało otuchy z powodu moich więzów i z większą odwagą, bez lęku zaczęło głosić słowo.

¹⁵ Niektórzy wprawdzie z zazdrości i sporu, inni zaś z dobrej woli głoszą Chrystusa.

¹⁶ Jedni ze sporu głoszą Chrystusa nieszczerze, sądząc, że dodadzą ucisku moim więzom;

¹⁷ Inni zaś z miłości, wiedząc, że jestem przeznaczony do obrony ewangelii.

¹⁸ Cóż więc? Mimo wszystko każdym sposobem, czy obłudnie, czy szczerze, Chrystus jest głoszony. Z tego się raduję i będę się radował.

¹⁹ Wiem bowiem, że to doprowadzi do mojego zbawienia dzięki waszej modlitwie i pomocy Ducha Jezusa Chrystusa;

²⁰ Zgodnie z moim gorliwym oczekiwaniem i nadzieją, że w niczym nie będę zawstydzony, lecz z całą odwagą, jak zawsze, tak i teraz, uwielbiony będzie Chrystus w moim ciele, czy to przez życie, czy przez śmierć.

²¹ Dla mnie bowiem życie to Chrystus, a śmierć to zysk.

²² Lecz jeśli życie w ciele jest dla mnie owocem mojej pracy, to nie wiem, co mam wybrać.

²³ Jedno i drugie bowiem mnie naciska: chcę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze;

²⁴ Lecz pozostać w ciele jest bardziej potrzebne ze względu na was.

²⁵ A będąc tego pewien, wiem, że pozostanę i będę z wami wszystkimi dla waszego rozwoju i radości wiary;

²⁶ Aby obfitowała wasza chluba w Chrystusie Jezusie ze mnie, gdy znowu przybędę do was.

²⁷ Tylko postępujcie jak przystoi na ewangelię Chrystusa, abym czy przyjdę i zobaczę was, czy nie przyjdę, słyszał o was, że trwacie w jednym duchu, jednomyślnie walcząc o wiarę ewangelii;

²⁸ I w niczym nie dając się zastraszyć przeciwnikom. Dla nich jest to dowód zguby, a dla was zbawienia, i to od Boga.

²⁹ Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;

³⁰ Staczając tę samą walkę, którą widzieliście we mnie, i o której słyszycie, że teraz we mnie się toczy.