Book of Common Prayer

26 Iyong hatulan ako ^(A)Oh Panginoon, sapagka't ako'y lumakad ^(B)sa aking pagtatapat:
Ako naman ay ^(C)tumiwala sa Panginoon, na walang bulay-bulay.
^2 (D)Siyasatin mo ako, Oh Panginoon, at iyong subukin ako;
Subukin mo ang aking puso at ang aking isip.
³ Sapagka't ang iyong kagandahang-loob ay nasa harap ng aking mga mata:
At ako'y lumakad sa iyong katotohanan.
^4 (E)Hindi ako naupo na kasama ng mga walang kabuluhang tao;
Ni papasok man ako na kasama ng mga mapagpakunwari.
⁵ Aking pinagtataniman ang kapisanan ng mga manggagawa ng kasamaan,
At hindi ako uupo na kaumpok ng masama.
^6 (F)Aking huhugasan ang aking mga kamay sa pagkawalang sala;
Sa gayo'y aking lilibirin ang iyong dambana, Oh Panginoon:
⁷ Upang aking maiparinig ang tinig ng pagpapasalamat,
At maisaysay ang lahat na iyong ^(G)kagilagilalas na gawa.
⁸ Panginoon, aking iniibig ang tahanan ng iyong bahay,
At ang dako na tinatahanan ng iyong kaluwalhatian.
⁹ Huwag mong isama ang aking kaluluwa sa mga makasalanan,
Ni ang aking buhay man sa mga mabagsik na tao:
¹⁰ Na ang mga kamay ay kinaroroonan ng kasamaan,
At ang kanilang kanan ay puno ng mga suhol.
¹¹ Nguni't tungkol sa akin ay lalakad ako sa aking pagtatapat:
Iyong tubusin ako, at mahabag ka sa akin.
¹² Ang aking paa ay nakatayo sa isang panatag na dako:
^(H)Sa mga kapisanan ay pupurihin ko ang Panginoon.

28 Sa iyo, Oh Panginoon, tatawag ako;
^(A)Bato ko, ^(B)huwag kang magpakabingi sa akin:
^(C)Baka kung ikaw ay tumahimik sa akin,
^(D)Ako'y maging gaya nila na bumaba sa hukay.
² Dinggin mo ang tinig ng aking mga pananaing, pagka ako'y dumadaing sa iyo,
^(E)Pagka aking iginagawad ang aking mga kamay ^(F)sa dako ng banal na sanggunian sa iyo.
³ Huwag mo akong agawin na kasama ng mga masama,
At ng mga manggagawa ng kasamaan;
^(G)Na nangagsasalita ng kapayapaan sa kanilang mga kapuwa,
Nguni't kasamaan ay nasa kanilang mga puso.
^4 (H)Bigyan mo sila ng ayon sa kanilang gawa, at ng ayon sa kasamaan ng kanilang mga gawain:
Gantihin mo sila ng ayon sa kilos ng kanilang mga kamay.
Bayaran mo sila ng ukol sa kanila,
⁵ Sapagka't ^(I)ayaw nilang pakundanganan ang mga gawa ng Panginoon,
Ni ang kilos man ng kaniyang mga kamay,
Kaniyang ibabagsak sila, at hindi sila itatayo.
⁶ Purihin ang Panginoon,
Sapagka't dininig niya ang tinig ng aking mga pananaing.
⁷ Ang Panginoon ay aking kalakasan at ^(J)aking kalasag;
Ang aking puso ay tumiwala sa kaniya, at ako'y nasaklolohan:
Kaya't ang aking puso ay nagagalak na mainam;
At aking pupurihin siya ng aking awit.
⁸ Ang Panginoon ay kanilang kalakasan,
At siya'y ^(K)kuta ng kaligtasan sa kaniyang pinahiran ng langis.
⁹ Iligtas mo ang iyong bayan, at pagpalain mo ^(L)ang iyong pamana:
Naging pastor ka rin naman nila, at alalayan mo sila magpakailan man.

36 Ang pagsalangsang ng masama ay nagsasabi sa loob ng aking puso:
^(B)Walang takot sa Dios sa harap ng kaniyang mga mata.
^2 (C)Sapagka't siya'y nanghihibo ng kaniyang sariling mga mata,
Na ang kaniyang kasamaan ay hindi masusumpungan at pagtataniman.
³ Ang mga salita ng kaniyang bibig ay kasamaan at karayaan:
^(D)Iniwan niya ang pagkapantas at paggawa ng mabuti.
⁴ Siya'y kumakatha ng ^(E)kasamaan sa kaniyang higaan;
Siya'y lumagay ^(F)sa isang daan na hindi mabuti;
Hindi niya kinayayamutan ang kasamaan.
⁵ Ang iyong kagandahang-loob, ^(G)Oh Panginoon, ay nasa mga langit:
Ang iyong pagtatapat ay umaabot hanggang sa langit.
^6 (H)Ang iyong katuwiran ay gaya ng mga bundok ng Dios:
Ang iyong mga kahatulan ay dakilang kalaliman:
Oh Panginoon, iyong iniingatan ^(I)ang tao at hayop.
^7 (J)Napaka mahalaga ng iyong kagandahang-loob, Oh Dios!
At ang mga anak ng mga tao ay ^(K)nanganganlong sa ilalim ng iyong mga pakpak.
⁸ Sila'y nangabubusog ng sagana ng katabaan ng ^(L)iyong bahay;
At iyong paiinumin sila ^(M)sa ^(N)ilog ^(O)ng iyong kaluguran.
^9 (P)Sapagka't nasa iyo ang bukal ng buhay:
^(Q)Sa iyong liwanag makakakita kami ng liwanag.
¹⁰ Oh, ilagi mo nawa ang iyong kagandahang-loob sa ^(R)kanila na nangakakakilala sa iyo:
At ang iyong katuwiran sa matuwid sa puso.
¹¹ Huwag nawang dumating laban sa akin ang paa ng kapalaluan,
At huwag nawa akong itaboy ng kamay ng masama.
¹² Doo'y nangabuwal ang mga manggagawa ng kasamaan:
Sila'y nangalugmok at hindi makakatindig.

39 Aking sinabi, ^(A)Ako'y magiingat sa aking mga lakad,
Upang huwag akong magkasala ng aking dila:
Aking iingatan ang aking dila ng paningkaw,
Samantalang ang masama ay nasa harap ko.
^2 (B)Ako'y napipi ng pagtahimik, ako'y tumahimik pati sa mabuti;
At ang aking kalungkutan ay lumubha.
³ Ang aking puso ay ^(C)mainit sa loob ko;
Habang ako'y nagbubulaybulay ay nagalab ang apoy:
Nang magkagayo'y nagsalita ako ng aking dila:
⁴ Panginoon, ^(D)ipakilala mo sa akin ang aking wakas,
At ang sukat ng aking mga kaarawan, kung ano;
Ipakilala mo sa akin kung gaano kahina ako.
⁵ Narito, gaya ng mga dangkal ginawa mo ang aking mga kaarawan;
At ang ^(E)aking gulang ay tila wala sa harap mo:
Tunay na bawa't tao sa kaniyang mainam na kalagayan ay pawang ^(F)walang kabuluhan. (Selah)
⁶ Tunay na bawa't tao ay lumalakad sa walang kabuluhang lilim:
^(G)Tunay na sila'y nagugulo ng walang kabuluhan:
^(H)Kaniyang ibinubunton ang mga kayamanan, at hindi nalalaman kung sinong nagsisipulot.
⁷ At ngayon, Panginoon, ano pa ang aking hinihintay?
^(I)Ang aking pagasa ay nasa iyo.
⁸ Iligtas mo ako sa lahat ng aking mga pagsalangsang:
^(J)Huwag mo akong gawing katuyaan ng hangal.
^9 (K)Ako'y pipi, hindi ko ibinuka ang aking bibig;
Sapagka't ^(L)ikaw ang gumawa.
^10 (M)Iurong mo sa akin ang iyong suntok:
Ako'y bugbog na sa suntok ng iyong kamay.
¹¹ Pagka sa pamamagitan ng mga parusa dahil sa kasamaan ay iyong sinasaway ang tao,
^(N)Iyong sinisira ang kaniyang kagandahan na parang pagsira ng tanga:
Tunay na bawa't tao ay walang kabuluhan. (Selah)
¹² Iyong dinggin ang aking dalangin, Oh Panginoon, at pakinggan mo ang aking daing:
^(O)Huwag kang tumahimik sa aking mga luha:
^(P)Sapagka't ako'y taga ibang lupa na kasama mo;
Nakikipamayan na ^(Q)gaya ng lahat na aking mga magulang.
^13 (R)Oh tulungan mo ako, upang ako'y magbawing lakas,
Bago ako manaw, at mawala.

1 Ano't nakaupong magisa ang bayan na puno ng mga tao!
Siya'y naging parang isang bao, ^(A)na naging dakila sa gitna ng mga bansa!
Siya na naging ^(B)prinsesa sa gitna ng mga lalawigan, ay naging mamumuwis!
² Siya'y umiiyak na lubha sa gabi, at ang mga luha niya ay dumadaloy sa kaniyang mga pisngi;
Sa lahat ng ^(C)mangingibig sa kaniya ay walang umaliw sa kaniya:
Ginawan siya ng kataksilan ng lahat ng kaniyang mga kaibigan; sila'y naging kaniyang mga kaaway.
³ Ang Juda ay pumasok sa pagkabihag dahil ^(D)sa pagdadalamhati, at sa kabigatan ng paglilingkod;
Siya'y tumatahan sa gitna ng mga bansa, siya'y walang masumpungang kapahingahan;
Inabot siya ng lahat na manghahabol sa kaniya sa mga gipit.
⁴ Ang mga daan ng Sion ay nangagluluksa, sapagka't walang pumaparoon sa ^(E)takdang kapulungan;
Lahat niyang pintuang-bayan ay giba, ang mga saserdote niya'y nangagbubuntong-hininga:
Ang mga dalaga niya ay nangagdadalamhati, at siya'y nasa kahapisan.
⁵ Ang kaniyang mga kalaban ay naging ^(F)pangulo, ang kaniyang mga kaaway ay nagsiginhawa;
Sapagka't pinagdalamhati siya ng Panginoon ^(G)dahil sa karamihan ng kaniyang mga pagsalangsang:
Ang kaniyang mga batang anak ay pumasok sa pagkabihag sa harap ng kalaban.
⁶ At nawala ang buong kamahalan ng anak na babae ng Sion:
Ang kaniyang mga prinsipe ay naging parang mga usa na hindi makasumpong ng pastulan,
At nagsiyaong walang lakas sa harap ng manghahabol.
⁷ Naaalaala ng Jerusalem sa kaarawan ng kaniyang pagdadalamhati at ng kaniyang mga karalitaan ang lahat niyang naging maligayang bagay ng mga kaarawan nang una:
Nang mahulog ang kaniyang bayan sa kamay ng kalaban, at walang sumaklolo sa kaniya,
Nakita siya ng mga kalaban, tinuya nila ang kaniyang mga pagkasira.
⁸ Ang Jerusalem ay lubhang nagkasala; kaya't siya'y naging parang maruming bagay;
Lahat ng nangagparangal sa kaniya ay humahamak sa kaniya, sapagka't ^(H)kanilang nakita ang kaniyang kahubaran:
Oo, siya'y nagbubuntong-hininga, at tumatalikod.
⁹ Ang kaniyang karumihan ay nasa kaniyang mga laylayan; ^(I)hindi niya naalaala ang kaniyang huling wakas;
Kaya't siya'y nababa ng katakataka; siya'y walang mangaaliw;
Masdan mo, Oh Panginoon, ang aking pagdadalamhati; sapagka't ang kaaway ay nagmalaki.
¹⁰ Iginawad ng kalaban ang kaniyang kamay sa lahat niyang maligayang bagay;
Sapagka't nakita niya na ang mga bansa ay ^(J)pumasok sa kaniyang santuario,
^(K)Yaong mga inutusan mo na huwag magsipasok sa iyong kapisanan.
¹¹ Buong bayan niya ay nagbubuntong-hininga, sila'y nagsisihanap ng tinapay;
Ibinigay nila ang kanilang mga maligayang bagay na kapalit ng pagkain upang paginhawahin ang kaluluwa.
Iyong tingnan, Oh Panginoon, at masdan mo; sapagka't ako'y naging hamak.
¹² Wala bagang anoman sa inyo, sa inyong lahat na nagsisipagdaan?
Inyong masdan, at inyong tingnan kung may anomang kapanglawan na gaya ng aking kapanglawan, na nagawa sa akin,
Na idinalamhati sa akin ng Panginoon sa kaarawan ng kaniyang mabangis na galit.