Book of Common Prayer
45 In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus.
2 Deus noster refugium et virtus; adjutor in tribulationibus quae invenerunt nos nimis.
3 Propterea non timebimus dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris.
4 Sonuerunt, et turbatae sunt aquae eorum; conturbati sunt montes in fortitudine ejus.
5 Fluminis impetus laetificat civitatem Dei: sanctificavit tabernaculum suum Altissimus.
6 Deus in medio ejus, non commovebitur; adjuvabit eam Deus mane diluculo.
7 Conturbatae sunt gentes, et inclinata sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra.
8 Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob.
9 Venite, et videte opera Domini, quae posuit prodigia super terram,
10 auferens bella usque ad finem terrae. Arcum conteret, et confringet arma, et scuta comburet igni.
11 Vacate, et videte quoniam ego sum Deus; exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra.
12 Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob.
47 Psalmus cantici. Filiis Core, secunda sabbati.
2 Magnus Dominus et laudabilis nimis, in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus.
3 Fundatur exsultatione universae terrae mons Sion; latera aquilonis, civitas regis magni.
4 Deus in domibus ejus cognoscetur cum suscipiet eam.
5 Quoniam ecce reges terrae congregati sunt; convenerunt in unum.
6 Ipsi videntes, sic admirati sunt, conturbati sunt, commoti sunt.
7 Tremor apprehendit eos; ibi dolores ut parturientis:
8 in spiritu vehementi conteres naves Tharsis.
9 Sicut audivimus, sic vidimus, in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri: Deus fundavit eam in aeternum.
10 Suscepimus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui.
11 Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terrae; justitia plena est dextera tua.
12 Laetetur mons Sion, et exsultent filiae Judae, propter judicia tua, Domine.
13 Circumdate Sion, et complectimini eam; narrate in turribus ejus.
14 Ponite corda vestra in virtute ejus, et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera.
15 Quoniam hic est Deus, Deus noster in aeternum, et in saeculum saeculi: ipse reget nos in saecula.
48 In finem, filiis Core. Psalmus.
2 Audite haec, omnes gentes; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem:
3 quique terrigenae et filii hominum, simul in unum dives et pauper.
4 Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam.
5 Inclinabo in parabolam aurem meam; aperiam in psalterio propositionem meam.
6 Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me.
7 Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur.
8 Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam,
9 et pretium redemptionis animae suae. Et laborabit in aeternum;
10 et vivet adhuc in finem.
11 Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas,
12 et sepulchra eorum domus illorum in aeternum; tabernacula eorum in progenie et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis.
13 Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
14 Haec via illorum scandalum ipsis; et postea in ore suo complacebunt.
15 Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum.
16 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me.
17 Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus:
18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus.
19 Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur; confitebitur tibi cum benefeceris ei.
20 Introibit usque in progenies patrum suorum; et usque in aeternum non videbit lumen.
21 Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.
24 Sapientia laudabit animam suam, et in Deo honorabitur, et in medio populi sui gloriabitur,
2 et in ecclesiis Altissimi aperiet os suum, et in conspectu virtutis illius gloriabitur,
3 et in medio populi sui exaltabitur, et in plenitudine sancta admirabitur,
4 et in multitudine electorum habebit laudem, et inter benedictos benedicetur, dicens:
5 Ego ex ore Altissimi prodivi, primogenita ante omnem creaturam.
6 Ego feci in caelis ut oriretur lumen indeficiens, et sicut nebula texi omnem terram.
7 Ego in altissimis habitavi, et thronus meus in columna nubis.
8 Gyrum caeli circuivi sola, et profundum abyssi penetravi: in fluctibus maris ambulavi.
9 Et in omni terra steti: et in omni populo,
10 et in omni gente primatum habui:
11 et omnium excellentium et humilium corda virtute calcavi. Et in his omnibus requiem quaesivi, et in haereditate Domini morabor.
12 Tunc praecepit, et dixit mihi Creator omnium: et qui creavit me, requievit in tabernaculo meo.
14 Vae secundum abiit: et ecce vae tertium veniet cito.
15 Et septimus angelus tuba cecinit: et factae sunt voces magnae in caelo dicentes: Factum est regnum hujus mundi, Domini nostri et Christi ejus, et regnabit in saecula saeculorum. Amen.
16 Et viginti quatuor seniores, qui in conspectu Dei sedent in sedibus suis, ceciderunt in facies suas, et adoraverunt Deum, dicentes:
17 Gratias agimus tibi, Domine Deus omnipotens, qui es, et qui eras, et qui venturus es: quia accepisti virtutem tuam magnam, et regnasti.
18 Et iratae sunt gentes, et advenit ira tua et tempus mortuorum judicari, et reddere mercedem servis tuis prophetis, et sanctis, et timentibus nomen tuum pusillis et magnis, et exterminandi eos qui corruperunt terram.
19 Et apertum est templum Dei in caelo: et visa est arca testamenti ejus in templo ejus, et facta sunt fulgura, et voces, et terraemotus, et grando magna.
27 Factum est autem, cum haec diceret: extollens vocem quaedam mulier de turba dixit illi: Beatus venter qui te portavit, et ubera quae suxisti.
28 At ille dixit: Quinimmo beati, qui audiunt verbum Dei et custodiunt illud.
29 Turbis autem concurrentibus coepit dicere: Generatio haec, generatio nequam est: signum quaerit, et signum non dabitur ei, nisi signum Jonae prophetae.
30 Nam sicut fuit Jonas signum Ninivitis, ita erit et Filius hominis generationi isti.
31 Regina austri surget in judicio cum viris generationis hujus, et condemnabit illos: quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis: et ecce plus quam Salomon hic.
32 Viri Ninivitae surgent in judicio cum generatione hac, et condemnabunt illam: quia poenitentiam egerunt ad praedicationem Jonae, et ecce plus quam Jonas hic.
33 Nemo lucernam accendit, et in abscondito ponit, neque sub modio: sed supra candelabrum, ut qui ingrediuntur, lumen videant.
34 Lucerna corporis tui est oculus tuus. Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit: si autem nequam fuerit, etiam corpus tuum tenebrosum erit.
35 Vide ergo ne lumen quod in te est, tenebrae sint.
36 Si ergo corpus tuum totum lucidum fuerit, non habens aliquam partem tenebrarum, erit lucidum totum, et sicut lucerna fulgoris illuminabit te.