Book of Common Prayer

85 Oratio ipsi David. Inclina, Domine, aurem tuam et exaudi me, quoniam inops et pauper sum ego.

² Custodi animam meam, quoniam sanctus sum; salvum fac servum tuum, Deus meus, sperantem in te.

³ Miserere mei, Domine, quoniam ad te clamavi tota die;

⁴ laetifica animam servi tui, quoniam ad te, Domine, animam meam levavi.

⁵ Quoniam tu, Domine, suavis et mitis, et multae misericordiae omnibus invocantibus te.

⁶ Auribus percipe, Domine, orationem meam, et intende voci deprecationis meae.

⁷ In die tribulationis meae clamavi ad te, quia exaudisti me.

⁸ Non est similis tui in diis, Domine, et non est secundum opera tua.

⁹ Omnes gentes quascumque fecisti venient, et adorabunt coram te, Domine, et glorificabunt nomen tuum.

¹⁰ Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia; tu es Deus solus.

¹¹ Deduc me, Domine, in via tua, et ingrediar in veritate tua; laetetur cor meum, ut timeat nomen tuum.

¹² Confitebor tibi, Domine Deus meus, in toto corde meo, et glorificabo nomen tuum in aeternum:

¹³ quia misericordia tua magna est super me, et eruisti animam meam ex inferno inferiori.

¹⁴ Deus, iniqui insurrexerunt super me, et synagoga potentium quaesierunt animam meam: et non proposuerunt te in conspectu suo.

¹⁵ Et tu, Domine Deus, miserator et misericors; patiens, et multae misericordiae, et verax.

¹⁶ Respice in me, et miserere mei; da imperium tuum puero tuo, et salvum fac filium ancillae tuae.

¹⁷ Fac mecum signum in bonum, ut videant qui oderunt me, et confundantur: quoniam tu, Domine, adjuvisti me, et consolatus es me.

87 Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitae.

² Domine, Deus salutis meae, in die clamavi et nocte coram te.

³ Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam.

⁴ Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit.

⁵ AEstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio,

⁶ inter mortuos liber; sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt.

⁷ Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis.

⁸ Super me confirmatus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxisti super me.

⁹ Longe fecisti notos meos a me; posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar;

¹⁰ oculi mei languerunt prae inopia. Clamavi ad te, Domine, tota die; expandi ad te manus meas.

¹¹ Numquid mortuis facies mirabilia? aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi?

¹² Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione?

¹³ Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua? et justitia tua in terra oblivionis?

¹⁴ Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea praeveniet te.

¹⁵ Ut quid, Domine, repellis orationem meam; avertis faciem tuam a me?

¹⁶ Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea; exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.

¹⁷ In me transierunt irae tuae, et terrores tui conturbaverunt me:

¹⁸ circumdederunt me sicut aqua tota die; circumdederunt me simul.

¹⁹ Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria.

89 Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.

² Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a saeculo et usque in saeculum tu es, Deus.

³ Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini, filii hominum.

⁴ Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quae praeteriit: et custodia in nocte

⁵ quae pro nihilo habentur, eorum anni erunt.

⁶ Mane sicut herba transeat; mane floreat, et transeat; vespere decidat, induret, et arescat.

⁷ Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.

⁸ Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo; saeculum nostrum in illuminatione vultus tui.

⁹ Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur;

¹⁰ dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.

¹¹ Quis novit potestatem irae tuae, et prae timore tuo iram tuam

¹² dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia.

¹³ Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos.

¹⁴ Repleti sumus mane misericordia tua; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.

¹⁵ Laetati sumus pro diebus quibus nos humiliasti; annis quibus vidimus mala.

¹⁶ Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum.

¹⁷ Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.

¹⁴ Igitur egressus est populus de tabernaculis suis, ut transiret Jordanem: et sacerdotes, qui portabant arcam foederis, pergebant ante eum.

¹⁵ Ingressisque eis Jordanem, et pedibus eorum in parte aquae tinctis (Jordanis autem ripas alvei sui tempore messis impleverat),

¹⁶ steterunt aquae descendentes in loco uno, et ad instar montis intumescentes apparebant procul, ab urbe quae vocatur Adom usque ad locum Sarthan: quae autem inferiores erant, in mare Solitudinis (quod nunc vocatur Mortuum) descenderunt, usquequo omnino deficerent.

¹⁷ Populus autem incedebat contra Jericho: et sacerdotes qui portabant arcam foederis Domini, stabant super siccam humum in medio Jordanis accincti, omnisque populus per arentem alveum transibat.

4 Quibus transgressis, dixit Dominus ad Josue:

² Elige duodecim viros singulos per singulas tribus:

³ et praecipe eis ut tollant de medio Jordanis alveo, ubi steterunt pedes sacerdotum, duodecim durissimos lapides, quos ponetis in loco castrorum, ubi fixeritis hac nocte tentoria.

⁴ Vocavitque Josue duodecim viros, quos elegerat de filiis Israel, singulos de singulis tribubus,

⁵ et ait ad eos: Ite ante arcam Domini Dei vestri ad Jordanis medium, et portate inde singuli singulos lapides in humeris vestris, juxta numerum filiorum Israel,

⁶ ut sit signum inter vos: et quando interrogaverint vos filii vestri cras, dicentes: Quid sibi volunt isti lapides?

⁷ respondebitis eis: Defecerunt aquae Jordanis ante arcam foederis Domini, cum transiret eum: idcirco positi sunt lapides isti in monimentum filiorum Israel usque in aeternum.

5 Estote ergo imitatores Dei, sicut filii carissimi,

² et ambulate in dilectione, sicut et Christus dilexit nos, et tradidit semetipsum pro nobis, oblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis.

³ Fornicatio autem, et omnis immunditia, aut avaritia, nec nominetur in vobis, sicut decet sanctos:

⁴ aut turpitudo, aut stultiloquium, aut scurrilitas, quae ad rem non pertinet: sed magis gratiarum actio.

⁵ Hoc enim scitote intelligentes: quod omnis fornicator, aut immundus, aut avarus, quod est idolorum servitus, non habet haereditatem in regno Christi et Dei.

⁶ Nemo vos seducat inanibus verbis: propter haec enim venit ira Dei in filios diffidentiae.

⁷ Nolite ergo effici participes eorum.

⁸ Eratis enim aliquando tenebrae: nunc autem lux in Domino. Ut filii lucis ambulate:

⁹ fructus enim lucis est in omni bonitate, et justitia, et veritate:

¹⁰ probantes quid sit beneplacitum Deo:

¹¹ et nolite communicare operibus infructuosis tenebrarum, magis autem redarguite.

¹² Quae enim in occulto fiunt ab ipsis, turpe est et dicere.

¹³ Omnia autem, quae arguuntur, a lumine manifestantur: omne enim, quod manifestatur, lumen est.

¹⁴ Propter quod dicit: Surge qui dormis, et exsurge a mortuis, et illuminabit te Christus.

¹⁵ Videte itaque, fratres, quomodo caute ambuletis: non quasi insipientes,

¹⁶ sed ut sapientes: redimentes tempus, quoniam dies mali sunt.

¹⁷ Propterea nolite fieri imprudentes, sed intelligentes quae sit voluntas Dei.

¹⁸ Et nolite inebriari vino, in quo est luxuria, sed implemini Spiritu Sancto,

¹⁹ loquentes vobismetipsis in psalmis, et hymnis, et canticis spiritualibus, cantantes et psallentes in cordibus vestris Domino,

²⁰ gratias agentes semper pro omnibus in nomine Domini nostri Jesu Christi Deo et Patri,

9 Et praeteriens Jesus vidit hominem caecum a nativitate:

² et interrogaverunt eum discipuli ejus: Rabbi, quis peccavit, hic, aut parentes ejus, ut caecus nasceretur?

³ Respondit Jesus: Neque hic peccavit, neque parentes ejus: sed ut manifestentur opera Dei in illo.

⁴ Me oportet operari opera ejus qui misit me, donec dies est: venit nox, quando nemo potest operari:

⁵ quamdiu sum in mundo, lux sum mundi.

⁶ Haec cum dixisset, exspuit in terram, et fecit lutum ex sputo, et linivit lutum super oculos ejus,

⁷ et dixit ei: Vade, lava in natatoria Siloe (quod interpretatur Missus). Abiit ergo, et lavit, et venit videns.

⁸ Itaque vicini, et qui viderant eum prius quia mendicus erat, dicebant: Nonne hic est qui sedebat, et mendicabat? Alii dicebant: Quia hic est.

⁹ Alii autem: Nequaquam, sed similis est ei. Ille vero dicebat: Quia ego sum.

¹⁰ Dicebant ergo ei: Quomodo aperti sunt tibi oculi?

¹¹ Respondit: Ille homo qui dicitur Jesus, lutum fecit: et unxit oculos meos, et dixit mihi: Vade ad natatoria Siloe, et lava. Et abii, et lavi, et video.

¹² Et dixerunt ei: Ubi est ille? Ait: Nescio.

³⁵ Audivit Jesus quia ejecerunt eum foras: et cum invenisset eum, dixit ei: Tu credis in Filium Dei?

³⁶ Respondit ille, et dixit: Quis est, Domine, ut credam in eum?

³⁷ Et dixit ei Jesus: Et vidisti eum, et qui loquitur tecum, ipse est.

³⁸ At ille ait: Credo, Domine. Et procidens adoravit eum.