Book of Common Prayer
80 In finem, pro torcularibus. Psalmus ipsi Asaph.
2 Exsultate Deo adjutori nostro; jubilate Deo Jacob.
3 Sumite psalmum, et date tympanum; psalterium jucundum cum cithara.
4 Buccinate in neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestrae:
5 quia praeceptum in Israel est, et judicium Deo Jacob.
6 Testimonium in Joseph posuit illud, cum exiret de terra AEgypti; linguam quam non noverat, audivit.
7 Divertit ab oneribus dorsum ejus; manus ejus in cophino servierunt.
8 In tribulatione invocasti me, et liberavi te. Exaudivi te in abscondito tempestatis; probavi te apud aquam contradictionis.
9 Audi, populus meus, et contestabor te. Israel, si audieris me,
10 non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum.
11 Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra AEgypti. Dilata os tuum, et implebo illud.
12 Et non audivit populus meus vocem meam, et Israel non intendit mihi.
13 Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum; ibunt in adinventionibus suis.
14 Si populus meus audisset me, Israel si in viis meis ambulasset,
15 pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem, et super tribulantes eos misissem manum meam.
16 Inimici Domini mentiti sunt ei, et erit tempus eorum in saecula.
17 Et cibavit eos ex adipe frumenti, et de petra melle saturavit eos.
77 Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio.
3 Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.
4 Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quae fecit.
5 Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israel, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
6 ut cognoscat generatio altera: filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,
7 ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant:
8 ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quae non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
9 Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.
10 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.
11 Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quae ostendit eis.
12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra AEgypti, in campo Taneos.
13 Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre:
14 et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.
15 Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.
16 Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.
19 Et male locuti sunt de Deo; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
20 quoniam percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
21 Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israel:
22 quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.
23 Et mandavit nubibus desuper, et januas caeli aperuit.
24 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem caeli dedit eis.
25 Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia.
26 Transtulit austrum de caelo, et induxit in virtute sua africum.
27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.
29 Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
30 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escae eorum erant in ore ipsorum,
31 et ira Dei ascendit super eos: et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit.
32 In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33 Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.
34 Cum occideret eos, quaerebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
35 Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei;
37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.
39 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.
40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto; in iram concitaverunt eum in inaquoso?
41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israel exacerbaverunt.
42 Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis:
43 sicut posuit in AEgypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos;
44 et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
45 Misit in eos coenomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos;
46 et dedit aerugini fructus eorum, et labores eorum locustae;
47 et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina;
48 et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni;
49 misit in eos iram indignationis suae, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos.
50 Viam fecit semitae irae suae: non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit:
51 et percussit omne primogenitum in terra AEgypti; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham:
52 et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto:
53 et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.
54 Et induxit eos in montem sanctificationis suae, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;
55 et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.
57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
59 Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israel.
60 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Et conclusit in gladio populum suum, et haereditatem suam sprevit.
63 Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatae.
64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduae eorum non plorabantur.
65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
66 Et percussit inimicos suos in posteriora; opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit:
68 sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.
69 Et aedificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in saecula.
70 Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post foetantes accepit eum:
71 pascere Jacob servum suum, et Israel haereditatem suam.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
79 In finem, pro iis qui commutabuntur. Testimonium Asaph, psalmus.
2 Qui regis Israel, intende; qui deducis velut ovem Joseph. Qui sedes super cherubim, manifestare
3 coram Ephraim, Benjamin, et Manasse. Excita potentiam tuam, et veni, ut salvos facias nos.
4 Deus, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.
5 Domine Deus virtutum, quousque irasceris super orationem servi tui?
6 cibabis nos pane lacrimarum, et potum dabis nobis in lacrimis in mensura?
7 Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris, et inimici nostri subsannaverunt nos.
8 Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.
9 Vineam de AEgypto transtulisti: ejecisti gentes, et plantasti eam.
10 Dux itineris fuisti in conspectu ejus; plantasti radices ejus, et implevit terram.
11 Operuit montes umbra ejus, et arbusta ejus cedros Dei.
12 Extendit palmites suos usque ad mare, et usque ad flumen propagines ejus.
13 Ut quid destruxisti maceriam ejus, et vindemiant eam omnes qui praetergrediuntur viam?
14 Exterminavit eam aper de silva, et singularis ferus depastus est eam.
15 Deus virtutum, convertere, respice de caelo, et vide, et visita vineam istam:
16 et perfice eam quam plantavit dextera tua, et super filium hominis quem confirmasti tibi.
17 Incensa igni et suffossa, ab increpatione vultus tui peribunt.
18 Fiat manus tua super virum dexterae tuae, et super filium hominis quem confirmasti tibi.
19 Et non discedimus a te: vivificabis nos, et nomen tuum invocabimus.
20 Domine Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.
58 Clama, ne cesses, quasi tuba exalta vocem tuam, et annuntia populo meo scelera eorum, et domui Jacob peccata eorum.
2 Me etenim de die in diem quaerunt, et scire vias meas volunt, quasi gens quae justitiam fecerit, et judicium Dei sui non dereliquerit. Rogant me judicia justitiae; appropinquare Deo volunt.
3 Quare jejunavimus, et non aspexisti; humiliavimus animas nostras, et nescisti? Ecce in die jejunii vestri invenitur voluntas vestra, et omnes debitores vestros repetitis.
4 Ecce ad lites et contentiones jejunatis, et percutitis pugno impie. Nolite jejunare sicut usque ad hanc diem, ut audiatur in excelso clamor vester.
5 Numquid tale est jejunium quod elegi, per diem affligere hominem animam suam? numquid contorquere quasi circulum caput suum, et saccum et cinerem sternere? numquid istud vocabis jejunium, et diem acceptabilem Domino?
6 Nonne hoc est magis jejunium quod elegi? Dissolve colligationes impietatis, solve fasciculos deprimentes, dimitte eos qui confracti sunt liberos, et omne onus dirumpe;
7 frange esurienti panem tuum, et egenos vagosque induc in domum tuam; cum videris nudum, operi eum, et carnem tuam ne despexeris.
8 Tunc erumpet quasi mane lumen tuum; et sanitas tua citius orietur, et anteibit faciem tuam justitia tua, et gloria Domini colliget te.
9 Tunc invocabis, et Dominus exaudiet; clamabis, et dicet: Ecce adsum. Si abstuleris de medio tui catenam, et desieris extendere digitum et loqui quod non prodest;
10 cum effuderis esurienti animam tuam, et animam afflictam repleveris, orietur in tenebris lux tua, et tenebrae tuae erunt sicut meridies.
11 Et requiem tibi dabit Dominus semper, et implebit splendoribus animam tuam, et ossa tua liberabit; et eris quasi hortus irriguus, et sicut fons aquarum cujus non deficient aquae.
12 Et aedificabuntur in te deserta saeculorum, fundamenta generationis et generationis suscitabis; et vocaberis aedificator sepium, avertens semitas in quietem.
11 Videte qualibus litteris scripsi vobis mea manu.
12 Quicumque enim volunt placere in carne, hi cogunt vos circumcidi, tantum ut crucis Christi persecutionem non patiantur.
13 Neque enim qui circumciduntur, legem custodiunt: sed volunt vos circumcidi, ut in carne vestra glorientur.
14 Mihi autem absit gloriari, nisi in cruce Domini nostri Jesu Christi: per quem mihi mundus crucifixus est, et ego mundo.
15 In Christo enim Jesu neque circumcisio aliquid valet, neque praeputium, sed nova creatura.
16 Et quicumque hanc regulam secuti fuerint, pax super illos, et misericordia, et super Israel Dei.
17 De cetero, nemo mihi molestus sit: ego enim stigmata Domini Jesu in corpore meo porto.
18 Gratia Domini nostri Jesu Christi cum spiritu vestro, fratres. Amen.
30 Docebat autem discipulos suos, et dicebat illis: Quoniam Filius hominis tradetur in manus hominum, et occident eum, et occisus tertia die resurget.
31 At illi ignorabant verbum: et timebant interrogare eum.
32 Et venerunt Capharnaum. Qui cum domi essent, interrogabat eos: Quid in via tractabatis?
33 At illi tacebant: siquidem in via inter se disputaverunt: quis eorum major esset.
34 Et residens vocavit duodecim, et ait illis: Si quis vult primus esse, erit omnium novissimus, et omnium minister.
35 Et accipiens puerum, statuit eum in medio eorum: quem cum complexus esset, ait illis:
36 Quisquis unum ex hujusmodi pueris receperit in nomine meo, me recipit: et quicumque me susceperit, non me suscipit, sed eum qui misit me.
37 Respondit illi Joannes, dicens: Magister, vidimus quemdam in nomine tuo ejicientem daemonia, qui non sequitur nos, et prohibuimus eum.
38 Jesus autem ait: Nolite prohibere eum: nemo est enim qui faciat virtutem in nomine meo, et possit cito male loqui de me:
39 qui enim non est adversum vos, pro vobis est.
40 Quisquis enim potum dederit vobis calicem aquae in nomine meo, quia Christi estis: amen dico vobis, non perdet mercedem suam.
41 Et quisquis scandalizaverit unum ex his pusillis credentibus in me: bonum est ei magis si circumdaretur mola asinaria collo ejus, et in mare mitteretur.