Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Zasady życia we wspólnocie

6 Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy jesteście duchowi, poprawiajcie takiego w duchu łagodności. Uważajcie przy tym na siebie, abyście wy nie ulegli pokusie. ² Jedni drugich brzemiona noście. W ten sposób wypełnicie Prawo Chrystusa. ³ Jeśli bowiem ktoś uważa, że jest czymś, będąc niczym, zwodzi samego siebie.

⁴ Niech każdy poddaje próbie swe własne postępowanie. Da mu to powód do chluby z tego, co sam osiągnął, a nie z tego, jak wypadł na tle innych osób. ⁵ Przecież i tak każdy poniesie swój własny ciężar.

⁶ Ten, kto jest nauczany Słowa, niech dzieli się wszelkim dobrem z tym, który naucza.

⁷ Nie błądźcie, Bóg nie pozwala z siebie szydzić! Dlatego co człowiek sieje, to i żąć będzie. ⁸ Kto sieje dla swojego ciała, z ciała będzie żął skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha będzie żął życie wieczne. ⁹ Bądźmy niestrudzeni w szlachetnym postępowaniu. Jeśli w nim wytrwamy, czeka nas czas wielkich żniw. ¹⁰ W związku z tym, gdy tylko mamy możliwość, świadczmy dobro wszystkim, a zwłaszcza domownikom wiary.

Ostatnie uwagi

¹¹ Zauważcie, jak wielkimi literami własnoręcznie do was piszę.

¹² To ci wszyscy, którzy chcą wywrzeć na was wrażenie obnosząc się ze swym ciałem, nakłaniają was, abyście dali się obrzezać. Czynią to tylko po to, żeby uniknąć prześladowania z powodu krzyża Chrystusa. ¹³ Sami bowiem, choć obrzezani, nie przestrzegają Prawa. Tym niemniej was chcą obrzezywać — aby się szczycić waszym ciałem.

¹⁴ Co do mnie zaś, nie będę się czymkolwiek szczycił, chyba że krzyżem naszego Pana Jezusa Chrystusa, na którym świat został dla mnie ukrzyżowany — a ja dla świata. ¹⁵ Obrzezanie, podobnie jak nieobrzezanie nic nie znaczą. Liczy się nowe stworzenie. ¹⁶ Pokój i miłosierdzie tym wszystkim, którzy uchwycą się tej zasady, w tym również Bożemu Izraelowi.

Rozesłanie siedemdziesięciu dwóch posłańców

10 Potem Pan wyznaczył innych siedemdziesięciu dwóch ludzi i rozesłał ich przed sobą po dwóch do każdego miasta i miejsca, gdzie sam zamierzał się udać. ² Powiedział im przy tym: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście zatem Pana żniwa, aby przyśpieszył wyjście robotników na swoje żniwo. ³ Idźcie! Oto posyłam was jak jagnięta między wilki. ⁴ Nie bierzcie ze sobą sakiewki ani torby, ani sandałów; przy nikim też nie zatrzymujcie się na powitania.

⁵ Czyjkolwiek próg przestąpicie, mówcie najpierw: Pokój temu domowi! ⁶ Jeśli jego mieszkańcem okaże się człowiek pokoju, spłynie na niego wasz pokój, a jeśli nie, wasz pokój powróci do was. ⁷ Pozostawajcie w tym domu, korzystajcie z jedzenia i picia domowników, gdyż robotnik jest godny swojej zapłaty. Nie przenoście się też z jednego domu do drugiego.

⁸ Jeśli w którymś mieście spotkacie się z życzliwym przyjęciem, jedzcie to, co przed wami postawią. ⁹ Uzdrawiajcie tam chorych i głoście: Przyszło do was Królestwo Boże. ¹⁰ A jeśli w którymś mieście was nie przyjmą, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: ¹¹ Strząsamy nawet kurz, który w waszym mieście przywarł nam do stóp. Wiedzcie jednak, że nadeszło Królestwo Boże!

¹⁶ Kto was słucha, Mnie słucha. Kto wami gardzi, Mną gardzi. A kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał.

¹⁷ Siedemdziesięciu dwóch posłańców powróciło z radością donosząc: Panie, w Twoim imieniu nawet demony są nam podległe.

¹⁸ Wówczas im powiedział: Widziałem, jak szatan niby błyskawica spadł z nieba. ¹⁹ Oto obdarzyłem was władzą deptania węży i skorpionów oraz wszelkiej mocy nieprzyjaciela — i na pewno nic wam nie zaszkodzi. ²⁰ Jednak cieszcie się nie z tego, że złe duchy są wam podległe, cieszcie się raczej z tego, że wasze imiona zapisane są w niebie.