Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

118 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

² Niech powie teraz Izrael, że jego miłosierdzie trwa na wieki.

¹⁴ PAN jest moją siłą i pieśnią, on stał się moim zbawieniem.

¹⁵ Głos radości i zbawienia w namiotach sprawiedliwych: Prawica PANA działa potężnie;

¹⁶ Prawica PANA jest wywyższona, prawica PANA działa potężnie.

¹⁷ Nie umrę, lecz będę żył i opowiadał dzieła PANA.

¹⁸ PAN ukarał mnie surowo, ale nie wydał mnie na śmierć.

¹⁹ Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, a wejdę w nie i będę wysławiał PANA.

²⁰ To jest brama PANA, którą wchodzą sprawiedliwi.

²¹ Będę cię wysławiać, bo mnie wysłuchałeś i stałeś się moim zbawieniem.

²² Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym.

²³ PAN to sprawił i jest to cudowne w naszych oczach.

²⁴ Oto dzień, który PAN uczynił, weselmy się i radujmy się w nim.

24 Pierwszego dnia tygodnia wczesnym rankiem przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały, a z nimi i inne kobiety;

² I zastały kamień odwalony od grobowca.

³ A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa.

⁴ A gdy zakłopotały się z tego powodu, nagle dwaj mężowie stanęli przy nich w lśniących szatach.

⁵ I przestraszone, schyliły twarze ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?

⁶ Nie ma go tu, ale powstał z martwych. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, gdy był jeszcze w Galilei:

⁷ Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.

⁸ I przypomniały sobie jego słowa.

⁹ A wróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko jedenastu i wszystkim pozostałym.

¹⁰ A były to: Maria Magdalena i Joanna, Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, które opowiedziały to apostołom.

¹¹ Lecz ich słowa wydały im się niczym baśnie i nie uwierzyli im.

¹² Wtedy Piotr wstał i pobiegł do grobu. A gdy się nachylił, zobaczył płótna leżące osobno i odszedł, dziwiąc się temu, co się stało.