Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

105 Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.

² Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.

³ Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających PANA.

⁴ Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.

⁵ Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.

⁶ Wy, potomkowie Abrahama, jego słudzy; wy, synowie Jakuba, jego wybrańcy!

⁷ On jest PANEM, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.

⁸ Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;

⁹ O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.

¹⁰ Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;

¹¹ Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;

¹² Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.

¹³ I wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu;

¹⁴ Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, mówiąc:

¹⁵ Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie nic złego.

¹⁶ Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.

¹⁷ Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;

¹⁸ Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;

¹⁹ Aż do tego czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo PANA doświadczało go.

²⁰ Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.

²¹ Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;

²² Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.

²³ Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;

²⁴ Gdzie Bóg bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.

²⁵ Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.

²⁶ Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;

²⁷ Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.

²⁸ Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.

²⁹ Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.

³⁰ Ich ziemia wydała mnóstwo żab, były nawet w komnatach królewskich.

³¹ Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy, mszyce w całym ich kraju.

³² Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.

³³ Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.

³⁴ Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo świerszczy;

³⁵ I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.

³⁶ Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.

³⁷ Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.

³⁸ Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.

³⁹ Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.

⁴⁰ Na ich żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.

⁴¹ Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach jak rzeka;

⁴² Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.

4 Cóż więc powiemy, co zyskał Abraham, nasz ojciec, według ciała?

² Jeśli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma się czym chlubić, ale nie przed Bogiem.

³ Cóż bowiem mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość.

⁴ A temu, kto pracuje, zapłata nie jest uznana za łaskę, ale za należność.

⁵ Temu zaś, kto nie pracuje, lecz wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiara zostaje poczytana za sprawiedliwość.

⁶ Jak i Dawid mówi, że błogosławiony jest człowiek, któremu Bóg przypisze sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc:

⁷ Błogosławieni, których nieprawości są przebaczone i których grzechy są zakryte.

⁸ Błogosławiony człowiek, któremu Pan nie poczyta grzechu.

⁹ Czy więc to błogosławieństwo dotyczy tylko obrzezanych, czy też nieobrzezanych? Mówimy przecież, że wiara została Abrahamowi poczytana za sprawiedliwość.

¹⁰ Jakże więc została mu poczytana? Gdy był obrzezany czy przed obrzezaniem? Nie po obrzezaniu, ale przed obrzezaniem.

¹¹ I przyjął znak obrzezania jako pieczęć sprawiedliwości wiary, którą miał przed obrzezaniem, po to, aby był ojcem wszystkich nieobrzezanych wierzących, aby im też poczytana była sprawiedliwość;

¹² I aby był ojcem obrzezania, nie tylko tych, którzy są obrzezani, ale też tych, którzy chodzą śladami wiary naszego ojca Abrahama, którą miał przed obrzezaniem.