Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

99 PAN króluje, niech drżą narody; siedzi między cherubinami, niech zachwieje się ziemia.

² Wielki jest PAN na Syjonie i wywyższony nad wszystkie narody.

³ Niech wysławiają twoje wielkie i straszne imię, bo jest święte.

⁴ Moc króla miłuje sąd, ty ustanowiłeś słuszność, ty wykonujesz sąd i sprawiedliwość w Jakubie.

⁵ Wywyższajcie PANA, naszego Boga, i oddajcie pokłon u podnóżka jego stóp, bo on jest święty.

⁶ Mojżesz i Aaron wśród jego kapłanów, a Samuel wśród tych, którzy wzywają jego imienia; wołali do PANA, a on ich wysłuchał.

⁷ W słupie obłoku mówił do nich, a oni strzegli jego świadectw i praw, które im dał.

⁸ PANIE, nasz Boże, ty ich wysłuchiwałeś, byłeś dla nich Bogiem, który przebacza, choć karałeś ich za ich występki.

⁹ Wywyższajcie PANA, naszego Boga, i oddajcie pokłon na jego świętej górze, bo PAN, nasz Bóg, jest święty.

¹² Mając więc taką nadzieję, z całą otwartością mówimy;

¹³ A nie jak Mojżesz, który kładł sobie na twarz zasłonę, aby synowie Izraela nie wpatrywali się w koniec tego, co miało przeminąć.

¹⁴ Lecz ich umysły zostały zaślepione; aż do dnia dzisiejszego bowiem przy czytaniu Starego Testamentu ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, gdyż jest usuwana w Chrystusie.

¹⁵ I aż po dzień dzisiejszy, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu.

¹⁶ Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta.

¹⁷ Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność.

¹⁸ Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.

4 Dlatego mając to posługiwanie, tak jak otrzymaliśmy miłosierdzie, nie zniechęcamy się.

² Lecz wyrzekliśmy się ukrytych haniebnych czynów, nie postępując podstępnie ani nie fałszując słowa Bożego, ale przez ujawnianie prawdy polecamy samych siebie sumieniu każdego człowieka w obliczu Boga.

²⁸ W jakieś osiem dni po tych mowach wziął ze sobą Piotra, Jana i Jakuba i wszedł na górę, aby się modlić.

²⁹ A gdy się modlił, zmienił się wygląd jego oblicza, a jego szaty stały się białe i lśniące.

³⁰ A oto rozmawiało z nim dwóch mężów. Byli to Mojżesz i Eliasz.

³¹ Ukazali się oni w chwale i mówili o jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie.

³² A Piotra i tych, którzy z nim byli, zmógł sen. Gdy się obudzili, ujrzeli jego chwałę i tych dwóch mężów, którzy z nim stali.

³³ Kiedy oni od niego odeszli, Piotr powiedział do Jezusa: Mistrzu, dobrze nam tu być. Postawmy więc trzy namioty: jeden dla ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Nie wiedział bowiem, co mówi.

³⁴ A gdy on to mówił, pojawił się obłok i zacienił ich. I zlękli się, kiedy oni wchodzili w obłok.

³⁵ I rozległ się głos z obłoku: To jest mój umiłowany Syn, jego słuchajcie.

³⁶ Gdy zaś ten głos się rozległ, okazało się, że Jezus jest sam. A oni milczeli i w tych dniach nikomu nie mówili nic o tym, co widzieli.

³⁷ Nazajutrz, gdy zeszli z góry, mnóstwo ludzi wyszło mu naprzeciw.

³⁸ Nagle jakiś człowiek z tłumu zawołał: Nauczycielu, proszę cię, spójrz na mego syna, bo to mój jedynak.

³⁹ I oto duch dopada go, a on nagle krzyczy. Szarpie nim tak, że się pieni i potłukłszy go, niechętnie od niego odchodzi.

⁴⁰ I prosiłem twoich uczniów, aby go wypędzili, ale nie mogli.

⁴¹ Wtedy Jezus odpowiedział: O pokolenie bez wiary i przewrotne! Jak długo będę z wami i jak długo mam was znosić? Przyprowadź tu swego syna.

⁴² A gdy on jeszcze podchodził, powalił go demon i zaczął nim targać. Lecz Jezus zgromił ducha nieczystego, uzdrowił chłopca i oddał go jego ojcu.

⁴³ I zdumieli się wszyscy potęgą Boga. A gdy się dziwili wszystkiemu, co czynił Jezus, on powiedział do swoich uczniów: