Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

⁵ PANIE, twoje miłosierdzie sięga niebios, twoja wierność aż do obłoków.

⁶ Twoja sprawiedliwość jak najwyższe góry, twoje sądy jak wielka przepaść; ty, PANIE, zachowujesz ludzi i zwierzęta!

⁷ Jak cenne jest twoje miłosierdzie, Boże! Dlatego synowie ludzcy chronią się w cieniu twoich skrzydeł.

⁸ Nasycą się obfitością twego domu, napoisz ich strumieniem twoich rozkoszy.

⁹ U ciebie bowiem jest źródło życia, w twojej światłości ujrzymy światłość.

¹⁰ Roztocz twe miłosierdzie nad tymi, którzy cię znają, a twoją sprawiedliwość nad ludźmi prawego serca.

12 A co do duchowych darów, bracia, nie chcę, żebyście byli w niewiedzy.

² Wiecie, że gdy byliście poganami, do niemych bożków, jak was wiedziono, daliście się prowadzić.

³ Dlatego oznajmiam wam, że nikt, kto mówi przez Ducha Bożego, nie powie, że Jezus jest przeklęty. Nikt też nie może powiedzieć, że Jezus jest Panem, jak tylko przez Ducha Świętego.

⁴ A różne są dary, lecz ten sam Duch.

⁵ Różne też są posługi, lecz ten sam Pan.

⁶ I różne są działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich.

⁷ A każdemu jest dany przejaw Ducha dla wspólnego pożytku.

⁸ Jednemu bowiem przez Ducha jest dana mowa mądrości, drugiemu mowa wiedzy przez tego samego Ducha;

⁹ Innemu wiara w tym samym Duchu, innemu dar uzdrawiania w tym samym Duchu;

¹⁰ Innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozróżnianie duchów, innemu różne rodzaje języków, a innemu tłumaczenie języków.

¹¹ A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce.

2 A trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam matka Jezusa.

² Zaproszono na to wesele także Jezusa i jego uczniów.

³ A gdy zabrakło wina, matka Jezusa powiedziała do niego: Nie mają wina.

⁴ Jezus jej odpowiedział: Co ja mam z tobą, kobieto? Jeszcze nie nadeszła moja godzina.

⁵ Jego matka powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, co wam powie.

⁶ A było tam sześć stągwi kamiennych, postawionych według żydowskiego zwyczaju oczyszczenia, mieszczących każda dwa albo trzy wiadra.

⁷ Jezus im powiedział: Napełnijcie te stągwie wodą. I napełnili je aż po brzegi.

⁸ Wtedy powiedział do nich: Zaczerpnijcie teraz i zanieście przełożonemu wesela. I zanieśli.

⁹ A gdy przełożony wesela skosztował wody, która stała się winem (a nie wiedział, skąd pochodziło, lecz słudzy, którzy zaczerpnęli wody, wiedzieli), zawołał oblubieńca.

¹⁰ I powiedział do niego: Każdy człowiek najpierw podaje dobre wino, a gdy sobie podpiją, wtedy gorsze. A ty dobre wino zachowałeś aż do tej pory.

¹¹ Taki początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej i objawił swoją chwałę, i uwierzyli w niego jego uczniowie.