Revised Common Lectionary (Semicontinuous)

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

20 Niech cię wysłucha PAN w dniu utrapienia, niech cię chroni imię Boga Jakuba.

² Niech ci ześle pomoc ze świątyni i niech cię wesprze z Syjonu.

³ Niech pamięta wszystkie twoje ofiary i niech przyjmie twoje całopalenia. Sela.

⁴ Niech da ci wszystko, czego pragnie twoje serce, i każdy twój zamysł niech wypełni.

⁵ Będziemy się radować z twojego zbawienia i w imię naszego Boga sztandary podniesiemy. Niech PAN spełni wszystkie twoje prośby.

⁶ Teraz wiem, że PAN wybawia swego pomazańca, wysłucha go ze swego świętego nieba zbawczą mocą swojej prawicy.

⁷ Jedni pokładają ufność w rydwanach, inni w koniach, lecz my będziemy wspominać imię PANA, naszego Boga.

⁸ Tamci zachwiali się i upadli, a my powstaliśmy i ostoimy się.

⁹ PANIE, wybaw nas, a król niech nas wysłucha w dniu naszego wołania.

⁶ Tak więc mamy zawsze ufność, wiedząc, że dopóki mieszkamy w tym ciele, tułamy się z dala od Pana.

⁷ (Przez wiarę bowiem kroczymy, a nie przez widzenie.)

⁸ Mamy jednak ufność i wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.

⁹ Dlatego też zabiegamy o to, żeby się jemu podobać, czy mieszkamy w ciele, czy z niego wychodzimy.

¹⁰ Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za to, co czynił w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.

¹¹ Wiedząc zatem o tym strachu Pańskim, przekonujemy ludzi; dla Boga zaś wszystko w nas jest jawne; mam też nadzieję, że i dla waszych sumień wszystko w nas jest jawne.

¹² Bo nie polecamy wam ponownie samych siebie, ale dajemy wam sposobność do chlubienia się nami, żebyście mieli co odpowiedzieć tym, którzy się chlubią tym, co zewnętrzne, a nie sercem.

¹³ Jeśli zaś odchodzimy od zmysłów – dla Boga odchodzimy, jeżeli jesteśmy przy zdrowych zmysłach – dla was jesteśmy.

¹⁴ Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli.

¹⁵ A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.

¹⁶ Dlatego my odtąd nikogo nie znamy według ciała, a chociaż znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już więcej go takim nie znamy.

¹⁷ Tak więc jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; to, co stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe.

²⁶ I mówił: Z królestwem Bożym jest tak, jak gdyby człowiek wrzucił ziarno w ziemię.

²⁷ Czy śpi, czy wstaje, we dnie i w nocy, ziarno wschodzi i rośnie, a on nie wie jak.

²⁸ Bo ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie.

²⁹ A gdy plon dojrzeje, on zaraz zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo.

³⁰ Powiedział jeszcze: Do czego przyrównamy królestwo Boże albo jaką przypowieścią je wyrazimy?

³¹ Jest jak ziarno gorczycy, które, gdy zostaje wsiane w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi.

³² Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki niebieskie mogą się gnieździć w jego cieniu.

³³ I w wielu takich przypowieściach mówił im słowo, stosownie do tego, jak mogli słuchać.

³⁴ A bez przypowieści nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał wszystko swoim uczniom.