Revised Common Lectionary (Complementary)

1 Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą niegodziwych, nie stoi na drodze grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców;

² Lecz ma upodobanie w prawie PANA i nad jego prawem rozmyśla we dnie i w nocy.

³ Będzie on bowiem jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które wydaje swój owoc w swoim czasie; jego liść nie zwiędnie i wszystko, co robi, powiedzie się.

⁴ Nie tak niegodziwi; oni są jak plewa, którą wiatr rozmiata.

⁵ Dlatego niegodziwi nie ostoją się na sądzie ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.

⁶ PAN bowiem zna drogę sprawiedliwych, ale droga niegodziwych zaginie.

¹ Paweł, więzień Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do umiłowanego Filemona, naszego współpracownika;

² Do naszej umiłowanej Apfii, do Archipa, naszego współbojownika i do kościoła, który jest w twoim domu.

³ Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

⁴ Dziękuję mojemu Bogu, zawsze wzmiankę czyniąc o tobie w moich modlitwach;

⁵ Słysząc o twojej miłości i wierze, którą masz względem Pana Jezusa i względem wszystkich świętych;

⁶ Modlę się, aby udzielenie twojej wiary doprowadziło do poznania wszelkiego dobra, które jest w was przez Chrystusa Jezusa.

⁷ Mamy bowiem wielką radość i pociechę z powodu twojej miłości, bracie, gdyż przez ciebie serca świętych zostały pokrzepione.

⁸ Dlatego, chociaż mogę śmiało w Chrystusie nakazać ci, co należy czynić;

⁹ To jednak ze względu na miłość raczej proszę, będąc tym, kim jestem – Pawłem, starcem, a teraz i więźniem Jezusa Chrystusa;

¹⁰ Proszę cię za moim synem, Onezymem, którego zrodziłem w moich więzach;

¹¹ Który niegdyś był dla ciebie nieużyteczny, ale teraz dla ciebie i dla mnie jest bardzo użyteczny.

¹² Jego odsyłam, przyjmij go więc jak moje serce.

¹³ Zamierzałem go przy sobie zatrzymać, aby zamiast ciebie posługiwał mi w więzach ewangelii.

¹⁴ Lecz bez twojej zgody nie chciałem nic czynić, aby twój dobry uczynek nie był jakby z przymusu, ale z własnej woli.

¹⁵ Może bowiem dlatego oddalił się na chwilę od ciebie, abyś go odzyskał na zawsze;

¹⁶ Już nie jako sługę, lecz więcej niż sługę, jako brata umiłowanego, zwłaszcza dla mnie, a tym bardziej dla ciebie, i w ciele, i w Panu.

¹⁷ Jeżeli więc masz mnie za przyjaciela, przyjmij go jak mnie.

¹⁸ A jeśli wyrządził ci jakąś szkodę albo jest ci coś winien, policz to na mój rachunek.

¹⁹ Ja, Paweł, napisałem własnoręcznie, ja zapłacę, by nie mówić już o tym, że jesteś mi winien samego siebie.

²⁰ Tak, bracie, niech ja dzięki tobie doznam radości w Panu, pokrzep moje serce w Panu.

²¹ Napisałem ci, będąc pewny twego posłuszeństwa, wiedząc, że uczynisz nawet więcej, niż mówię.

²⁵ I szły z nim wielkie tłumy. A on, odwróciwszy się, powiedział do nich:

²⁶ Jeśli ktoś przychodzi do mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, a nawet swego życia, nie może być moim uczniem.

²⁷ Kto nie niesie swego krzyża, a idzie za mną, nie może być moim uczniem.

²⁸ Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, najpierw nie usiądzie i nie obliczy wydatków, czy mu wystarczy na ukończenie?

²⁹ Aby czasem, gdyby położył fundament, a nie mógłby ukończyć, wszyscy, którzy by to widzieli, nie zaczęli się z niego naśmiewać;

³⁰ Mówiąc: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał ukończyć.

³¹ Albo który król, wyruszając na wojnę z drugim królem, najpierw nie usiądzie i nie naradzi się, czy w dziesięć tysięcy może zmierzyć się z tym, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciwko niemu?

³² A jeśli nie, to gdy tamten jeszcze jest daleko, wysyła poselstwo i prosi o warunki pokoju.

³³ Tak i każdy z was, kto nie wyrzeknie się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.