Revised Common Lectionary (Complementary)

Psalm Dawida.

138 Będę cię wysławiał, Panie, z całego mego serca; będę ci śpiewał wobec bogów.

² Oddam ci pokłon ku twej świętej świątyni i będę wysławiał twoje imię za miłosierdzie twoje i prawdę; bo wywyższyłeś twoje imię i słowo ponad wszystko.

³ W dniu, gdy cię wzywałem, wysłuchałeś mnie i mocą posiliłeś moją duszę.

⁴ Wszyscy królowie będą cię wysławiali, PANIE, gdy usłyszą słowa twoich ust.

⁵ I będą śpiewali o drogach PANA, że wielka jest chwała PANA.

⁶ A choć wywyższony jest PAN, jednak ma wzgląd na pokornego, a wyniosłego poznaje z daleka.

⁷ Choćbym chodził pośród utrapienia, ożywisz mnie; wyciągniesz swoją rękę przeciw gniewowi moich nieprzyjaciół, a twoja prawica mnie wybawi.

⁸ PAN dokona wszystkiego za mnie. PANIE, twoje miłosierdzie trwa na wieki; nie opuszczaj dzieł twoich rąk.

¹⁵ W tych dniach Piotr stanął pośród uczniów (a było zgromadzonych około stu dwudziestu osób) i powiedział:

¹⁶ Mężowie bracia, musiało się wypełnić słowo Pisma, w którym Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu, który był przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa.

¹⁷ Zaliczał się on bowiem do nas i miał udział w tym posługiwaniu.

¹⁸ On nabył pole za zapłatę za nieprawość i spadłszy głową w dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności.

¹⁹ Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jerozolimy, tak że nazwano to pole w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi.

²⁰ Jest bowiem napisane w Księdze Psalmów: Niech jego dom będzie pusty, niech nikt w nim nie mieszka; oraz: Jego biskupstwo niech przejmie inny.