Revised Common Lectionary (Complementary)

²³ PAN kieruje krokami dobrego człowieka i jego droga mu się podoba.

²⁴ Choćby upadł, nie zostanie całkowicie powalony, bo PAN podtrzymuje go swą ręką.

²⁵ Byłem młody i jestem już stary, lecz nie widziałem sprawiedliwego, który by był opuszczony, ani żeby jego potomstwo żebrało o chleb.

²⁶ Każdego dnia lituje się i pożycza, a jego potomstwo jest błogosławione.

²⁷ Odstąp od złego i czyń dobrze, a będziesz trwał na wieki.

²⁸ PAN bowiem miłuje prawość i nie opuszcza swoich świętych, strzeże ich na wieki; a potomstwo niegodziwych będzie wytępione.

²⁹ Sprawiedliwi odziedziczą ziemię i będą na niej mieszkać na wieki.

³⁰ Usta sprawiedliwego wypowiadają mądrość, a jego język mówi o sądzie.

³¹ Prawo jego Boga jest w jego sercu, jego kroki się nie zachwieją.

³² Niegodziwy czyha na sprawiedliwego i szuka sposobności, aby go zabić.

³³ Lecz PAN nie zostawi go w jego ręku i nie potępi, gdy będzie sądzony.

³⁴ Oczekuj PANA i strzeż jego drogi, a on cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię; zobaczysz zatracenie niegodziwych.

³⁵ Widziałem niegodziwego bardzo wyniosłego i rozpierającego się jak zielone drzewo laurowe;

³⁶ Lecz przeminął i oto już go nie było; szukałem go, ale nie mogłem go znaleźć.

³⁷ Spójrz na nienagannego i przypatruj się prawemu, bo ten na końcu osiągnie pokój.

³⁸ A przestępcy razem zginą, a niegodziwi na końcu zostaną wytępieni.

³⁹ Zbawienie zaś sprawiedliwych pochodzi od PANA; on jest ich siłą w czasie utrapienia.

⁴⁰ PAN ich wspomoże i wyzwoli; wyzwoli ich od niegodziwych i wybawi, bo w nim pokładają nadzieję.

¹³ Gdy bowiem Bóg dał obietnicę Abrahamowi, a nie miał nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na siebie samego;

¹⁴ Mówiąc: Zaiste, błogosławiąc, błogosławić ci będę i rozmnażając, rozmnożę cię.

¹⁵ A ponieważ tak cierpliwie czekał, dostąpił spełnienia obietnicy.

¹⁶ Ludzie bowiem przysięgają na kogoś większego, a przysięga dla potwierdzenia jest zakończeniem wszystkich sporów między nimi.

¹⁷ Dlatego też Bóg, chcąc dobitniej okazać dziedzicom obietnicy niezmienność swojego postanowienia, poręczył ją przysięgą;

¹⁸ Abyśmy przez dwie niezmienne rzeczy, w których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał, mieli silną pociechę, my, którzy uciekliśmy, by pochwycić się zaoferowanej nam nadziei;

¹⁹ Którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i niewzruszoną, sięgającą poza zasłonę;

²⁰ Gdzie jako poprzednik wszedł dla nas Jezus, stawszy się najwyższym kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka.