Revised Common Lectionary (Complementary)

Psalm Dawida. Dla przypomnienia.

38 PANIE, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.

² Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.

³ Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.

⁴ Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.

⁵ Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.

⁶ Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.

⁷ Moje wnętrze bowiem pali straszna dolegliwość i nie ma nic zdrowego w moim ciele.

⁸ Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.

⁹ Panie, przed tobą są wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.

¹⁰ Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.

¹¹ Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.

¹² Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.

¹³ Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i byłem jak niemy, który nie otwiera swych ust.

¹⁴ I stałem się jak człowiek, który nic nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.

¹⁵ Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.

¹⁶ Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnęła się, niech nie wynoszą się nade mnie.

¹⁷ Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.

¹⁸ Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.

¹⁹ Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.

²⁰ Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.

²¹ Nie opuszczaj mnie, PANIE, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.

²² Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.

1 Paweł, z woli Boga apostoł Jezusa Chrystusa, i Tymoteusz, brat, do kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai.

² Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

³ Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy;

⁴ Który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, abyśmy i my mogli pocieszać tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, taką pociechą, jaką sami jesteśmy pocieszani przez Boga.

⁵ Jak bowiem w nas obfitują utrapienia Chrystusa, tak też przez Chrystusa obfituje nasza pociecha.

⁶ Jeśli więc doznajemy ucisku – to dla waszego pocieszenia i zbawienia, które sprawia, że znosicie te same utrapienia, które i my cierpimy; i jeśli doznajemy pociechy – to dla waszego pocieszenia i zbawienia.

⁷ A nasza nadzieja co do was jest mocna, bo wiemy, że jak jesteście uczestnikami utrapienia, tak i pociechy.

⁸ Nie chcemy bowiem, bracia, abyście nie wiedzieli o ucisku, który nas spotkał w Azji, że byliśmy obciążeni ponad miarę i ponad siły, tak że zaczęliśmy wątpić, czy przeżyjemy.

⁹ Więcej, sami w sobie mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie ufali sami sobie, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych.

¹⁰ On to wyrwał nas z tak wielkiej śmierci i jeszcze wyrywa. W nim też mamy nadzieję, że nadal będzie wyrywać;

¹¹ Także przy waszej pomocy poprzez modlitwę za nas, aby dar, który otrzymaliśmy dzięki wielu, stał się dla wielu powodem dziękczynienia za nas.