M’Cheyne Bible Reading Plan

Psalm dla Salomona.

72 Boże, daj królowi swoje sądy i swoją sprawiedliwość synowi króla;

² Będzie sądził twój lud w sprawiedliwości, a twoich ubogich w prawości.

³ Góry przyniosą ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.

⁴ Będzie sądził ubogich z ludu, wybawi synów potrzebującego, a zgniecie ciemiężyciela.

⁵ Będą się bać ciebie, póki trwać będzie słońce i księżyc, z pokolenia na pokolenie.

⁶ Zstąpi jak deszcz na skoszoną trawę, jak krople deszczu nawadniające ziemię.

⁷ Za jego dni zakwitnie sprawiedliwy i będzie obfitość pokoju, dopóki księżyc trwa.

⁸ Będzie panował od morza do morza, od rzeki aż po krańce ziemi.

⁹ Przed nim upadną mieszkańcy pustyni, a jego wrogowie będą proch lizać.

¹⁰ Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, królowie Szeby i Saby złożą daninę.

¹¹ I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie; wszystkie narody będą mu służyć.

¹² Ocali bowiem ubogiego, gdy zawoła, i nędznego, który nie ma pomocnika.

¹³ Zmiłuje się nad ubogim i potrzebującym i wybawi dusze nędzarzy.

¹⁴ Wybawi ich dusze od podstępu i przemocy, bo ich krew jest cenna w jego oczach.

¹⁵ I będzie żył, i dadzą mu złoto z Szeby; nieustannie będą się za niego modlić i codziennie mu błogosławić.

¹⁶ Gdy się zasieje garść zboża w ziemi na szczytach gór, jego plon zaszumi jak Liban, a mieszkańcy miast zakwitną jak polna trawa.

¹⁷ Jego imię trwać będzie na wieki; póki słońce trwa, trwać będzie jego imię; ludzie będą błogosławieni w nim, a wszystkie narody nazwą go błogosławionym.

¹⁸ Błogosławiony niech będzie PAN Bóg, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda.

¹⁹ I błogosławione na wieki jego chwalebne imię; niech cała ziemia będzie napełniona jego chwałą. Amen, amen.

²⁰ I tu się kończą modlitwy Dawida, syna Jessego.

1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

² Łaska i pokój niech się wam pomnożą przez poznanie Boga i Jezusa, naszego Pana;

³ Jako że jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał do chwały i cnoty.

⁴ Przez to zostały nam dane bardzo wielkie i cenne obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury, uniknąwszy zepsucia, które wskutek pożądliwości jest na świecie.

⁵ Dlatego też, dokładając wszelkich starań, dodajcie do waszej wiary cnotę, do cnoty poznanie;

⁶ Do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność;

⁷ Do pobożności braterską życzliwość, a do życzliwości braterskiej miłość.

⁸ Gdy bowiem będą one w was, i to w obfitości, to nie uczynią was bezczynnymi ani bezowocnymi w poznawaniu naszego Pana Jezusa Chrystusa.

⁹ Kto zaś ich nie ma, jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że został oczyszczony ze swoich dawnych grzechów.

¹⁰ Dlatego, bracia, tym bardziej starajcie się umocnić wasze powołanie i wybranie. To bowiem czyniąc, nigdy się nie potkniecie.

¹¹ W ten sposób hojnie będzie wam dane wejście do wiecznego królestwa naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

¹² Dlatego nie zaniedbam zawsze wam o tych sprawach przypominać, chociaż je znacie i utwierdzeni jesteście w obecnej prawdzie.

¹³ Uważam bowiem za słuszne, dopóki jestem w tym namiocie, pobudzać was przez przypominanie;

¹⁴ Wiedząc, że bliskie jest zwinięcie mojego namiotu, jak mi to też objawił nasz Pan Jezus Chrystus.

¹⁵ Dołożę jednak starań, abyście po moim odejściu zawsze mieli to w pamięci.

¹⁶ Gdyż daliśmy wam poznać moc i przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa, nie podążając za zręcznie wymyślonymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie jego wielkości.

¹⁷ Otrzymał on bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy doszedł go taki głos od wspaniałej chwały: To jest mój umiłowany Syn, w którym mam upodobanie.

¹⁸ I słyszeliśmy ten głos dochodzący z nieba, gdy byliśmy z nim na świętej górze.

¹⁹ Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach;

²⁰ To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.

²¹ Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.