M’Cheyne Bible Reading Plan

Przedniejszemu śpiewakowi, na Neginot. Pieśń pouczająca Dawida.

55 Boże, nakłoń ucha ku mojej modlitwie i nie ukrywaj się przed moją prośbą.

² Posłuchaj uważnie i wysłuchaj mnie; uskarżam się w swej modlitwie i jęczę;

³ Z powodu głosu wroga, z powodu ucisku niegodziwego; zwalają na mnie nieprawość i w gniewie sprzeciwiają mi się.

⁴ Moje serce boleje we mnie i dopadł mnie strach przed śmiercią.

⁵ Przyszły na mnie bojaźń i drżenie i przejęła mnie trwoga.

⁶ I powiedziałem: O, gdybym miał skrzydła jak gołębica, uleciałbym i odpoczął.

⁷ Oto bym uleciał daleko i zamieszkał na pustyni. Sela.

⁸ Pospieszyłbym, aby ujść przed wichrem i nawałnicą.

⁹ Zniszcz, Panie, rozdziel ich język, bo widzę przemoc i niezgodę w mieście.

¹⁰ Dniem i nocą krążą wokoło po jego murach, a wewnątrz niego zło i ucisk.

¹¹ Wewnątrz niego jest niegodziwość, a z jego ulic nie znika oszustwo i podstęp.

¹² Bo to nie wróg mnie lżył, co mógłbym znieść; nie powstał przeciwko mnie ten, który mnie nienawidził – wtedy ukryłbym się przed nim;

¹³ Ale ty, człowiek równy mi, mój wódz i przyjaciel.

¹⁴ Mile naradzaliśmy się ze sobą i razem chodziliśmy do domu Bożego.

¹⁵ Niech śmierć ich zaskoczy, niech żywcem zstąpią do piekła, bo w ich domach i wśród nich mieszka zło.

¹⁶ Ja zaś do Boga zawołam i PAN mnie wybawi.

¹⁷ Wieczorem, rano i w południe będę się modlić i głośno wołać, a on wysłucha mego głosu.

¹⁸ Odkupił moją duszę, abym miał spokój od walki, jaką ze mną toczyli, bo wielu ich było przy mnie.

¹⁹ Bóg wysłucha i będzie ich trapić ten, który trwa od wieków. Sela. Bo nie poprawiają się i nie boją się Boga.

²⁰ Podniósł rękę na tych, którzy utrzymywali z nim pokój; złamał swoje przymierze.

²¹ Gładsze niż masło były słowa jego ust, lecz wrogość miał w sercu; miększe niż oliwa jego słowa, ale były jak obnażone miecze.

²² Przerzuć swój ciężar na PANA, a on cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.

²³ Ale ty, Boże, wtrącisz ich w dół zatracenia; ludzie krwawi i podstępni nie dożyją połowy swoich dni; ja zaś zaufam tobie.

1 Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, przesyła pozdrowienia dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu.

² Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie;

³ Wiedząc, że doświadczenie waszej wiary wyrabia cierpliwość.

⁴ Cierpliwość zaś niech dopełni swego dzieła, abyście byli doskonali i zupełni, niemający żadnych braków.

⁵ A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana.

⁶ Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam.

⁷ Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana.

⁸ Człowiek umysłu dwoistego jest niestały we wszystkich swoich drogach.

⁹ Niech ubogi brat chlubi się ze swojego wywyższenia;

¹⁰ A bogaty ze swego poniżenia, bo przeminie jak kwiat trawy.

¹¹ Jak bowiem wzeszło palące słońce, wysuszyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęło piękno jego wyglądu, tak też bogaty zmarnieje na swoich drogach.

¹² Błogosławiony człowiek, który znosi próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.

¹³ Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi.

¹⁴ Lecz każdy jest kuszony przez własną pożądliwość, która go pociąga i nęci.

¹⁵ Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy będzie wykonany, rodzi śmierć.

¹⁶ Nie błądźcie, moi umiłowani bracia!

¹⁷ Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.

¹⁸ Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.

¹⁹ Tak więc, moi umiłowani bracia, niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia i nieskory do gniewu.

²⁰ Gniew bowiem człowieka nie wykonuje sprawiedliwości Bożej.

²¹ Odrzućcie więc wszelką plugawość oraz bezmiar zła i z łagodnością przyjmijcie zaszczepione w was słowo, które może zbawić wasze dusze.

²² Bądźcie więc wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie.

²³ Jeśli bowiem ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą, podobny jest do człowieka, który przygląda się w lustrze swemu naturalnemu obliczu.

²⁴ Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był.

²⁵ Lecz kto wpatruje się w doskonałe prawo wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą dzieła, ten będzie błogosławiony w swoim działaniu.

²⁶ Jeśli ktoś wśród was sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga swego języka, lecz oszukuje swe serce, tego pobożność jest próżna.

²⁷ Czysta i nieskalana pobożność u Boga i Ojca polega na tym, aby przychodzić z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniu i zachować samego siebie nieskażonym przez świat.