The Daily Audio Bible

7 Et factus est sermo Domini ad me, dicens:

² Et tu, fili hominis, haec dicit Dominus Deus terrae Israel: Finis venit: venit finis super quatuor plagas terrae.

³ Nunc finis super te, et immittam furorem meum in te: et judicabo te juxta vias tuas, et ponam contra te omnes abominationes tuas.

⁴ Et non parcet oculus meus super te, et non miserebor: sed vias tuas ponam super te, et abominationes tuae in medio tui erunt, et scietis quia ego Dominus.

⁵ Haec dicit Dominus Deus: Afflictio una, afflictio ecce venit.

⁶ Finis venit, venit finis: evigilavit adversum te, ecce venit.

⁷ Venit contritio super te, qui habitas in terra: venit tempus, prope est dies occisionis, et non gloriae montium.

⁸ Nunc de propinquo effundam iram meam super te, et complebo furorem meum in te: et judicabo te juxta vias tuas, et imponam tibi omnia scelera tua,

⁹ et non parcet oculus meus, nec miserebor: sed vias tuas imponam tibi, et abominationes tuae in medio tui erunt, et scietis quia ego sum Dominus percutiens.

¹⁰ Ecce dies, ecce venit: egressa est contritio, floruit virga, germinavit superbia,

¹¹ iniquitas surrexit in virga impietatis: non ex eis, et non ex populo, neque ex sonitu eorum: et non erit requies in eis.

¹² Venit tempus, appropinquavit dies: qui emit, non laetetur, et qui vendit, non lugeat: quia ira super omnem populum ejus.

¹³ Quia qui vendit, ad id quod vendidit non revertetur: et adhuc in viventibus vita eorum: visio enim ad omnem multitudinem ejus non regredietur, et vir in iniquitate vitae suae non confortabitur.

¹⁴ Canite tuba, praeparentur omnes: et non est qui vadat ad praelium: ira enim mea super universum populum ejus.

¹⁵ Gladium foris, et pestis et fames intrinsecus: qui in agro est, gladio morietur, et qui in civitate, pestilentia et fame devorabuntur.

¹⁶ Et salvabuntur qui fugerint ex eis: et erunt in montibus quasi columbae convallium omnes trepidi, unusquisque in iniquitate sua.

¹⁷ Omnes manus dissolventur, et omnia genua fluent aquis.

¹⁸ Et accingent se ciliciis, et operiet eos formido: et in omni facie confusio, et in universis capitibus eorum calvitium.

¹⁹ Argentum eorum foras projicietur, et aurum eorum in sterquilinium erit: argentum eorum et aurum eorum non valebit liberare eos in die furoris Domini: animam suam non saturabunt, et ventres eorum non implebuntur, quia scandalum iniquitatis eorum factum est.

²⁰ Et ornamentum monilium suorum in superbiam posuerunt, et imagines abominationum suarum et simulacrorum fecerunt ex eo: propter hoc dedi eis illud in immunditiam.

²¹ Et dabo illud in manus alienorum ad diripiendum, et impiis terrae in praedam, et contaminabunt illud.

²² Et avertam faciem meam ab eis, et violabunt arcanum meum: et introibunt in illud emissarii, et contaminabunt illud.

²³ Fac conclusionem, quoniam terra plena est judicio sanguinum, et civitas plena iniquitate.

²⁴ Et adducam pessimos de gentibus, et possidebunt domos eorum: et quiescere faciam superbiam potentium, et possidebunt sanctuaria eorum.

²⁵ Angustia superveniente, requirent pacem, et non erit.

²⁶ Conturbatio super conturbationem veniet, et auditus super auditum: et quaerent visionem de propheta, et lex peribit a sacerdote, et consilium a senioribus.

²⁷ Rex lugebit, et princeps induetur moerore, et manus populi terrae conturbabuntur: secundum viam eorum faciam eis, et secundum judicia eorum judicabo eos, et scient quia ego Dominus.

8 Et factum est in anno sexto, in sexto mense, in quinta mensis, ego sedebam in domo mea, et senes Juda sedebant coram me, et cecidit ibi super me manus Domini Dei.

² Et vidi: et ecce similitudo quasi aspectus ignis: ab aspectu lumborum ejus et deorsum, ignis: et a lumbis ejus et sursum, quasi aspectus splendoris, ut visio electri.

³ Et emissa similitudo manus apprehendit me in cincinno capitis mei, et elevavit me spiritus inter terram et caelum: et adduxit me in Jerusalem, in visione Dei, juxta ostium interius quod respiciebat ad aquilonem, ubi erat statutum idolum zeli ad provocandam aemulationem.

⁴ Et ecce ibi gloria Dei Israel, secundum visionem quam videram in campo.

⁵ Et dixit ad me: Fili hominis, leva oculos tuos ad viam aquilonis. Et levavi oculos meos ad viam aquilonis, et ecce ab aquilone portae altaris idolum zeli in ipso introitu.

⁶ Et dixit ad me: Fili hominis, putasne vides tu quid isti faciunt, abominationes magnas quas domus Israel facit hic, ut procul recedam a sanctuario meo? et adhuc conversus videbis abominationes majores.

⁷ Et introduxit me ad ostium atrii, et vidi, et ecce foramen unum in pariete.

⁸ Et dixit ad me: Fili hominis, fode parietem. Et cum fodissem parietem, apparuit ostium unum.

⁹ Et dixit ad me: Ingredere, et vide abominationes pessimas quas isti faciunt hic.

¹⁰ Et ingressus vidi, et ecce omnis similitudo reptilium et animalium, abominatio, et universa idola domus Israel, depicta erant in pariete in circuitu per totum:

¹¹ et septuaginta viri de senioribus domus Israel: et Jezonias filius Saphan stabat in medio eorum stantium ante picturas: et unusquisque habebat thuribulum in manu sua, et vapor nebulae de thure consurgebat.

¹² Et dixit ad me: Certe vides, fili hominis, quae seniores domus Israel faciunt in tenebris, unusquisque in abscondito cubiculi sui: dicunt enim: Non videt Dominus nos; dereliquit Dominus terram.

¹³ Et dixit ad me: Adhuc conversus videbis abominationes majores, quas isti faciunt.

¹⁴ Et introduxit me per ostium portae domus Domini quod respiciebat ad aquilonem, et ecce ibi mulieres sedebant plangentes Adonidem.

¹⁵ Et dixit ad me: Certe vidisti, fili hominis: adhuc conversus videbis abominationes majores his.

¹⁶ Et introduxit me in atrium domus Domini interius, et ecce in ostio templi Domini, inter vestibulum et altare, quasi viginti quinque viri dorsa habentes contra templum Domini, et facies ad orientem: et adorabant ad ortum solis.

¹⁷ Et dixit ad me: Certe vidisti, fili hominis: numquid leve est hoc domui Juda, ut facerent abominationes istas quas fecerunt hic, quia replentes terram iniquitate, conversi sunt ad irritandum me? et ecce applicant ramum ad nares suas.

¹⁸ Ergo et ego faciam in furore: non parcet oculus meus, nec miserebor: et cum clamaverint ad aures meas voce magna, non exaudiam eos.

9 Et clamavit in auribus meis voce magna, dicens: Appropinquaverunt visitationes urbis, et unusquisque vas interfectionis habet in manu sua.

² Et ecce sex viri veniebant de via portae superioris, quae respicit ad aquilonem, et uniuscujusque vas interitus in manu ejus: vir quoque unus in medio eorum vestitus erat lineis, et atramentarium scriptoris ad renes ejus: et ingressi sunt, et steterunt juxta altare aereum.

³ Et gloria Domini Israel assumpta est de cherub, quae erat super eum ad limen domus: et vocavit virum qui indutus erat lineis, et atramentarium scriptoris habebat in lumbis suis:

⁴ et dixit Dominus ad eum: Transi per mediam civitatem, in medio Jerusalem, et signa thau super frontes virorum gementium et dolentium super cunctis abominationibus quae fiunt in medio ejus.

⁵ Et illis dixit, audiente me: Transite per civitatem sequentes eum, et percutite: non parcat oculus vester, neque misereamini:

⁶ senem, adolescentulum et virginem, parvulum et mulieres interficite usque ad internecionem: omnem autem super quem videritis thau, ne occidatis: et a sanctuario meo incipite. Coeperunt ergo a viris senioribus, qui erant ante faciem domus.

⁷ Et dixit ad eos: Contaminate domum, et implete atria interfectis; egredimini. Et egressi sunt, et percutiebant eos qui erant in civitate.

⁸ Et caede completa, remansi ego, ruique super faciem meam, et clamans aio: Heu! heu! heu! Domine Deus: ergone disperdes omnes reliquias Israel, effundens furorem tuum super Jerusalem?

⁹ Et dixit ad me: Iniquitas domus Israel et Juda magna est nimis valde, et repleta est terra sanguinibus, et civitas repleta est aversione: dixerunt enim: Dereliquit Dominus terram, et Dominus non videt.

¹⁰ Igitur et meus non parcet oculus, neque miserebor: viam eorum super caput eorum reddam.

¹¹ Et ecce vir qui erat indutus lineis, qui habebat atramentarium in dorso suo, respondit verbum, dicens: Feci sicut praecepisti mihi.

5 Omnis namque pontifex ex hominibus assumptus, pro hominibus constituitur in iis quae sunt ad Deum, ut offerat dona, et sacrificia pro peccatis:

² qui condolere possit iis qui ignorant et errant: quoniam et ipse circumdatus est infirmitate:

³ et propterea debet, quemadmodum pro populo, ita etiam et pro semetipso offerre pro peccatis.

⁴ Nec quisquam sumit sibi honorem, sed qui vocatur a Deo, tamquam Aaron.

⁵ Sic et Christus non semetipsum clarificavit ut pontifex fieret: sed qui locutus est ad eum: Filius meus es tu, ego hodie genui te.

⁶ Quemadmodum et in alio loco dicit: Tu es sacerdos in aeternum, secundum ordinem Melchisedech.

⁷ Qui in diebus carnis suae preces, supplicationesque ad eum qui possit illum salvum facere a morte cum clamore valido, et lacrimis offerens, exauditus est pro sua reverentia.

⁸ Et quidem cum esset Filius Dei, didicit ex iis, quae passus est, obedientiam:

⁹ et consummatus, factus est omnibus obtemperantibus sibi, causa salutis aeternae,

¹⁰ appellatus a Deo pontifex juxta ordinem Melchisedech.

¹¹ De quo nobis grandis sermo, et ininterpretabilis ad dicendum: quoniam imbecilles facti estis ad audiendum.

¹² Etenim cum deberetis magistri esse propter tempus, rursum indigetis ut vos doceamini quae sint elementa exordii sermonum Dei: et facti estis quibus lacte opus sit, non solido cibo.

¹³ Omnis enim, qui lactis est particeps, expers est sermonis justitiae: parvulus enim est.

¹⁴ Perfectorum autem est solidus cibus: eorum, qui pro consuetudine exercitatos habent sensus ad discretionem boni ac mali.

105 Alleluja. Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia ejus.

² Quis loquetur potentias Domini; auditas faciet omnes laudes ejus?

³ Beati qui custodiunt judicium, et faciunt justitiam in omni tempore.

⁴ Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui; visita nos in salutari tuo:

⁵ ad videndum in bonitate electorum tuorum; ad laetandum in laetitia gentis tuae: ut lauderis cum haereditate tua.

⁶ Peccavimus cum patribus nostris: injuste egimus; iniquitatem fecimus.

⁷ Patres nostri in AEgypto non intellexerunt mirabilia tua; non fuerunt memores multitudinis misericordiae tuae. Et irritaverunt ascendentes in mare, mare Rubrum;

⁸ et salvavit eos propter nomen suum, ut notam faceret potentiam suam.

⁹ Et increpuit mare Rubrum et exsiccatum est, et deduxit eos in abyssis sicut in deserto.

¹⁰ Et salvavit eos de manu odientium, et redemit eos de manu inimici.

¹¹ Et operuit aqua tribulantes eos; unus ex eis non remansit.

¹² Et crediderunt verbis ejus, et laudaverunt laudem ejus.

¹³ Cito fecerunt; obliti sunt operum ejus: et non sustinuerunt consilium ejus.

¹⁴ Et concupierunt concupiscentiam in deserto, et tentaverunt Deum in inaquoso.

¹⁵ Et dedit eis petitionem ipsorum, et misit saturitatem in animas eorum.

²⁸ Lingua fallax non amat veritatem, et os lubricum operatur ruinas.