Beginning

1 Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa według wiary wybranych Bożych i poznania prawdy, która jest zgodna z pobożnością;

² W nadziei życia wiecznego, które obiecał przed dawnymi wiekami ten, który nie kłamie, Bóg;

³ I we właściwym czasie objawił swoje słowo przez głoszenie, które zostało mi powierzone zgodnie z nakazem Boga, naszego Zbawiciela;

⁴ Do Tytusa, mego własnego syna we wspólnej wierze. Łaska, miłosierdzie i pokój od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela.

⁵ Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co tam jeszcze zostało do zrobienia, i ustanowił w każdym mieście starszych, jak ci nakazałem;

⁶ Jeśli ktoś jest nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierne, nieobwiniane o hulaszcze życie lub niekarność.

⁷ Biskup bowiem, jako szafarz Boży, ma być nienaganny, niesamowolny, nieskory do gniewu, nieoddający się piciu wina, nieskłonny do bicia, niegoniący za brudnym zyskiem;

⁸ Lecz gościnny, miłujący dobro, roztropny, sprawiedliwy, święty, powściągliwy;

⁹ Trzymający się wiernego słowa, zgodnego z nauką, aby też mógł przez zdrową naukę napominać i przekonywać tych, którzy się sprzeciwiają.

¹⁰ Jest bowiem wielu niekarnych, oddających się czczej gadaninie i zwodzicieli, zwłaszcza wśród obrzezanych.

¹¹ Im trzeba zamknąć usta, gdyż całe domy wywracają, nauczając, czego nie należy, dla brudnego zysku.

¹² Jeden z nich, ich własny prorok, powiedział: Kreteńczycy to zawsze kłamcy, złe bestie, brzuchy leniwe.

¹³ Świadectwo to jest prawdziwe. Dlatego karć ich surowo, aby byli zdrowi w wierze;

¹⁴ I nie zajmowali się żydowskimi baśniami i przykazaniami ludzi odwracających się od prawdy.

¹⁵ Dla czystych wszystko jest czyste, natomiast dla skalanych i niewierzących nie ma nic czystego, lecz skalany jest zarówno ich umysł, jak i sumienie.

¹⁶ Twierdzą, że znają Boga, ale swymi uczynkami temu przeczą, budząc obrzydzenie, będąc nieposłusznymi i niezdolnymi do wszelkiego dobrego uczynku.

2 Ty zaś mów to, co jest zgodne ze zdrową nauką.

² Starsi mężczyźni niech będą trzeźwi, poważni, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.

³ Podobnie starsze kobiety niech zachowują się w sposób godny świętych, niech nie oczerniają, nie nadużywają wina, uczą tego, co dobre.

⁴ Niech uczą młodsze kobiety rozsądku, jak mają kochać swoich mężów i dzieci;

⁵ Żeby były roztropne, czyste, żeby zajmowały się domem, były dobre, posłuszne swoim mężom, aby nie bluźniono słowu Bożemu.

⁶ Młodzieńców także napominaj, aby byli trzeźwi.

⁷ We wszystkim stawiaj samego siebie za wzór dobrych uczynków. W nauczaniu okazuj prawość, powagę;

⁸ Słowa zdrowe, nienaganne, aby ten, kto się sprzeciwia, był zawstydzony, nie mając o was nic złego do powiedzenia.

⁹ Sługi nauczaj, aby byli poddani swoim panom i we wszystkim się im podobali, nie sprzeciwiając się;

¹⁰ Niczego sobie nie przywłaszczając, ale we wszystkim okazując doskonałą wierność, aby we wszystkim zdobili naukę Boga, naszego Zbawiciela.

¹¹ Objawiła się bowiem łaska Boga, niosąca zbawienie wszystkim ludziom;

¹² Pouczająca nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i światowych pożądliwości, trzeźwo, sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie;

¹³ Oczekując błogosławionej nadziei i chwalebnego objawienia się wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa;

¹⁴ Który wydał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.

¹⁵ To mów, do tego zachęcaj i strofuj z całą powagą; niech nikt tobą nie gardzi.

3 Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom byli poddani i posłuszni, gotowi do każdego dobrego uczynku;

² Nikomu nie ubliżali, nie byli kłótliwi, ale uprzejmi, okazujący wszelką łagodność wobec wszystkich ludzi.

³ Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom, żyjący w złośliwości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący jedni drugich.

⁴ Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi;

⁵ Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego;

⁶ Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela;

⁷ Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego.

⁸ Wiarygodne to słowo i chcę, abyś o tym zapewniał, żeby ci, którzy uwierzyli Bogu, zabiegali o celowanie w dobrych uczynkach. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi.

⁹ Unikaj zaś głupich dociekań, rodowodów, sporów i kłótni o prawo; są bowiem nieużyteczne i próżne.

¹⁰ Heretyka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj;

¹¹ Wiedząc, że taki człowiek jest przewrotny i grzeszy, i sam siebie osądza.

¹² Gdy poślę do ciebie Artemasa lub Tychika, staraj się przybyć do mnie do Nikopolis, bo tam postanowiłem spędzić zimę.

¹³ Zenasa, uczonego w prawie, i Apollosa starannie wypraw, aby im niczego nie brakowało.

¹⁴ A niech i nasi uczą się przodować w dobrych uczynkach, gdzie tego potrzeba, żeby nie byli bezowocni.

¹⁵ Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są ze mną. Pozdrów tych, którzy nas miłują w wierze. Łaska niech będzie z wami wszystkimi. Amen.

¹ Paweł, więzień Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do umiłowanego Filemona, naszego współpracownika;

² Do naszej umiłowanej Apfii, do Archipa, naszego współbojownika i do kościoła, który jest w twoim domu.

³ Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

⁴ Dziękuję mojemu Bogu, zawsze wzmiankę czyniąc o tobie w moich modlitwach;

⁵ Słysząc o twojej miłości i wierze, którą masz względem Pana Jezusa i względem wszystkich świętych;

⁶ Modlę się, aby udzielenie twojej wiary doprowadziło do poznania wszelkiego dobra, które jest w was przez Chrystusa Jezusa.

⁷ Mamy bowiem wielką radość i pociechę z powodu twojej miłości, bracie, gdyż przez ciebie serca świętych zostały pokrzepione.

⁸ Dlatego, chociaż mogę śmiało w Chrystusie nakazać ci, co należy czynić;

⁹ To jednak ze względu na miłość raczej proszę, będąc tym, kim jestem – Pawłem, starcem, a teraz i więźniem Jezusa Chrystusa;

¹⁰ Proszę cię za moim synem, Onezymem, którego zrodziłem w moich więzach;

¹¹ Który niegdyś był dla ciebie nieużyteczny, ale teraz dla ciebie i dla mnie jest bardzo użyteczny.

¹² Jego odsyłam, przyjmij go więc jak moje serce.

¹³ Zamierzałem go przy sobie zatrzymać, aby zamiast ciebie posługiwał mi w więzach ewangelii.

¹⁴ Lecz bez twojej zgody nie chciałem nic czynić, aby twój dobry uczynek nie był jakby z przymusu, ale z własnej woli.

¹⁵ Może bowiem dlatego oddalił się na chwilę od ciebie, abyś go odzyskał na zawsze;

¹⁶ Już nie jako sługę, lecz więcej niż sługę, jako brata umiłowanego, zwłaszcza dla mnie, a tym bardziej dla ciebie, i w ciele, i w Panu.

¹⁷ Jeżeli więc masz mnie za przyjaciela, przyjmij go jak mnie.

¹⁸ A jeśli wyrządził ci jakąś szkodę albo jest ci coś winien, policz to na mój rachunek.

¹⁹ Ja, Paweł, napisałem własnoręcznie, ja zapłacę, by nie mówić już o tym, że jesteś mi winien samego siebie.

²⁰ Tak, bracie, niech ja dzięki tobie doznam radości w Panu, pokrzep moje serce w Panu.

²¹ Napisałem ci, będąc pewny twego posłuszeństwa, wiedząc, że uczynisz nawet więcej, niż mówię.

²² A zarazem przygotuj mi też gościnę; mam bowiem ufność, że dzięki waszym modlitwom będę wam oddany.

²³ Pozdrawiają cię Epafras, mój współwięzień w Chrystusie Jezusie;

²⁴ Marek, Arystarch, Demas, Łukasz – moi współpracownicy.

²⁵ Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z waszym duchem. Amen.