Book of Common Prayer

Plany odwiedzin

¹² W tym wszystkim naszą chlubą było świadectwo naszego sumienia. Potwierdzało nam ono, że w stosunkach z ludźmi, a szczególnie z wami, postępowaliśmy z właściwą Bogu prostotą i szczerością — nie jako po ludzku mądrzy, lecz jako polegający na Jego łasce. ¹³ Bo w tym, co piszemy, nie ma nic oprócz tego, co czytacie i rozumiecie, a mam nadzieję, że całkowicie zrozumiecie. ¹⁴ Znacie nas przecież przynajmniej po części, więc wiecie, że w dniu przyjścia naszego Pana Jezusa będziemy waszą chlubą, podobnie jak wy naszą.

¹⁵ Z takim przeświadczeniem postanowiłem już wcześniej przybyć do was. Pragnąłem, abyście powtórnie dostąpili łaski. ¹⁶ Planowałem udać się od was do Macedonii, a potem, z Macedonii, znów do was wrócić, licząc, że mnie wyprawicie dalej do Judei.

¹⁷ Czy ten plan był wyrazem lekkomyślności? Albo czy planując, robię to czysto po ludzku, tak że moje tak jest tyle warte, co nie? ¹⁸ Bóg jest wierny. To za Jego sprawą to, co wam mówimy, nie jest tak i zarazem nie. ¹⁹ Syn Boży, Jezus Chrystus, którego wśród was głosiliśmy — ja, Sylwan^[a] i Tymoteusz — nie był jednocześnie tak i nie. W Nim dokonało się tylko tak. ²⁰ Wszystkie Boże obietnice mają w nim swoje tak! Dlatego też przez Niego możemy potwierdzać: tak, niech się stanie^[b] — dla chwały Boga.

²¹ On jest Tym, który nas, oraz was, utwierdza w Chrystusie i który udzielił nam namaszczenia. ²² On też wycisnął na nas pieczęć i, jako zadatek, dał nam do serc swego Ducha.

Uczniowie — sól i światło

¹³ Wy jesteście solą ziemi. Gdyby sól zwietrzała, nikt smaku by jej nie przywracał. Byłaby nieprzydatna, w sam raz do wyrzucenia i podeptania przez ludzi.

¹⁴ Wy jesteście światłem świata. Nie da się ukryć miasta, które leży na górze. ¹⁵ Nie zapalają też lampy, by ją postawić pod garnkiem.^[a] Światło umieszcza się na świeczniku, skąd obecnym w domu świeci najskuteczniej. ¹⁶ Tak niech i wasze światło świeci wobec wszystkich. Niech ludzie zobaczą wasze szlachetne czyny i wielbią waszego Ojca w niebie.

Trwałość Prawa

¹⁷ Nie sądźcie, że przyszedłem unieważnić Prawo lub Proroków. Nie przyszedłem unieważnić, ale wypełnić. ¹⁸ Zapewniam was bowiem: Dopóki trwać będzie niebo i ziemia, ważna będzie każda jota i każda kreska Prawa — aż wszystko się dokona. ¹⁹ Kto zatem rozwiąże jedno z przykazań, choćby z pozoru nieważne, i w ten sposób będzie uczył ludzi, tego w Królestwie Niebios też nazwą nieważnym. Tego natomiast, kto będzie je stosował i innych tego uczył, w Królestwie Niebios nazwą ważną osobą.

²⁰ Powiem więcej: Jeśli w swej sprawiedliwości nie posuniecie się dalej niż znawcy Prawa i faryzeusze, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.