Book of Common Prayer

Powitanie

1 Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa z rozkazu Boga, naszego Zbawcy i Chrystusa Jezusa, naszej nadziei, ² do Tymoteusza, prawowitego syna w wierze: Niech łaska, miłosierdzie i pokój, których źródłem jest Bóg Ojciec oraz nasz Pan, Chrystus Jezus, będą twoim udziałem.

Przypomnienie o zadaniu

³ Gdy wybierałem się do Macedonii, prosiłem cię, abyś pozostał w Efezie i polecił niektórym odstąpić od głoszenia innej nauki. ⁴ Miałeś im nakazać, aby przestali zajmować się baśniami i nie kończącymi się rodowodami, które częściej wywołują niepotrzebne dyskusje, niż służą Bożemu porządkowi zbawienia. Ten bowiem opiera się na wierze.

⁵ Natomiast celem tego nakazu jest miłość płynąca z czystego serca, dobrego sumienia i nieobłudnej wiary. ⁶ Niektórzy rozminęli się z tym i skończyli na czczej paplaninie. ⁷ Chcą być nauczycielami Prawa, a nie rozumieją ani tego, co mówią, ani tego, przy czym tak stanowczo obstają.

⁸ Prawo jest oczywiście dobre, jeśli ktoś je właściwie stosuje, ⁹ wiedząc, że jest ono ustanowione nie dla sprawiedliwego, lecz dla nieprawych i nieposłusznych, bezbożnych i grzesznych, lekceważących świętość i żyjących po świecku, dla ojcobójców i matkobójców, dla morderców, ¹⁰ nierządników, homoseksualistów, handlarzy ludźmi, dla kłamców, krzywoprzysięzców i wszystkiego, co się sprzeciwia zdrowej nauce, ¹¹ zgodnej z pełną chwały dobrą nowiną cudownego Boga, która została mi powierzona.

Wdzięczność za miłosierdzie

¹² Dziękuję Temu, który mnie wzmocnił, Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, za to, że mnie uznał za godnego zaufania. Bo przyjął mnie do służby — ¹³ mnie, kiedyś bluźniercę, prześladowcę i gnębiciela. A jednak dostąpiłem miłosierdzia! Działałem bowiem bez zrozumienia. Postępowałem w niewierze. ¹⁴ Ale rzeczywiście, łaska naszego Pana, wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie, zostały mi udzielone niezwykle hojnie.

¹⁵ Wiarygodne to Słowo, warte przyjęcia z całą otwartością, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników — z których ja jestem pierwszy. ¹⁶ Dostąpiłem jednak miłosierdzia, aby we mnie pierwszym Chrystus Jezus okazał całą cierpliwość, jako przykład dla tych, którzy mają w Niego uwierzyć, aby otrzymać życie wieczne.

¹⁷ A Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu, niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

Wjazd Jezusa do Jerozolimy

11 Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i do Betanii, położonych w pobliżu Góry Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów ² z takim poleceniem: Idźcie do wsi leżącej naprzeciw, a zaraz po wejściu do niej natkniecie się na przywiązanego osiołka, którego nikt z ludzi jeszcze nie dosiadał. Odwiążcie go i przyprowadźcie tutaj. ³ A jeśli ktoś zapytałby was, dlaczego to robicie; powiedzcie: Pan go potrzebuje, ale zaraz go tu z powrotem odeśle.

⁴ Poszli więc i natknęli się na osiołka przywiązanego do drzwi, na zewnątrz, przy ulicy — i odwiązali go. ⁵ Niektórzy zaś spośród stojących tam ludzi zapytali: Dlaczego odwiązujecie tego osiołka? ⁶ Odpowiedzieli więc zgodnie z poleceniem Jezusa, a oni im pozwolili. ⁷ Przyprowadzili go zatem do Jezusa, zarzucili na zwierzę swe wierzchnie okrycia, a On na nim usiadł.

⁸ I wielu ludzi rozpostarło na drodze swoje szaty, inni z kolei ułożyli gałązki ścięte z pól. ⁹ A ci, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali:

¹¹ W takich to okolicznościach Jezus wjechał do Jerozolimy. Wszedł też do świątyni, obejrzał wszystko, ale że był już wieczór, wyszedł wraz z Dwunastoma do Betanii.