Book of Common Prayer

41 In finem. Intellectus filiis Core.

² Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus.

³ Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei?

⁴ Fuerunt mihi lacrimae meae panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus?

⁵ Haec recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis.

⁶ Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei,

⁷ et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est: propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico.

⁸ Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt.

⁹ In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus; apud me oratio Deo vitae meae.

¹⁰ Dicam Deo: Susceptor meus es; quare oblitus es mei? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus?

¹¹ Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus?

¹² Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.

52 In finem, pro Maeleth intelligentiae David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus.

² Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus; non est qui faciat bonum.

³ Deus de caelo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.

⁴ Omnes declinaverunt; simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

⁵ Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis?

⁶ Deum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent: confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.

⁷ Quis dabit ex Sion salutare Israel? cum converterit Deus captivitatem plebis suae, exsultabit Jacob, et laetabitur Israel.

44 In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum. Canticum pro dilecto.

² Eructavit cor meum verbum bonum: dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribae velociter scribentis.

³ Speciosus forma prae filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis: propterea benedixit te Deus in aeternum.

⁴ Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime.

⁵ Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere procede, et regna, propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam; et deducet te mirabiliter dextera tua.

⁶ Sagittae tuae acutae: populi sub te cadent, in corda inimicorum regis.

⁷ Sedes tua, Deus, in saeculum saeculi; virga directionis virga regni tui.

⁸ Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem; propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae, prae consortibus tuis.

⁹ Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te

¹⁰ filiae regum in honore tuo. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato, circumdata varietate.

¹¹ Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam; et obliviscere populum tuum, et domum patris tui.

¹² Et concupiscet rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum.

¹³ Et filiae Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur; omnes divites plebis.

¹⁴ Omnis gloria ejus filiae regis ab intus, in fimbriis aureis,

¹⁵ circumamicta varietatibus. Adducentur regi virgines post eam; proximae ejus afferentur tibi.

¹⁶ Afferentur in laetitia et exsultatione; adducentur in templum regis.

¹⁷ Pro patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.

¹⁸ Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem: propterea populi confitebuntur tibi in aeternum, et in saeculum saeculi.

13 Et ecce vir Dei venit de Juda in sermone Domini in Bethel, Jeroboam stante super altare, et thus jaciente.

² Et exclamavit contra altare in sermone Domini, et ait: Altare, altare, haec dicit Dominus: Ecce filius nascetur domui David, Josias nomine, et immolabit super te sacerdotes excelsorum, qui nunc in te thura succendunt: et ossa hominum super te incendet.

³ Deditque in illa die signum, dicens: Hoc erit signum quod locutus est Dominus: ecce altare scindetur, et effundetur cinis qui in eo est.

⁴ Cumque audisset rex sermonem hominis Dei quem inclamaverat contra altare in Bethel, extendit manum suam de altari, dicens: Apprehendite eum. Et exaruit manus ejus quam extenderat contra eum, nec valuit retrahere eam ad se.

⁵ Altare quoque scissum est, et effusus est cinis de altari, juxta signum quod praedixerat vir Dei in sermone Domini.

⁶ Et ait rex ad virum Dei: Deprecare faciem Domini Dei tui, et ora pro me, ut restituatur manus mea mihi. Oravitque vir Dei faciem Domini, et reversa est manus regis ad eum, et facta est sicut prius fuerat.

⁷ Locutus est autem rex ad virum Dei: Veni mecum domum ut prandeas, et dabo tibi munera.

⁸ Responditque vir Dei ad regem: Si dederis mihi mediam partem domus tuae, non veniam tecum, nec comedam panem, neque bibam aquam in loco isto:

⁹ sic enim mandatum est mihi in sermone Domini praecipientis: Non comedes panem, neque bibes aquam, nec reverteris per viam qua venisti.

¹⁰ Abiit ergo per aliam viam, et non est reversus per iter quo venerat in Bethel.

1 Paulus et Timotheus, servi Jesu Christi, omnibus sanctis in Christo Jesu, qui sunt Philippis, cum episcopis et diaconibus.

² Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo.

³ Gratias ago Deo meo in omni memoria vestri,

⁴ semper in cunctis orationibus meis pro omnibus vobis, cum gaudio deprecationem faciens,

⁵ super communicatione vestra in Evangelio Christi a prima die usque nunc.

⁶ Confidens hoc ipsum, quia qui coepit in vobis opus bonum, perficiet usque in diem Christi Jesu:

⁷ sicut est mihi justum hoc sentire pro omnibus vobis: eo quod habeam vos in corde, et in vinculis meis, et in defensione, et confirmatione Evangelii, socios gaudii mei omnes vos esse.

⁸ Testis enim mihi est Deus, quomodo cupiam omnes vos in visceribus Jesu Christi.

⁹ Et hoc oro, ut caritas vestra magis ac magis abundet in scientia, et in omni sensu:

¹⁰ ut probetis potiora, ut sitis sinceri, et sine offensa in diem Christi,

¹¹ repleti fructu justitiae per Jesum Christum, in gloriam et laudem Dei.

⁴⁰ Erant autem et mulieres de longe aspicientes: inter quas erat Maria Magdalene, et Maria Jacobi minoris, et Joseph mater, et Salome:

⁴¹ et cum esset in Galilaea, sequebantur eum, et ministrabant ei, et aliae multae, quae simul cum eo ascenderant Jerosolymam.

⁴² Et cum jam sero esset factum (quia erat parasceve, quod est ante sabbatum),

⁴³ venit Joseph ab Arimathaea nobilis decurio, qui et ipse erat exspectans regnum Dei, et audacter introivit ad Pilatum, et petiit corpus Jesu.

⁴⁴ Pilatus autem mirabatur si jam obiisset. Et accersito centurione, interrogavit eum si jam mortuus esset.

⁴⁵ Et cum cognovisset a centurione, donavit corpus Joseph.

⁴⁶ Joseph autem mercatus sindonem, et deponens eum involvit sindone, et posuit eum in monumento quod erat excisum de petra, et advolvit lapidem ad ostium monumenti.

⁴⁷ Maria autem Magdalene et Maria Joseph aspiciebant ubi poneretur.