Print Page Options

Parusa, Pagsisisi at Pag-asa

Naranasan ko kung gaano kahirap ang maparusahan ng Diyos.
    Itinaboy niya ako sa lugar na wala kahit bahagyang liwanag.
    Walang awa niya akong hinahampas sa buong maghapon.

Tadtad ng sugat ang buo kong katawan at bali-bali ang aking mga buto.
    Ibinilanggo niya ako sa kalungkutan at pagdurusa.
    Isinadlak niya ako sa kadiliman, laging nasa bingit ng kamatayan.

Ginapos niya ako para hindi makatakas, pinalibutan ako ng pader na mataas.
    Nanambitan man ako at humingi ng tulong, hindi niya dininig ang aking dalangin.
    Susuray-suray ako sa tindi ng hirap, at kahit saan ako bumaling
    ay may pader na nakaharang.

10 Siya'y parang osong nag-aabang sa akin; at parang leong nag-aantay.
11     Hinabol niya ako saka niluray; at iniwang nakahandusay.
12     Iniakma niya ang kanyang pana, at ako ang ginawang tudlaan.

13 Tinamaan ako sa aking puso ng kanyang mga palaso.
14     Buong araw ako'y pinagtatawanan; sa mga kwentuhan ako ay biruan.
15     Pawang kapaitan at kalungkutan ang ipinalasap niya sa akin.

16 Inginudngod niya sa lupa ang aking mukha at idinikdik sa bato ang aking bibig.
17     Naglaho sa akin ang bakas ng kalusugan, maging kapayapaan at kaligayahan man.
18     Kaya't sinasabi ko, “Nawala na ang aking lakas at ang aking pag-asa kay Yahweh.”

19 Simpait ng apdo ang alalahanin sa aking paghihirap at kabiguan.
20     Lagi ko itong naaalaala, at ako'y labis na napipighati.
21     Gayunma'y nanunumbalik ang aking pag-asa kapag naalala kong:

22 Pag-ibig mo, Yahweh, ay hindi nagmamaliw; kahabagan mo'y walang kapantay.
23     Ito ay laging sariwa bawat umaga; katapatan mo'y napakadakila.
24     Si Yahweh ay akin, sa kanya ako magtitiwala.

25 Si Yahweh ay mabuti sa mga nananalig at umaasa sa kanya,
26     kaya't pinakamainam ang buong tiyagang umasa sa ating kaligtasang si Yahweh ang may dala.
27     At mabuti sa isang tao na siya'y matutong magtiyaga mula sa kanyang kabataan.

28 Kung siya'y palasapin ng kahirapan, matahimik siyang magtiis at maghintay;
29     siya'y magpakumbaba sa harapan ni Yahweh, at huwag mawalan ng pag-asa.
30     Tanggapin ang lahat ng pananakit at paghamak na kanyang daranasin.

31 Mahabagin si Yahweh at hindi niya tayo itatakwil habang panahon.
32     Bagaman siya'y nagpaparusa, hindi naman nawawala ang kanyang pag-ibig.
33     Hindi niya ikatutuwang tayo'y saktan o pahirapan.

34 Hindi nalilingid kay Yahweh kung naghihirap ang ating kalooban,
35     maging ang ating karapatan, kung tayo'y pagkaitan.
36     Kung ang katarungan ay hayagang tinutuya, siguradong si Yahweh ay hindi magpapabaya.

37 Walang anumang bagay na mangyayari, nang hindi sa kapahintulutan ni Yahweh.
38     Nasa kapangyarihan ng Kataas-taasang Diyos ang masama at mabuti.
39     Bakit tayo magrereklamo kapag tayo'y pinaparusahan kung dahil naman ito sa ating mga kasalanan?

40 Siyasatin nati't suriin ang ating pamumuhay, at tayo'y manumbalik kay Yahweh!
41     Dumulog tayo sa Diyos at tayo'y manalangin:
42     “Kami'y nagkasala at naghimagsik, at hindi mo kami pinatawad.

43 “Sa iyong matinding galit ay hinabol mo kami at walang awang pinatay.
44     Ang galit mo'y tila makapal na ulap na hindi malampasan ng aming mga dalangin.
45     Ginawa mo kaming tambakan ng kasamaan ng sanlibutan.

46 “Kinukutya kami ng aming mga kaaway;
47     nagdaan na kami sa pagkawasak at kapahamakan, naranasan namin ang mabingit sa panganib at manginig sa takot.
48     Hindi mapigil ang pagbalong ng aking mga luha, dahil sa kapahamakang sinapit ng aking bayan.

49 “Walang tigil ang pagdaloy ng aking mga luha,
50     hanggang si Yahweh ay tumunghay mula sa langit at kami'y lingapin.
51     Nagdadalamhati ako dahil sa sinapit ng mga kababaihan sa aking lunsod.

52 “Para akong ibong binitag ng aking mga kaaway, gayong wala silang dahilan upang kamuhian ako.
53     Ako'y inihulog nila nang buháy sa isang balon, at tinakpan ng bato ang bunganga nito.
54     Lumubog ako sa tubig, at nasabi ko, ‘Wala na akong pag-asang mabuhay pa.’

55 “O Yahweh, tinawag ko ang iyong pangalan nang ako'y nasa kailaliman ng balon;
56     narinig mo ang aking samo, ‘Huwag mong takpan ang iyong pandinig sa aking paghingi ng tulong!’
57     Nilapitan mo ako nang ika'y tawagan ko; sinabi mo sa akin, ‘Huwag kang matakot!’

58 “Tinulungan mo ako, Yahweh, at iniligtas mo ang aking buhay.
59     Hindi kaila sa iyo ang kasamaang ginawa nila sa akin; bigyan mo ako ng katarungan.
60     Nakita mo ang kanilang paghihiganti at masasamang balak laban sa akin.

61 “Narinig mo, Yahweh, ang pangungutya nila't mga pakana laban sa akin.
62     Nagsasalita at nag-iisip laban sa akin ang mga kaaway ko.
63     Mula umaga hanggang gabi kanilang panunuya'y walang pasintabi.

64 “O Yahweh, parusahan mo sila, ayon sa kanilang ginawa.
65-66     Pahirapan mo sila, at iyong sumpain;
    habulin mo sila at iyong lipulin!”

'Panaghoy 3 ' not found for the version: Ang Bagong Tipan: Filipino Standard Version.

Mga panaghoy ng mga naghihirap.

Ako ang tao na (A)nakakita ng pagdadalamtahi (B)sa pamalo ng iyong poot.
Ako'y kaniyang pinatnubayan at (C)pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.
Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw
(D)Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; (E)kaniyang binali ang aking mga buto.
Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.
Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, (F)gaya ng nangamatay nang malaon.
Kaniyang binakuran ako (G)na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.
Oo, (H)pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.
Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.
10 Siya'y parang (I)oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.
11 Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;
12 Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at (J)ginawa akong pinaka tanda sa pana.
13 (K)Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.
14 Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang (L)awit buong araw.
15 Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, (M)kaniyang sinuya ako ng ajenjo.
16 Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga (N)maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.
17 At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.
18 At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.

Ang pagasa sa tulong ay sa pamamagitan lamang ng habag ng Panginoon.

19 Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.
20 Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.
21 Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; (O)kaya't may pagasa ako.
22 Sa mga kaawaan nga ng (P)Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.
23 Ang mga yao'y bago (Q)tuwing umaga, (R)dakila ang inyong pagtatapat.
24 Ang Panginoon ay aking bahagi, (S)sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.
25 Ang Panginoon ay mabuti sa (T)kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.
26 Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na (U)tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.
27 (V)Mabuti nga sa tao (W)na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.
28 Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.
29 Sumubsob siya (X)sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.
30 Ibigay niya ang kaniyang pisngi (Y)sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.
31 Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.
32 Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.
33 Sapagka't siya'y (Z)hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.
34 Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.
35 Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,
36 Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.
37 Sino siya (AA)na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?
38 Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?
39 Bakit dumadaing ang taong may buhay, (AB)ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?
40 Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.
41 Igawad natin (AC)ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.
42 Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.
43 Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; (AD)ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.
44 Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na (AE)anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.
45 Iyong ginawa (AF)kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.
46 (AG)Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.
47 Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.
48 Ang mata ko'y dumadaloy ng mga (AH)ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
49 Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.
50 Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.
51 Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.
52 Lubha nila akong hinahabol na (AI)parang ibon, na mga kaaway kong (AJ)walang kadahilanan.
53 Kanilang pinaikli ang aking buhay (AK)sa bilangguan at (AL)hinagis ako ng bato.
54 (AM)Tubig ay nagsisihuho sa (AN)aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.
55 Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.
56 Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.
57 Ikaw ay lumapit sa araw (AO)na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.
58 Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.
59 Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; (AP)hatulan mo ang aking usap.
60 Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang (AQ)pasiya laban sa akin.
61 Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,
62 Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.
63 Masdan mo ang kanilang pagupo, (AR)at ang kanilang pagtayo; (AS)ako ang kanilang awit.
64 Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, (AT)ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.
65 (AU)Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.
66 Iyong hahabulin sila sa galit, (AV)at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.

I Am the man that hath seen affliction by the rod of his wrath.

He hath led me, and brought me into darkness, but not into light.

Surely against me is he turned; he turneth his hand against me all the day.

My flesh and my skin hath he made old; he hath broken my bones.

He hath builded against me, and compassed me with gall and travail.

He hath set me in dark places, as they that be dead of old.

He hath hedged me about, that I cannot get out: he hath made my chain heavy.

Also when I cry and shout, he shutteth out my prayer.

He hath inclosed my ways with hewn stone, he hath made my paths crooked.

10 He was unto me as a bear lying in wait, and as a lion in secret places.

11 He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces: he hath made me desolate.

12 He hath bent his bow, and set me as a mark for the arrow.

13 He hath caused the arrows of his quiver to enter into my reins.

14 I was a derision to all my people; and their song all the day.

15 He hath filled me with bitterness, he hath made me drunken with wormwood.

16 He hath also broken my teeth with gravel stones, he hath covered me with ashes.

17 And thou hast removed my soul far off from peace: I forgat prosperity.

18 And I said, My strength and my hope is perished from the Lord:

19 Remembering mine affliction and my misery, the wormwood and the gall.

20 My soul hath them still in remembrance, and is humbled in me.

21 This I recall to my mind, therefore have I hope.

22 It is of the Lord's mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.

23 They are new every morning: great is thy faithfulness.

24 The Lord is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.

25 The Lord is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.

26 It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the Lord.

27 It is good for a man that he bear the yoke in his youth.

28 He sitteth alone and keepeth silence, because he hath borne it upon him.

29 He putteth his mouth in the dust; if so be there may be hope.

30 He giveth his cheek to him that smiteth him: he is filled full with reproach.

31 For the Lord will not cast off for ever:

32 But though he cause grief, yet will he have compassion according to the multitude of his mercies.

33 For he doth not afflict willingly nor grieve the children of men.

34 To crush under his feet all the prisoners of the earth.

35 To turn aside the right of a man before the face of the most High,

36 To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.

37 Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?

38 Out of the mouth of the most High proceedeth not evil and good?

39 Wherefore doth a living man complain, a man for the punishment of his sins?

40 Let us search and try our ways, and turn again to the Lord.

41 Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.

42 We have transgressed and have rebelled: thou hast not pardoned.

43 Thou hast covered with anger, and persecuted us: thou hast slain, thou hast not pitied.

44 Thou hast covered thyself with a cloud, that our prayer should not pass through.

45 Thou hast made us as the offscouring and refuse in the midst of the people.

46 All our enemies have opened their mouths against us.

47 Fear and a snare is come upon us, desolation and destruction.

48 Mine eye runneth down with rivers of water for the destruction of the daughter of my people.

49 Mine eye trickleth down, and ceaseth not, without any intermission.

50 Till the Lord look down, and behold from heaven.

51 Mine eye affecteth mine heart because of all the daughters of my city.

52 Mine enemies chased me sore, like a bird, without cause.

53 They have cut off my life in the dungeon, and cast a stone upon me.

54 Waters flowed over mine head; then I said, I am cut off.

55 I called upon thy name, O Lord, out of the low dungeon.

56 Thou hast heard my voice: hide not thine ear at my breathing, at my cry.

57 Thou drewest near in the day that I called upon thee: thou saidst, Fear not.

58 O Lord, thou hast pleaded the causes of my soul; thou hast redeemed my life.

59 O Lord, thou hast seen my wrong: judge thou my cause.

60 Thou hast seen all their vengeance and all their imaginations against me.

61 Thou hast heard their reproach, O Lord, and all their imaginations against me;

62 The lips of those that rose up against me, and their device against me all the day.

63 Behold their sitting down, and their rising up; I am their musick.

64 Render unto them a recompence, O Lord, according to the work of their hands.

65 Give them sorrow of heart, thy curse unto them.

66 Persecute and destroy them in anger from under the heavens of the Lord.

[a]I am the man who has seen affliction(A)
    by the rod of the Lord’s wrath.(B)
He has driven me away and made me walk
    in darkness(C) rather than light;
indeed, he has turned his hand against me(D)
    again and again, all day long.

He has made my skin and my flesh grow old(E)
    and has broken my bones.(F)
He has besieged me and surrounded me
    with bitterness(G) and hardship.(H)
He has made me dwell in darkness
    like those long dead.(I)

He has walled me in so I cannot escape;(J)
    he has weighed me down with chains.(K)
Even when I call out or cry for help,(L)
    he shuts out my prayer.(M)
He has barred(N) my way with blocks of stone;
    he has made my paths crooked.(O)

10 Like a bear lying in wait,
    like a lion(P) in hiding,(Q)
11 he dragged me from the path and mangled(R) me
    and left me without help.
12 He drew his bow(S)
    and made me the target(T) for his arrows.(U)

13 He pierced(V) my heart
    with arrows from his quiver.(W)
14 I became the laughingstock(X) of all my people;(Y)
    they mock me in song(Z) all day long.
15 He has filled me with bitter herbs
    and given me gall to drink.(AA)

16 He has broken my teeth with gravel;(AB)
    he has trampled me in the dust.(AC)
17 I have been deprived of peace;
    I have forgotten what prosperity is.
18 So I say, “My splendor is gone
    and all that I had hoped from the Lord.”(AD)

19 I remember my affliction and my wandering,
    the bitterness(AE) and the gall.(AF)
20 I well remember them,
    and my soul is downcast(AG) within me.(AH)
21 Yet this I call to mind
    and therefore I have hope:

22 Because of the Lord’s great love(AI) we are not consumed,(AJ)
    for his compassions never fail.(AK)
23 They are new every morning;
    great is your faithfulness.(AL)
24 I say to myself, “The Lord is my portion;(AM)
    therefore I will wait for him.”

25 The Lord is good to those whose hope is in him,
    to the one who seeks him;(AN)
26 it is good to wait quietly(AO)
    for the salvation of the Lord.(AP)
27 It is good for a man to bear the yoke
    while he is young.

28 Let him sit alone in silence,(AQ)
    for the Lord has laid it on him.
29 Let him bury his face in the dust(AR)
    there may yet be hope.(AS)
30 Let him offer his cheek to one who would strike him,(AT)
    and let him be filled with disgrace.(AU)

31 For no one is cast off
    by the Lord forever.(AV)
32 Though he brings grief, he will show compassion,
    so great is his unfailing love.(AW)
33 For he does not willingly bring affliction
    or grief to anyone.(AX)

34 To crush underfoot
    all prisoners in the land,
35 to deny people their rights
    before the Most High,(AY)
36 to deprive them of justice—
    would not the Lord see such things?(AZ)

37 Who can speak and have it happen
    if the Lord has not decreed it?(BA)
38 Is it not from the mouth of the Most High
    that both calamities and good things come?(BB)
39 Why should the living complain
    when punished for their sins?(BC)

40 Let us examine our ways and test them,(BD)
    and let us return to the Lord.(BE)
41 Let us lift up our hearts and our hands
    to God in heaven,(BF) and say:
42 “We have sinned and rebelled(BG)
    and you have not forgiven.(BH)

43 “You have covered yourself with anger and pursued(BI) us;
    you have slain without pity.(BJ)
44 You have covered yourself with a cloud(BK)
    so that no prayer(BL) can get through.(BM)
45 You have made us scum(BN) and refuse
    among the nations.

46 “All our enemies have opened their mouths
    wide(BO) against us.(BP)
47 We have suffered terror and pitfalls,(BQ)
    ruin and destruction.(BR)
48 Streams of tears(BS) flow from my eyes(BT)
    because my people are destroyed.(BU)

49 My eyes will flow unceasingly,
    without relief,(BV)
50 until the Lord looks down
    from heaven and sees.(BW)
51 What I see brings grief to my soul
    because of all the women of my city.

52 Those who were my enemies without cause
    hunted me like a bird.(BX)
53 They tried to end my life in a pit(BY)
    and threw stones at me;
54 the waters closed over my head,(BZ)
    and I thought I was about to perish.(CA)

55 I called on your name, Lord,
    from the depths(CB) of the pit.(CC)
56 You heard my plea:(CD) “Do not close your ears
    to my cry for relief.”
57 You came near(CE) when I called you,
    and you said, “Do not fear.”(CF)

58 You, Lord, took up my case;(CG)
    you redeemed my life.(CH)
59 Lord, you have seen the wrong done to me.(CI)
    Uphold my cause!(CJ)
60 You have seen the depth of their vengeance,
    all their plots against me.(CK)

61 Lord, you have heard their insults,(CL)
    all their plots against me—
62 what my enemies whisper and mutter
    against me all day long.(CM)
63 Look at them! Sitting or standing,
    they mock me in their songs.(CN)

64 Pay them back what they deserve, Lord,
    for what their hands have done.(CO)
65 Put a veil over their hearts,(CP)
    and may your curse be on them!
66 Pursue(CQ) them in anger and destroy them
    from under the heavens of the Lord.

Footnotes

  1. Lamentations 3:1 This chapter is an acrostic poem; the verses of each stanza begin with the successive letters of the Hebrew alphabet, and the verses within each stanza begin with the same letter.